คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 47

เขาเตือนเธอว่าที่นี่อันตราย บอกให้เธอรีบหนีไป

แต่พวกที่ไล่ล่าตามมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หากเธอไม่หนีตอนนี้ เธอเองก็จะเอาชีวิตไม่รอด

ทว่าสาวน้อยกลับไม่หนี ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังพยายามลากเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มี พาเขาไปซ่อนในถ้ำลับแห่งหนึ่ง

เธอบอกเขาว่า "พี่ชาย ที่นี่ปลอดภัย พวกนั้นหาไม่เจอหรอก"

เขามองดูเด็กหญิง เธอยังเด็กมาก ฤดูหนาวมาถึงแล้ว แต่เธอกลับใส่เพียงชุดกระโปรงบางๆ สีขาวซีดจากการซักซ้ำๆ ดูเหมือนเธออยู่ในป่านี้มานานแล้ว โดยมีเพียงตุ๊กตาผ้าเก่าๆ เป็นเพื่อน

เขาได้รับบาดเจ็บหนัก ร่างกายหนาวสั่น

ตอนนั้นเอง เด็กหญิงโอบกอดเขาไว้ "พี่ชาย หนาวใช่ไหมคะ ถ้าฉันกอดแบบนี้ พี่ก็จะไม่หนาวแล้วนะ"

เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ ดวงตาที่ใสกระจ่างราวกับน้ำ

เขาถามเธอว่า "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่คนเดียว บ้านเธออยู่ไหน พ่อแม่เธออยู่ไหน?"

เด็กหญิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ฉันไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีใครต้องการฉัน"

เขาดึงเธอเข้ามากอดแน่นขึ้น "ถ้าฉันรอดจากที่นี่ไปได้ ฉันจะพาเธอออกไปด้วย ฉันจะรับเธอไว้เอง"

เขาถอดจี้หยกจากคอของตัวเองแล้วสวมให้เธอ

ทั้งสองนอนกอดกันในถ้ำเย็นยะเยือกคืนนั้น อาศัยไออุ่นจากกันและกันเพื่อเอาตัวรอด

แต่เมื่อเขาตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น เด็กหญิงกลับหายไปแล้ว เขาหาเธอไม่เจอ

ไม่นานนัก หน่วยช่วยเหลือก็มาถึง เขาทำได้แค่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์และจากไป

"เธออยู่ที่ไหน... อย่าไป!"

ฮั่วซือหานพึมพำออกมา ก่อนจะลืมตาขึ้นทันที

เขาฝันไป

ฝันถึงเด็กผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว

ความจริง เขาตามหาเธอจนเจอนานแล้ว และเด็กคนนั้นก็คือฉือเจียว

ในวงสังคม ทุกคนรู้ว่าเขากับฉือเจียวเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันที่สุด นั่นก็เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาเลี้ยงดูเธอไว้ข้างกาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน