คุณชาย,เธอแต่งงานแล้ว! นิยาย บท 5

รุ่งรวี แนะนำตัวเองสั้น ๆ ไม่กี่ประโยค ผละจากก้องฟ้าแล้วเดินตามปานตะวันไปที่ห้องทำงาน

น่านน้ำเอี้ยวคอมองภาพด้านหลังของทั้งสองคน ด้วยใบหน้าที่อิจฉา "เข้าทำงานวันแรก คุณก้องฟ้าก็มาส่งด้วยตัวเองแล้ว หรือนี่จะเป็นฉากในนิยายเรื่อง ภรรยาตัวน้อยของนายเย็นชา กันนะ?”

เจ้านางวางมือบนไหล่ของเธอและพูดว่า " เธอนี่ไม่เข้าใจอะไรเลยนะ คุณรุ่งรวีเพิ่งจะเข้ามารับตำแหน่ง พวกผู้ถือหุ้นของอิงหัวคงจะไม่อยากยอมรับนักหรอก ทำงานวันแรกคุณก้องฟ้าถึงกับมาส่งด้วยตัวเองขนาดนี้ ก็เหมือนเป็นการบอกเป็นนัยว่า คุณก้องฟ้าหนุนหลังเธออยู่ยังไงหละ !”

น่านน้ำใช้มือทั้งสองประคองคางของตัวเองไว้แล้วพูดว่า อิจฉาหนักมากกก "ไม่ทันไรก็ปูทางให้ภรรยาตัวน้อยของเขาไว้แล้ว คุณก้องฟ้านี่น่ารักจัง"

เจ้านางที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความริษยา "ถ้าเธอไม่ใช่ลูกสาวของประธาน เธอคงไม่เป็นที่สนใจหรอก"

น่านน้ำส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย "คุณรุ่งรวีเองก็เป็นคนมีความสามารถ มีการศึกษาที่สูงแถมหน้าตาดี แต่ว่าไปแล้วก็ดูคล้ายกับ..."

น่านน้ำมองไปที่อิงฟ้า "ฉันคิดว่าอิงฟ้าดูคล้ายกับซีอีโอคนใหม่อยู่นะ"

เจ้านางชำเลืองดู "คล้ายอะไรกัน นี่มันเหมือนเลยต่างหาก แต่ฉันว่าอิงฟ้าเราสวยกว่า!"

อิงฟ้าพูดด้วยใบหน้าซีดเซียวว่า 'อย่าพูดไร้สาระ' พร้อมลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ

น่านน้ำมองดูแผ่นหลังที่ดูอ่อนแอและบอบบางของอิงฟ้านั้น แล้วรู้สึกเป็นห่วง "อิงฟ้าเป็นอะไรไปนะ"

เจ้านางพูดอย่างตลกร้ายขึ้นมาว่า "บางทีฉันคิดว่าฉันก็ดูคล้ายกับผู้อำนวยการอยู่นะ แต่ไม่มีวาสนาเหมือนเขา อิจฉาจังเลย!"

น่านน้ำไม่ได้พูดอะไรต่อ เจ้านางคนนี้เป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอก อย่าไปเสวนากับเธอมากนักจะดีกว่า

อิงฟ้ามาถึงห้องน้ำ ก็รีบหยิบยารักษาโรคหัวใจขึ้นมากินไม่ทันแม้แต่ดื่มน้ำตาม

หลังจากสงบสติอารมณ์อยู่นาน เธอก็เปิดก๊อกน้ำ ล้างหน้าด้วยน้ำเย็น เงยหน้ามองตัวเองในกระจก

เธอทรมานจากอาการเจ็บป่วย ใบหน้าซีดเซียว ดูป่วยและอ่อนแอ ส่วนคุณรุ่งรวี...

ในขณะที่เธอกำลังงุนงง ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก รุ่งรวีก้าวเดินบนรองเท้าส้นสูงของเธอเข้ามายังห้องน้ำ

ใบหน้าของเธอเนียนละเอียด ขาวอมชมพู อีกทั้งตัวของเธอก็มีออร่าของความสูงส่งและสง่างาม

แถมเธอยังคงมีการศึกษาสูง เพรียบพร้อมไปด้วยความงามและสติปัญญา ซึ่งอิงฟ้าไม่มีทางเทียบได้

เมื่อเธอถูกรุ่งรวีจ้องมอง ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าด้อยกว่า เธอรีบก้มหัวลง พร้อมขยำกระดาษทิชชู่ หันหลังกลับกำลังจะเดินออกไป

"รอสักครู่"

รุ่งรวีเรียกเธอไว้

จู่ๆ หัวใจของอิงฟ้าก็เต้นเร็วขึ้น ราวกับเหมือนคนมีชนักติดหลัง ตัวเธอแข็งค้างอยู่กับที่

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นเหยื่อ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณรุ่งรวี ก็รู้สึกว่าตัวเองทำผิด

รุ่งรวีเดินมาหาเธอและยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน "คุณเป็นผู้ช่วยของสำนักผู้อำนวยการใช่หรือเปล่า"

อิงฟ้าระงับความวุ่นวายในใจของเธอ ลดศีรษะลงและพยักหน้าตอบคุณรุ่งรวี "ใช่ค่ะ"