ฮั่วซือหานบอกว่า เขากับฉือหว่านจบกันแล้ว
ฉือเจียวดีใจจนแทบคลั่ง เธอโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น “ซือหาน ฉันรู้ว่าฉือหว่านเก่งเรื่องอ่อยผู้ชาย คุณเผลอรู้สึกกับเธอบ้างฉันไม่โทษหรอก ฉันรู้ว่าคุณไม่มีวันทิ้งฉัน เพราะคนที่คุณรักที่สุดก็คือฉัน”
เขาอาจจะรู้สึกกับฉือหว่านอยู่บ้าง แต่คนที่เขารักที่สุด ก็ยังเป็นเด็กสาวในถ้ำคนนั้น เด็กคนนั้นก็คือฉือเจียว
ฮั่วซือหานยกมือกอดเธอกลับ
ฉือไห่ผิงมองภาพตรงหน้าอย่างโล่งใจ ขอแค่ฉือเจียวมีความสุข เขาในฐานะพ่อก็พอใจแล้ว
หลี่หลันเองก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอคิดถึงฉือหว่าน แววตาของเธอก็แฝงไปด้วยความเคียดแค้น
ไม่เคยคิดเลยว่าเด็กบ้านนอกอย่างฉือหว่าน จะทำให้ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างได้
นังเด็กบ้านี่!
...
ฉือหว่านรีบไปที่โรงพยาบาล ลู่หนานเฉิงจัดของเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว
“คุณชายลู่ ขอโทษทีนะคะ วันนี้ฉันมีเรื่องเลยมาช้า” ฉือหว่านเอ่ยอย่างรู้สึกผิด
ลู่หนานเฉิงยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”
“ค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยถือของ”
ฉือหว่านเดินไปยกกระเป๋า แต่กระเป๋าหนักมาก บวกกับตัวเธอที่ปวดระบมไปหมด พอออกแรงยกเลยเซล้มไป
“หวานหว่าน ระวัง!”
ลู่หนานเฉิงรีบพุ่งมาคว้าเอวเธอไว้ ทั้งสองคนล้มลงไปบนเตียง
ลู่หนานเฉิงทับอยู่บนตัวฉือหว่านพอดี
ในจังหวะนั้นเอง ร่างสูงสง่าคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู คือฮั่วซือหาน
ฉือเจียวและลู่หนานเฉิงพักโรงพยาบาลเดียวกัน วันนี้ลู่หนานเฉิงออกจากโรงพยาบาล ฮั่วซือหานจึงตั้งใจมาเยี่ยมเขา
แต่ทันทีที่เดินมาถึงหน้าห้อง ก็เห็นฉากที่ลู่หนานเฉิงล้มทับฉือหว่านบนเตียง ภาพชัดเจนจนอธิบายอะไรไม่ได้
ร่างสูงของฮั่วซือหานแข็งค้างในทันที
เขายังจำได้ดีว่าเมื่อคืนฉือหว่านปฏิเสธเขายังไง แต่นี่กลับมาอยู่บนเตียงกับลู่หนานเฉิงแบบนี้
เหอะ

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
ขอบคุณที่ให้อ่านเพลิน ๆ ค่ะ แต่จะเติมเงินไม่ได้ เพราะซื้อได้แค่บัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...