คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 339

ผู้อาวุโสอวี๋ไม่แม้แต่จะสนใจเขาด้วยซ้ำ

หรงฉือได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

เมื่อไม่มีใครสนใจเขา เฟิงถิงเซินก็ไม่ใส่ใจ เห็นว่าน้ำชาในแก้วของหรงฉือใกล้จะหมดแล้ว จึงยกกาน้ำชาดินเผาขึ้นมาเติมชาให้เธอกับผู้อาวุโสอวี๋

ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ดื่มชา หรือรับประทานอาหารกลางวัน หรงฉือก็แทบจะพูดอยู่กับผู้อาวุโสอวี๋และเฟิงจิ่งซินมากกว่า

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขามองออกว่าเธอไม่อยากคุยกับเขา หรือเฟิงถิงเซินเองก็ไม่อยากจะคุยกับเธอเหมือนกัน

ตอนบ่ายสองกว่า ๆ ตอนที่พวกเขาเตรียมจะออกจากบ้านตระกูลอวี๋ จู่ ๆ หรงฉือก็นึกขึ้นได้ว่า พวกเขาอยู่ในห้องเดียวกันมาเกือบสี่ชั่วโมง แต่ระหว่างนั้นกลับไม่ได้พูดคุยอะไรกันแม้แต่คำเดียว...

ผู้อาวุโสอวี๋ก็ย่อมสังเกตเห็นจุดนี้เช่นกัน

แต่เฟิงถิงเซินไม่คิดจะย้อนกลับไป หรงฉือก็ปล่อยวางความรู้สึกที่มีต่อเฟิงถิงเซินไปแล้ว วันนี้เขาให้ทั้งสองคนมาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อจะให้พวกเขาคืนดีกัน เพราะระหว่างพวกเขาไม่มีอะไรจะพูดกันอีก เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดเช่นกัน

พอรู้ว่าต้องเตรียมตัวกลับบ้านแล้ว เฟิงจิ่งซินก็เงยหน้าถามหรงฉือว่า “คุณแม่ วันนี้คุณแม่จะกลับบ้านไหมคะ?” ไม่รอให้เธอพูด เฟิงจิ่งซินก็พูดอีกว่า “คุณแม่ไม่ได้กลับบ้านมานานแล้วนะคะ”

พอได้ยินแบบนี้ ผู้อาวุโสอวี๋ก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร ทำได้แค่ถอนหายใจโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นเท่านั้น

เฟิงถิงเซินก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรเช่นกัน

หรงฉือลูบใบหน้าเล็กของเธอเบา ๆ จากนั้นพูดว่า “แม่ยังมีธุระ คงไม่กลับไปแล้ว”

“โอ้...” เฟิงจิ่งซินรู้สึกผิดหวัง แล้วถามอีกว่า “ถ้าอย่างนั้น อีกเดี๋ยวคุณแม่จะกลับไปบ้านคุณยายทวดหรือว่าจะไปทำงานต่างจังหวัดเลยคะ? ก่อนหน้านี้โทรหาคุณแม่ไม่ติด หนูจึงไปบ้านคุณยายทวดมา แต่ตอนนั้นคุณแม่ก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น คุณยายทวดบอกว่าคุณแม่ไปทำงานต่างจังหวัดแล้ว...”

หรงฉือไม่รู้จริง ๆ ว่าสุดสัปดาห์ก่อนเฟิงจิ่งซินไปบ้านตระกูลหรง

อีกเดี๋ยวเธอเตรียมจะกลับไปบ้านตระกูลหรง เพื่ออยู่ทานข้าวกับคุณยายหรงและคนอื่นจริง ๆ

พอนึกถึงตอนที่เฟิงจิ่งซินโทรหาเธอไม่ติด แล้วเพราะคิดถึงตัวเองจึงวิ่งไปบ้านคุณยาย หรงฉือก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “เดี๋ยวแม่จะแวะไปหาคุณยายทวดหนู หนูอยากจะไปด้วยกันไหมจ๊ะ?”