คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว นิยาย บท 456

ครั้นเธอรู้ตัวอีกทีหลังจากเสร็จงาน ถึงค่อยค้นพบอย่างกะทันหันว่าไม่มีเงาของจี้ชิงเยว่ในตำแหน่งเมื่อครู่นี้แล้ว

ต่อจากนั้น หรงฉืองานยุ่งตลอดทั้งวันทั้งคืนติดต่อกันอีกหลายวัน จนในที่สุดก็สะสางงานจนเสร็จสิ้นได้เสียที

เธอนอนไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ ถึงค่อยรู้สึกว่าในที่สุดก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างแล้ว

แต่ทว่า เมื่อเทียบกับสีหน้าตอนก่อนเข้าฐานมา ก็ยังคงซีดเผือดกว่าหลายส่วนอยู่ดี

ในวันนี้ เธอแทบจะแค่นอนอย่างเดียวเท่านั้น ไม่ค่อยได้รับประทานอะไรเท่าไรเลย

พอตกดึกเธอรู้สึกหิว ตอนที่กำลังคิดว่าจะไปหาอะไรในแคนทีนกินสักหน่อย ระหว่างทางกลับบังเอิญพบกับจี้ชิงเยว่ที่กำลังเดินมาทางนี้จากอีกฟากหนึ่งของที่พักพอดี

จี้ชิงเยว่เห็นเธอ นัยน์ตาเจือด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ผมนึกว่าคุณไปจากฐานแล้วนะครับเนี่ย”

เรื่องในครั้งนี้มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ความจริงแล้วเขาสามารถคาดเดาได้ว่าเธอน่าจะเข้ามาในฐานตอนไหน

ตอนนี้เรื่องที่ว่าได้จบลงอย่างสวยงามแล้ว เขาจึงนึกว่าหลังจากเธอทำภารกิจสำเร็จ ก็คงไปจากฐานตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

หรงฉือส่ายหน้าแล้วพูด “ยังมีงานที่ต้องจัดการนิดหน่อยน่ะค่ะ ก็เลยต้องอยู่ต่ออีกสองสามวัน”

เดิมทีเธอก็น่าจะกลับไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วจริง ๆ ทว่าทางด้านหนานจื้อจือยังมีงานที่ต้องให้เธอช่วยจัดการเป็นพิเศษ ดังนั้น...

จี้ชิงเยว่คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย เพื่อสื่อว่าเข้าใจแล้ว

ดูจากท่าทางเธอแล้วเหมือนว่าจะยังง่วงนอนอยู่นิดหน่อย จึงรู้ทันทีว่าเธอน่าจะนอนมาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ และเพิ่งตื่นได้ไม่นาน

เขายิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้ถามอะไรมาก ถามเพียงแค่ว่า “คุณกำลังจะไปกินข้าวเหรอครับ?”

“อืม...”

“ไปด้วยกันไหมครับ?”

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ หรงฉือก็ยากที่จะปฏิเสธได้ จึงได้แต่พูดไปว่า “ค่ะ...”