คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 31

แม้ว่าฉือหว่านจะมีวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความทุกข์ แต่เธอไม่เคยสูญเสียความกล้าที่จะรักใคร

ไม่ว่าจะเป็นหลี่หลัน หรือฮั่วซือหาน เธอเคยรักพวกเขาอย่างกล้าหาญและร้อนแรง

การรักใครสักคน ไม่ใช่การลดตัวเองลง หรือทำให้ตัวเองด้อยค่า

และยิ่งไปกว่านั้น มันไม่ควรจะเป็นเหตุผลให้ใครมาดูถูกเธอ

ที่สำคัญ ตอนนี้เธอไม่ได้รักเขาอีกแล้ว

เธอไม่ได้รักฮั่วซือหานอีกต่อไป

ดวงตาเย็นชาของฮั่วซือหานจับจ้องไปที่ใบหน้าที่สงบและดวงตาสุกใสของเธอ มุมปากบางของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน "เธอไม่ชอบฉันแล้วจริงๆ?"

"ใช่...อื้อ!"

คำพูดของฉือหว่านยังไม่ทันหลุดออกจากปาก ริมฝีปากของเขาก็กดทับลงมาบนริมฝีปากแดงของเธออย่างแรง

สมองของฉือหว่าน "วูบ" ราวกับระเบิด เสียงดังในหัวจนทุกอย่างกลายเป็นความว่างเปล่า ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะจูบเธออย่างกะทันหัน

ทั้งสองไม่ใช่ไม่เคยจูบกันมาก่อน แต่ครั้งล่าสุดที่อยู่ในห้องอาบน้ำ เธอเป็นฝ่ายเกี่ยวเขาไว้ ยั่วยวนเขา และจูบเขาก่อน

แต่ตอนนี้ เขาเป็นฝ่ายจูบเธอ

ฉือหว่านรีบขัดขืนทันที เธอยกมือขึ้นพยายามผลักเขาออก "ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!"

ร่างกายสูงสง่าและแข็งแกร่งของเขากดเธอไว้กับผนัง ริมฝีปากบางที่เยือกเย็นและเปี่ยมพลังบดขยี้เธออย่างหนักหน่วง แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ดุดันและต้องการครอบครอง

ไม่นาน เขาใช้จังหวะที่เธอเอ่ยปาก พุ่งเข้ามาช่วงชิงพื้นที่ในโพรงปากของเธออย่างดุดันและไม่ให้เธอหนีไปไหนได้

ชั่วพริบตาเดียว กลิ่นอายเฉพาะตัวของเขาก็ถาโถมเข้ามาอบอวลไปทั่ว รสสัมผัสที่สะอาด สดชื่น และเป็นกลิ่นของผู้ชายที่พิเศษจนทำให้รู้สึกดีเหลือเกิน

สำหรับฉือหว่าน นอกจากเขาแล้ว เธอไม่เคยมีผู้ชายคนไหน หรือแม้แต่สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ชายคนใดมาก่อน เธอเหมือนแผ่นกระดาษเปล่า

ร่างกายที่ไร้เดียงสาและอ่อนประสบการณ์ของเธอไวต่อสัมผัสเป็นอย่างมาก ความรู้สึกของการจุมพิตล้ำลึกเช่นนี้ทำให้เธอหน้าแดงก่ำ ราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังจะละลายอยู่ในรสจูบที่เขามอบให้

ฉือหว่านรู้สึกอับอายจริงๆ ครั้งนี้เขาทำให้เธอรู้สึกขายหน้าจริงๆ

เธอเกลียดเขา แต่ยิ่งไปกว่านั้น เธอเกลียดตัวเอง

เพราะร่างกายของเธอยังคงตอบสนองต่อเขา

บางที ในใจของเธอ อาจจะยังรักเขาอยู่

และนั่นกลายเป็นข้อได้เปรียบที่เขาใช้เย้ยหยันเธอ

อย่างไรก็ตาม ฉือหว่านไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครข่มเหงง่ายๆ ถ้ามีใครกล้าทำร้ายเธอ เธอก็พร้อมที่จะสวนกลับทันทีโดยไม่ลังเล

เธอปรับตัวเองให้สงบ แล้วขยับใบหน้าเล็กๆ ของเธอเข้าไปใกล้เขา "ใช่ ฉันไวต่อความรู้สึก แล้วคุณล่ะ? คุณทำให้ฉันพอใจไม่ได้ ฉันก็ไปหาคนอื่นได้เหมือนกัน คุณไปทำให้ฉือเจียวพอใจได้ แล้วทำไมฉันจะไปหาคนอื่นไม่ได้ล่ะ? ฮั่วซือหาน คุณภูมิใจอะไรนักหนา? ถ้าลู่หนานเฉิงจูบฉัน ฉันก็คงรู้สึกแบบเดียวกันนี่แหละ"

เธอจงใจเน้นเสียงตรงคำว่า "ลู่หนานเฉิง"

และแน่นอนว่าเธอแทงใจเขาเข้าเต็มๆ ฮั่วซือหานแสยะยิ้มเย็น "เหรอ? น่าเสียดายจริงๆ ที่เมื่อกี้ฉันไม่ได้อัดวิดีโอไว้ ให้ลู่หนานเฉิงดูว่าเขากำลังเก็บอะไรต่อจากฉัน!"