คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 120

เรื่องผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว กระนั้นเธอก็ยังคงจำได้อย่างชัดเจน

เธอจำได้ว่าวันนั้นเธอไปเข้าห้องน้ำด้วยความเสียใจ พอเธอกลับมาอีกที ก็เห็นคุณย่าหลินถือไอศกรีมสองแท่งไว้ในมือ ซึ่งสั่งไว้ให้เธอกับหลินอู๋

ไอศกรีมแท่งหนึ่งในนั้นถูกถาดสกปรกที่พนักงานยกผ่านมาปาดโดนอย่างไม่ทันระวังจึงร่วงตกลงไปก้อนหนึ่ง แถมยังเปื้อนน้ำมันด้วยเล็กน้อย

หลินอู๋เลือกแท่งที่ยังสมบูรณ์ทันที

คุณย่าหลินก็เพียงแค่ลูบหัวของเธอแล้วยิ้มเท่านั้น แต่ไม่ได้ทิ้งไอศกรีมแท่งที่สกปรกแล้วเปลี่ยนแท่งใหม่ให้เธอ

พอเธอกลับมา คุณย่าหลินก็ยื่นไอศกรีมมาให้เธอ โดยไม่เอ่ยสักคำว่าทำไมไอศกรีมถึงหายไปก้อนหนึ่ง

ด้วยกำลังทรัพย์ของตระกูลหลินในตอนนั้น อย่าว่าแต่ไอศกรีมแท่งเดียวเลย เป็นพันแท่งหรือหมื่นแท่งคุณย่าหลินก็จ่ายไหว

แต่เธอกลับไม่ยอมเปลี่ยนแท่งใหม่ให้

นับแต่นั้นเป็นต้นมา เธอถึงค่อยรู้ซึ้งถึงก้นบึ้งของหัวใจว่าความรักที่คุณย่าหลินมีต่อเธอได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว

และเธอก็ไม่อาจลืมเลือนสีหน้ากับแววตาอันชั่วร้ายนั้นของหลินอู๋ตอนที่ยืนมองเธอหยิบไอศกรีมสกปรกแท่งนั้นได้เลย

ส่วนหลินลี่ไห่ เรื่องที่คล้ายคลึงกันก็ยิ่งมีมากกว่า

เมื่อนึกได้อย่างนี้ ถึงแม้เธอจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเฟิงถิงเซินแล้ว

แต่พอได้เห็นคุณย่าหลินที่มีใบหน้าเมตตาอารีทว่ามันกลับเป็นเพียงการเสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น กับซุนเยว่ชิงที่ปั้นหน้าทำเหมือนว่าหวังดีกับเธอแล้ว เธอก็หัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วพูดตอบพวกเธอไปด้วยเรื่องของเธอกับเฟิงถิงเซินแล้วก็หลินอู๋ “พวกคุณต่างบอกว่าพวกคุณเป็นห่วงฉันจริง ๆ ความจริงฉันเองก็อยากจะเชื่ออยู่หรอก เพียงแต่ความเป็นห่วงของพวกคุณ ก็คือการร่วมแรงร่วมใจกันช่วยหลินอู๋แทรกแซงการแต่งงานของฉันงั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเธอ คุณย่าหลินกับซุนเยว่ชิงไม่เผยสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมาเลยแม้เพียงสักนิด