คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 212

หลินอู๋เผยท่าทางเกรงใจและสุภาพเรียบร้อยพลางเอ่ย “ผู้อาวุโสชมเกินไปแล้วค่ะ”

ผู้อาวุโสจี้มองเฮ่อฉางปั่วกับเหรินจี่เฟิง รวมถึงพวกจี้ชิงเยว่ แล้วเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ “พวกนายก็ต้องรีบกันแล้วนะ”

ในเวลานี้เอง จี้หวนอิงก็ได้พาพวกหรงฉือกับอวี้มั่วซวินเข้ามาพอดี

จี้หวนอิงพูดกับท่านผู้อาวุโสจี้ว่า “คุณพ่อครับ คนนี้คือหลานคนเล็กตระกูลอวี้ ช่วงนี้บริษัทฉางโม่ของเขาพัฒนาก้าวหน้าอย่างยิ่งยวดทีเดียว เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ทางประเทศของเราต้องการสนับสนุนเป็นพิเศษในอนาคตไม่กี่ปีข้างหน้าครับ”

เขาแนะนำหรงฉือต่อ “ส่วนคนนี้คือหรงฉือ นักพัฒนาซอฟต์แวร์ที่สำคัญของฉางโม่ครับ เธอเป็นคนมีพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งในแวดวงเทคโนโลยี ฉางโม่มีวันนี้ได้ เสี่ยวฉือเองก็มีส่วนช่วยไว้มากเหมือนกันครับ”

ผู้อาวุโสทั้งหลายล้วนแล้วแต่ค่อนข้างมีใจผูกติดอยู่กับเรื่องอนาคตของประเทศชาติ

เมื่อได้ฟังจี้หวนอิงพูดเช่นนี้ รอยยิ้มของผู้อาวุโสจี้ยิ่งดูเป็นกันเองมากขึ้นหลายส่วน เขาเอ่ย “ดีมาก ประเทศเรามีคนที่ยอดเยี่ยมอยู่มากมายอย่างนี้ ต่อไปต้องเจริญ ๆ ยิ่ง ๆ ขึ้นไปแน่นอน”

จี้หวนอิงก็แนะนำคุณยายหรงให้ท่านผู้อาวุโสจี้ได้รู้จักด้วย

ท่านผู้อาวุโสจี้จึงริเริ่มพูดคุยกับคุณยายหรงถึงเรื่องภาพวาด

คุณยายหรงเกิดในครอบครัวที่เน้นเรื่องการศึกษา ปกติมักฝึกเขียนพู่กันอยู่ที่บ้านเป็นประจำ แม้ในด้านของฝีมือการวาดภาพพู่กันจีนนั้นไม่อาจเปรียบเทียบกับบุคคลมีชื่อเสียงใหญ่โตอย่างพวกผู้อาวุโสจี้ได้ ทว่าเธอมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับภาพวาดพู่กันจีนจริง ๆ เมื่อคุยกันถึงเรื่องนี้ จึงพูดออกมาได้อย่างคนมีของ

ท่านผู้อาวุโสจี้กับคุณยายหรงพูดคุยกันอยู่ค่อนข้างนานทีเดียว

เมื่อได้ยินคำพูดที่จี้หวนอิงกล่าวแนะนำหรงฉือ ก็แทบจะเหมือนกับที่อวี้มั่วซวินพูดแนะนำหรงฉือในงานเลี้ยงคราวก่อนเป๊ะ หลินอู๋นึกว่าเป็นเพราะจี้หวนอิงชื่นชมในตัวอวี้มั่วซวิน หลังจากได้ยินอวี้มั่วซวินแนะนำหรงฉือเช่นนั้น ถึงได้พูดยกยอหรงฉือเช่นนี้

ครั้นเมื่อได้เห็นว่าหรงฉือกับคุณยายหรงได้หน้าได้ตาต่อหน้าตระกูลจี้ถึงเพียงนี้ คุณยายซุนกับคนตระกูลหลินจึงเผยสีหน้าที่ดูไม่เป็นธรรมชาตินัก

พวกคุณยายซุนล้วนไม่ได้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งก่อน จึงไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้อวี้มั่วซวินเคยกล่าวชมหรงฉือมาแล้วรอบหนึ่ง

ตอนนี้มาได้ยินจี้หวนอิงกล่าวชื่นชมหรงฉือถึงเพียงนี้ เซี่ยงหรูฟางจึงลากหลินอู๋ไปที่มุมหนึ่ง แล้วพูดเสียงเบา “หรงฉือนั่น เก่งกาจขนาดนี้เลยจริงเหรอ?”

หลินอู๋แสยะยิ้มอย่างไม่เห็นด้วย ก่อนกล่าว “ไม่จริงหรอก”

เธอเล่าเรื่องที่อวี้มั่วซวินพูดแนะนำหรงฉือในงานเลี้ยงวันนั้นให้อีกฝ่ายฟังรอบหนึ่ง