คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 286

พอได้ยินความเคลื่อนไหว เฟิงถิงเซินก็หันหน้ากลับมา

หรงฉือลงจากรถ หลังปิดประตูก็เดินไปเงียบ ๆ แล้วหยิบร่มจากมือเขากลับคืน

เฟิงถิงเซินก้มลงมองเท้าของเธอพร้อมกับถามว่า “เท้าไม่เป็นอะไรแล้วเหรอ?”

เจ็บนิดหน่อย แต่ยังสามารถเดินได้

แต่ทว่า หรงฉือไม่ได้พูดอะไรออกไป

เธอขี้เกียจจะต้องคิดว่าทำไมวันนี้เขาถึงเป็นฝ่ายเข้ามาพยุงและอุ้มเธอ

เธอจึงตอบกลับอย่างเรียบเฉยว่า “เรื่องหย่าคุณจัดการเสร็จแล้วค่อยติดต่อมาหาฉัน”

ความนัยคือ หากไม่ใช่เรื่องหย่า พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีก

พูดจบ เธอก็ถือร่มไว้ ก่อนจะเดินผ่านเขาแล้วจากไป

เฟิงถิงเซินมองแผ่นของเธอ แต่กลับไม่ได้ห้ามอะไร ปล่อยให้เธอจากไปแบบนั้น

รถของพวกเขาจอดอยู่ไม่ไกลกันมากนัก

พอเห็นเธอขึ้นรถอย่างปลอดภัย เฟิงถิงเซินก็หมุนตัวขี้นรถไป

หลังจากนั้นไม่นาน รถของเขาก็ขับออกจากลานจอดรถ

หลังเฟิงถิงเซินจากไป รถของเหรินจี่เฟิงก็รีบขับตามไปเช่นกัน

ระหว่างการเสวนา การประชุมและการรับประทานอาหารในวันนี้ ล้วนมีผู้สื่อข่าวอยู่ในสถานที่

หรงฉือไปโรงพยาบาล ตอนกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้ว จากนั้นเพิ่งกินข้าวได้ไม่นาน ข่าวเกี่ยวกับการเสวนาก็เริ่มออกอากาศ

ในรายงานข่าว เธอกับเฟิงถิงเซินต่างปรากฏอยู่ในภาพ

และในขณะเดียวกัน

หลินอู๋กับซุนเยว่ชิงก็เห็นข่าวแล้วเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าหลงฉือเป็นตัวแทนฉางโม่ไปร่วมงานสำคัญของรัฐบาลแบบนี้ หลินอู๋กับซุนเยว่ชิงต่างก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

ไหนบอกว่าความสัมพันธ์ของหรงฉือกับคนแซ่อวี้นั่นมีปัญหากันไม่ใช่เหรอ?

ทำไมหรงฉือยังสามารถเป็นตัวแทนอวี้มั่วซวินไปเข้าร่วมงานสำคัญแบบนี้ได้?

หลินอู๋รู้ ในเมื่อตอนนี้หรงฉือยังสามารถเป็นตัวแทนอวี้มั่วซวินไปเข้าร่วมงานที่สำคัญแบบนี้ได้ เช่นนั้นมีความเป็นไปได้สูงมากว่าเรซูเม่ที่เธอส่งไปคงเสียเปล่าแล้ว

ไม่นานคิ้วที่ขมวดกันแน่นของซุนเยว่ชิง ก็ผ่อนคลายลง

เธอรับยาบำรุงที่คนใช้ตุ๋นให้เธออย่างสง่างาม แล้วเอ่ยว่า “ไม่ต้องรีบร้อนหรอก รอไปอีกหน่อยเถอะ”

หรงฉือเป็นคนหน้าตาดี อวี้มั่วซวินไม่อาจจากไปได้ในทันที พวกเขาทั้งสองจะแยกทางและกลับมาคบกันก็เป็นเรื่องปกติ

ในเมื่อมีสัญญาณการเลิกรา แสดงว่าความสัมพันธ์ย่อมเกิดปัญหา แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะยังคบกัน แต่คาดว่าคงยากที่จะยืนยาว

ดังนั้น ไม่ว่าหลินอู๋อยากจะเข้าไปในฉางโม่ หรือทำลายน้ำแข็งของอวี้มั่วซวิน ล้วนเป็นเรื่องที่อีกไม่นานก็จะเกิดขึ้นจริง

หลินอู๋เข้าใจความหมายของแม่เธอดี

เธอก็คิดคล้าย ๆ กัน

นอกจากนั้นแล้ว ตอนที่เห็นในการเสวนา หรงฉือนั่งติดกับเฟิงถิงเซิน เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

เพราะไม่ว่าจะเป็นต่อตัวเอง หรือว่าต่อเฟิงถิงเซิน เธอต่างก็มีความมั่นใจมากพอ

เวลานี้ หลินเช่อเดินลงมาจากชั้นบนพูดขึ้นว่า “พี่ กลับมาแล้วเหรอครับ?”

“อืม” หลินอู๋ถาม “เรียนเป็นยังไงบ้าง?”

ตอนนี้หลินเช่อเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห้า ตั้งแต่ภาคเรียนนี้เป็นต้นไป เขาก็จะย้ายมาเรียนที่เมืองตูเฉิง

ขั้นตอนการย้ายโรงเรียนเฟิงถิงเซินหาคนมาช่วยดำเนินการเรียบร้อยแล้ว

แต่หนังสือเรียนของเมืองเหยียนเฉิงกับเมืองตูเฉิงนั้นแตกต่างกัน

หลังวันปีใหม่ หลินเช่อตามคุณครูไปศึกษาความแตกต่างระหว่างหนังสือเรียนของทั้งสองแห่งอย่างจริงจัง เพื่อตรวจหาส่วนที่ขาดและเติมเต็มให้ครบถ้วน