คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 383

เป็นหรงฉือจริง ๆ ด้วย!

เหรินจี่เฟิง ซุนเยว่ชิง ซุนลี่เหยา แม้พวกเขาจะไม่ได้เรียนด้านเอไอ เดิมทีพวกเขาก็ไม่รู้หรอกว่า งานวิจัยที่หรงฉือเผยแพร่นั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาต่างรู้ดีว่าเควิน สมิธอาจารย์ที่ปรึกษาระดับปริญญาเอกของหลินอู๋เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลอย่างมากในแวดวง AI

ขนาดบุคคลระดับโลกยังให้ความสำคัญกับวิทยานิพนธ์ฉบับหนึ่ง ถึงขั้นติดต่อหลินอู๋เป็นพิเศษให้เธอศึกษาเนื้อหาสำคัญในวิทยานิพนธ์ให้ดีแบบนี้ แถมเมื่อครู่ลูกศิษย์ปริญญาเอกของศาสตราจารย์หม่าก็ยังบอกอีกว่า วิทยานิพนธ์ของหรงฉือได้สร้างแรงสั่นสะเทือนอย่างมากทั้งในและต่างประเทศ จนวิศวกรระดับแนวหน้าของวงการต้องอ่านกันข้ามคืน

สามารถเห็นได้ว่า วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ของหรงฉือ มีมูลค่าอย่างมาก

แต่วิทยานิพนธ์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ หรงฉือจะเป็นคนเขียนได้อย่างไรกัน?

ศาสตราจารย์หม่าไม่รู้ว่าหรงฉือเป็นใคร และยิ่งไม่รู้ถึงบุญคุณความแค้นระหว่างหรงฉือ ตระกูลหลิน และตระกูลซุน

แม้เขาจะยังไม่ได้อ่านวิทยานิพนธ์ของหรงฉือ แต่พอรู้ว่าวิทยานิพนธ์ฉบับนี้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการประมวลผลข้อความยาวของโมเดลขนาดใหญ่ได้มากกว่าสิบเท่า แค่คิดถึงคุณค่าที่ซ่อนอยู่ในนั้น ก็ทำให้เขาตื่นเต้นจะแทบทนไม่ไหวแล้ว

เขารีบถามอวี้มั่วซวิน “ไม่ทราบว่าวิศวกรที่ชื่อหรงฉือ ตอนนี้อยู่ในงานหรือเปล่า?”

“อยู่ครับ” อวี้มั่วซวินยิ้ม แล้วหันไปมองหรงฉือ จากนั้นก็กล่าวแนะนำกับศาสตราจารย์หม่า “เธอก็คือหรงฉือครับ”

แค่ได้ยินเสียงอ่านชื่อ Rong Ci โดยไม่รู้ว่าเขียนเป็นตัวอักษรว่าอย่างไร ก็แยกไม่ออกจริง ๆ ว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

ไม่ว่าจะเป็นตอนประชุมที่เฟิงซื่อหรือเมื่อสักครู่ หรงฉือมักจะนิ่งเงียบราวกับไม่มีตัวตน แต่เพราะเธอสวยเกินไป ต่อให้คนที่อยู่ในงานหลายคนไม่รู้จักเธอ และแม้จะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่เพราะหน้าตาของเธอ ก็ทำให้ทุกคนจดจำเธอได้อย่างแน่นอน

เพียงแต่ พวกเขาไม่เคยคิดว่าเธอจะเก่งขนาดนี้

เมื่อทราบว่าวิทยานิพนธ์ที่สร้างความฮือฮาในแวดวงเอไอนั้น แท้จริงแล้วเป็นผลงานของเธอ ศาสตราจารย์หม่าตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเป็นฝ่ายลุกขึ้นเดินมาหาหรงฉือ พร้อมกับกล่าวแนะนำตัวเองว่า “สวัสดีคุณหรง ผมเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยวาย แซ่หม่า ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมล้วนทำงานด้านการวิจัยทฤษฎีพื้นฐานของเอไอกับพัฒนาเชิงประยุกต์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

หรงฉือลุกขึ้น จับมือกับเขาพร้อมกับพูดว่า “สวัสดีค่ะศาสตราจารย์หม่า คุณเกรงใจแล้ว คำพูดนี้ฉันควรเป็นคนพูดมากกว่า”

ตอนศาสตราจารย์หม่าแนะนำตัวดูสุภาพและนอบน้อมอย่างมาก

คนที่ไม่รู้ ยังคิดว่าเขาเป็นรุ่นน้อง ส่วนหรงฉือต่างหากที่เป็นรุ่นพี่

ซุนลี่เหยามอง ในใจก็ขุ่นเคืองเล็กน้อย

ก็แค่เผยแพร่วิทยานิพนธ์ฉบับเดียว จำเป็นต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?

ซุนเยว่ชิงก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน

เวลานี้ อวี้มั่วซวินมองไปทางหลินอู๋ ยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อครู่คุณหลินบอกว่าจะตั้งใจอ่านและศึกษาวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ให้ดี หากในอนาคตคุณหลินมีข้อสงสัยในระหว่างศึกษาวิทยานิพนธ์นี้ ก็ยินดีให้มาเพื่อขอคำปรึกษากับเสี่ยวฉือได้ทุกเมื่อเลยนะครับ”

หลินอู๋เม้มริมฝีปากแน่น

ศาสตราจารย์หม่าเป็นถึงอาจารย์ระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ กลับแสดงท่าทีถ่อมตัวกับหรงฉือที่เป็นแค่รุ่นน้องขนาดนั้น

เมื่อได้ยินอวี้มั่วซวินกล้าพูดออกมาว่าให้พี่สาวของตัวเองไปขอคำปรึกษาด้านวิชาการจากหรงฉือ เธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ลุกพรวดขึ้นทุบโต๊ะ และตะโกนเสียงดังว่า “คุณพูดจาเหลวไหล...”

“คุณพูดจาเหลวไหลอะไร! พี่สาวฉันจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยระดับท็อปของโลก แล้วหรงฉือเธอเป็นใคร? ก็แค่เด็กปริญญาตรีคนหนึ่งแท้ ๆ จะให้พี่สาวฉันไปขอคำปรึกษาจากเธอเนี่ยนะ? ล้อเล่นกันหรือเปล่า?”

“แค่วิทยานิพนธ์ฉบับเดียว ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าเธอเก่งกว่าพี่สาวฉันแล้วเหรอ?”