คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 18

ไม่รู้ว่าฉือหว่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่

ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ ด้วยดวงตาใสกระจ่างที่เปี่ยมด้วยความเยือกเย็น มองความตื่นตระหนกและท่าทีอันเลอะเทอะของหลี่หลัน

หลี่หลันชะงักนิ่งไป หวังสือรีบวิ่งมาที่ฉือหว่าน เปลี่ยนท่าทีเป็นนอบน้อมและพูดด้วยรอยยิ้มประจบประแจง "คุณฉือครับ"

ฉือหว่านหยิบปากกาขึ้นมา จากนั้นโยนมันออกไปในสระน้ำด้านนอกอย่างไม่ลังเล "หัวหน้าแผนกหวัง ปากกาฉันตกน้ำน่ะ"

หวังสือรีบตอบ "คุณฉือ ผมจะไปหาให้เดี๋ยวนี้ครับ"

เขาวิ่งออกไปทันที โดยไม่สนใจว่าน้ำในสระจะเย็นแค่ไหนในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง หวังสือกระโจนลงไปในสระน้ำ

หลี่หลันเดินเข้ามาด้วยความตกใจ เธอมองฉากตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

หวังสือโผล่ขึ้นมาจากสระน้ำ ตัวเปียกโชกทั้งตัว พร้อมกับยกปากกาขึ้นเหนือหัวราวกับเป็นของล้ำค่า เขามองฉือหว่านด้วยสายตาประจบ "คุณฉือ ผมเจอปากกาแล้วครับ"

หลี่หลันมองฉือหว่านราวกับเธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด

ฉือหว่านยิ้มบาง "ทำไม คุณจำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?"

หลี่หลันถึงกับพูดไม่ออก เธอไม่เข้าใจว่าฉือหว่านทำอะไรกับหวังสือ แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนถูกเธอฝึกจนเหมือนสุนัขเชื่องตัวหนึ่ง

ฉือหว่านพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "ที่จริง ฉันไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ คุณยังไม่พอใจอะไรอีก คุณยึดบ้านของพ่อ ยึดบริษัทของพ่อ ทิ้ง...ลูกสาวที่พ่อรักที่สุดไป และยังทำให้เหล้าหมัก หนวี่เอ๋อร์หง ที่พ่อทิ้งไว้ให้ฉันต้องแปดเปื้อน"

พูดจบ ฉือหว่านก้าวเข้ามาใกล้หลี่หลัน เธอยืนอยู่ข้างหลี่หลันและพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น "วันนี้ แค่เป็นคำเตือนเล็กๆ จากฉัน จำไว้ ฉันไม่ใช่ฉือหว่านคนเดิมอีกต่อไป ครั้งหน้า อย่ามาหาเรื่องฉันอีกจะดีกว่า"

หลี่หลันมองฉือหว่านด้วยความหวาดหวั่น ดวงตาที่เคยอ่อนโยนของฉือหว่านตอนนี้กลับเย็นชาอย่างไร้ความรู้สึก มืดดำลึกเหมือนห้วงลึกที่เต็มไปด้วยอันตรายและความลึกลับ ทำให้เธอรู้สึกหนาวสั่น

หลี่หลันถึงกับลืมแม้แต่จะตอบสนอง ขณะเดียวกันฉือหว่านหมุนตัวเดินจากไป

เมื่อฉือหว่านออกจากวิลล่าและมาถึงสนามหญ้า รถโรลส์-รอยซ์แฟนธอมคันหรูแล่นเข้ามาด้วยความเร็ว

ฮั่วซือหานพาฉือเจียวกลับมา

วันนี้ฮั่วซือหานอยู่ในชุดสูทสีดำ ดูสง่างามและน่าเกรงขาม ส่วนฉือเจียวในชุดกระโปรงยาวสีแดงสด งดงามและสะดุดตา ทั้งสองคนดูเหมาะสมกันราวกับคู่รักในฝัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน