คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 18

ไม่รู้ว่าฉือหว่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่

ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ ด้วยดวงตาใสกระจ่างที่เปี่ยมด้วยความเยือกเย็น มองความตื่นตระหนกและท่าทีอันเลอะเทอะของหลี่หลัน

หลี่หลันชะงักนิ่งไป หวังสือรีบวิ่งมาที่ฉือหว่าน เปลี่ยนท่าทีเป็นนอบน้อมและพูดด้วยรอยยิ้มประจบประแจง "คุณฉือครับ"

ฉือหว่านหยิบปากกาขึ้นมา จากนั้นโยนมันออกไปในสระน้ำด้านนอกอย่างไม่ลังเล "หัวหน้าแผนกหวัง ปากกาฉันตกน้ำน่ะ"

หวังสือรีบตอบ "คุณฉือ ผมจะไปหาให้เดี๋ยวนี้ครับ"

เขาวิ่งออกไปทันที โดยไม่สนใจว่าน้ำในสระจะเย็นแค่ไหนในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง หวังสือกระโจนลงไปในสระน้ำ

หลี่หลันเดินเข้ามาด้วยความตกใจ เธอมองฉากตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

หวังสือโผล่ขึ้นมาจากสระน้ำ ตัวเปียกโชกทั้งตัว พร้อมกับยกปากกาขึ้นเหนือหัวราวกับเป็นของล้ำค่า เขามองฉือหว่านด้วยสายตาประจบ "คุณฉือ ผมเจอปากกาแล้วครับ"

หลี่หลันมองฉือหว่านราวกับเธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด

ฉือหว่านยิ้มบาง "ทำไม คุณจำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?"

หลี่หลันถึงกับพูดไม่ออก เธอไม่เข้าใจว่าฉือหว่านทำอะไรกับหวังสือ แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนถูกเธอฝึกจนเหมือนสุนัขเชื่องตัวหนึ่ง

ฉือหว่านพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "ที่จริง ฉันไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึงต้องทำกับฉันแบบนี้ คุณยังไม่พอใจอะไรอีก คุณยึดบ้านของพ่อ ยึดบริษัทของพ่อ ทิ้ง...ลูกสาวที่พ่อรักที่สุดไป และยังทำให้เหล้าหมัก หนวี่เอ๋อร์หง ที่พ่อทิ้งไว้ให้ฉันต้องแปดเปื้อน"

พูดจบ ฉือหว่านก้าวเข้ามาใกล้หลี่หลัน เธอยืนอยู่ข้างหลี่หลันและพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น "วันนี้ แค่เป็นคำเตือนเล็กๆ จากฉัน จำไว้ ฉันไม่ใช่ฉือหว่านคนเดิมอีกต่อไป ครั้งหน้า อย่ามาหาเรื่องฉันอีกจะดีกว่า"

หลี่หลันมองฉือหว่านด้วยความหวาดหวั่น ดวงตาที่เคยอ่อนโยนของฉือหว่านตอนนี้กลับเย็นชาอย่างไร้ความรู้สึก มืดดำลึกเหมือนห้วงลึกที่เต็มไปด้วยอันตรายและความลึกลับ ทำให้เธอรู้สึกหนาวสั่น

หลี่หลันถึงกับลืมแม้แต่จะตอบสนอง ขณะเดียวกันฉือหว่านหมุนตัวเดินจากไป

เมื่อฉือหว่านออกจากวิลล่าและมาถึงสนามหญ้า รถโรลส์-รอยซ์แฟนธอมคันหรูแล่นเข้ามาด้วยความเร็ว

ฮั่วซือหานพาฉือเจียวกลับมา

วันนี้ฮั่วซือหานอยู่ในชุดสูทสีดำ ดูสง่างามและน่าเกรงขาม ส่วนฉือเจียวในชุดกระโปรงยาวสีแดงสด งดงามและสะดุดตา ทั้งสองคนดูเหมาะสมกันราวกับคู่รักในฝัน

เธอมั่นใจอย่างยิ่ง

ฉือหว่านมองหลี่หลันด้วยสายตาเย็นชา "เหรอ? งั้นฉันก็จะรอดู"

ในตอนนั้น ฮั่วซือหานและฉือเจียวเดินเข้ามา

ฉือเจียวมองฉือหว่านด้วยความประหลาดใจ "ฉือหว่าน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น สบตากับฮั่วซือหาน

ฮั่วซือหานไม่คิดว่าจะเจอฉือหว่านที่นี่ นี่เป็นการพบกันครั้งแรกหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน เขาหยุดเดินโดยอัตโนมัติ

ฉือเจียวคล้องแขนฮั่วซือหานไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโส "ฉือหว่าน เมื่อคืนซือหานเลือกฉันแทนที่จะเป็นเธอ เธอคงไม่โกรธใช่ไหม?"

หลี่หลันยืนอยู่ข้างฉือเจียว ทั้งสองมองฉือหว่านด้วยสายตาเยาะเย้ย

ฉือหว่านยืดหลังตรงอย่างสง่างาม ก่อนจะยิ้มเย็น "เธอคิดมากไปแล้ว ผู้ชายที่จูบไม่เก่งอย่างเขา ไม่คุ้มให้ฉันต้องโกรธ"