คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 46

ฉือหว่านทำแผลให้เขาเสร็จแล้ว แต่โชคร้ายที่ฮั่วซือหานเกิดอาการติดเชื้อ พอตกดึกก็เริ่มมีไข้สูง

ฮั่วซือหานหนาวสั่น ฉือหว่านปรับแอร์ให้อุณหภูมิสูงขึ้น ห่มผ้าหนาให้เขาหลายชั้น แต่เขาก็ยังตัวเย็นเฉียบ เหงื่อเย็นไหลซึมออกมาตามหน้าผาก ริมฝีปากของเขาซีดเผือด

ฉือหว่านคิดว่าเขาสมควรโดนแล้ว ถ้าเขาไม่มัวแต่พาฉือเจียวไปโรงพยาบาล และรีบทำแผลให้ตัวเอง เรื่องคงไม่แย่ขนาดนี้

ฉือหว่านฝังเข็มให้เขาไปแล้ว แต่เขายังต้องอดทนผ่านช่วงไข้สูงนี้ไปให้ได้ด้วยตัวเอง

เมื่อไข้ลดลง อาการของเขาก็จะดีขึ้นเอง

ฉือหว่านเปิดผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอน นอนข้างๆ เขา

ตัวเขาเย็นจัดเหมือนก้อนน้ำแข็ง ร่างกายแผ่ไอเย็นออกมาไม่หยุด

เธอพยายามจะเพิกเฉยต่อเขา แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ริมฝีปากสีแดงสดของเธอกัดเม้มเบาๆ ก่อนที่ร่างกายบอบบางจะขยับเข้าไปใกล้เขาเอง

เขานอนหันหลังให้เธอ ฉือหว่านพยายามหลีกเลี่ยงแผลของเขา แล้วค่อยๆ โอบกอดเขาจากทางด้านหลัง

ฮั่วซือหานรับรู้ได้ทันทีว่ามีร่างนุ่มนิ่มของใครบางคนแนบเข้ามาใกล้ ร่างกายอบอุ่นของเธอซึมซับผ่านเนื้อผ้าบางๆ แผ่ความอุ่นเข้ามาในร่างเขา

ไม่นาน มือเล็กๆ ของเธอก็เลื่อนลงมา วางลงบนหน้าท้องแกร่งของเขา

เธอเริ่มลูบไล้เบาๆ ค่อยๆ สำรวจอย่างระมัดระวัง

ฮั่วซือหานหลับตา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า “ฉือหว่าน ฉันป่วย...”

ฉือหว่านรู้ดีว่าเขาป่วย นั่นเป็นเหตุผลที่เธอต้องหาทางทำให้เขาอบอุ่นขึ้น

เธอทำได้แค่ใช้วิธีดั้งเดิมที่สุดเพื่อกระตุ้นเขา

แต่เธอไม่ใช่ฉือเจียว เธอไม่รู้ว่าวิธีนี้จะได้ผลหรือเปล่า

ฉือหว่านไม่พูดอะไร ตอนแรกเธอยังเก้ๆ กังๆ แต่ตอนนี้เธอกล้าขึ้นแล้ว มือของเธอไล่ขึ้นไปตามร่างของเขาจนมาหยุดที่แผงอกแข็งแกร่ง

เฮอะ... สัมผัสแบบนี้สินะ

ฮั่วซือหานหาเหตุผลให้ตัวเองยอมรับความรู้สึกนี้ไปเรียบร้อย มีผู้ชายคนไหนจะปฏิเสธเธอได้กัน?

มีผู้ชายคนไหนจะไม่หลงใหลเธอกันล่ะ?

ร่างกายเขาร้อนขึ้นตามที่ฉือหว่านต้องการ เธอหลับตาลงอย่างพอใจ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “นอนได้แล้ว”

ฮั่วซือหาน “…”

เธอล้อเขาเล่นอยู่หรือไง?

ในที่สุดฮั่วซือหานก็หลับไป เขาฝัน... ฝันถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในอดีต

ตอนนั้นเขากำลังปฏิบัติภารกิจ แต่ถูกทรยศโดยเพื่อนร่วมทีม เขาตกจากเครื่องบินลงไปในป่าทึบ และบาดเจ็บสาหัส

พวกศัตรูตามล่าเขา เขาสลบไปกลางทาง คิดว่าวันนั้นคงเป็นวันสุดท้ายของชีวิต

แต่จู่ๆ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น เธอกอดตุ๊กตาผ้าที่เก่าขาดตัวหนึ่งไว้ในอ้อมแขน...