ฉือหว่านจัดเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะหันกลับไปมองฮั่วซือหาน
โทรศัพท์ของเขาวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เสียงเรียกเข้าสะท้อนก้องห้องซ้ำไปซ้ำมา แต่เขาไม่ได้สนใจรับสาย
เขาไม่ได้รับสายจากฉือเจียว
นี่คงเป็นครั้งแรก
ฮั่วซือหานยืดตัวเต็มความสูง ก่อนจะถอดเสื้อสูทสีดำออก
ใต้เสื้อนั้น เขาสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว และตอนนี้บนแผ่นหลังของเขามีรอยเลือดซึมเป็นวงกว้าง ฉือหว่านนึกถึงรอยแส้ที่คุณนายใหญ่ฟาดลงบนหลังเขา
ที่จริงรอยแส้นั้นคงลึกมาก แต่เขากลับไม่แสดงความเจ็บปวดออกมาแม้แต่น้อย
ถ้าไม่ทำแผลพวกนี้ รอยนี้อาจติดเชื้อได้
ฉือหว่านเอ่ยขึ้น "ฉันจะไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้คุณ"
ฮั่วซือหานหันมามองเธอ ริมฝีปากบางโค้งเป็นรอยยิ้มบางๆ "เมื่อกี้ยังทำเหมือนไม่สนใจฉันอยู่เลย"
ฉือหว่านหยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมา "ฉันแค่ไม่อยากให้คุณย่าเป็นห่วง"
ฮั่วซือหานนั่งลงบนเตียง ฉือหว่านกล่าว "ถอดเสื้อออกสิ"
เขาทำตามอย่างว่าง่าย ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก เผยให้เห็นร่างกายแกร่งกำยำ
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉือหว่านได้เห็นเขาโดยไม่มีเสื้อผ้า เขามีไหล่กว้าง กล้ามเนื้อแน่น หน้าท้องเรียบเป็นลอน ไม่ใช่กล้ามท้องที่ฝึกหนักเกินไปในยิม แต่เป็นรูปร่างที่ดูสมบูรณ์แบบตามธรรมชาติ
เส้นวีไลน์เด่นชัด หายเข้าไปใต้ขอบกางเกงสแลคสีดำ มีเพียงเข็มขัดหนังราคาแพงรัดอยู่ตรงเอว
ชายสมบูรณ์แบบตรงหน้าทำให้ใบหน้าของฉือหว่านร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที
เธอไม่รู้ว่าจะต้องมองไปทางไหน
เสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานดังขึ้นอย่างหยอกล้อ "แบบนี้ก็ถือว่าเราเจ๊ากันแล้วนะ"
ฉือหว่านขมวดคิ้ว "อะไรเจ๊ากัน?"
ฮั่วซือหาน "เมื่อกี้ฉันเห็นของเธอ ตอนนี้เธอก็เห็นของฉันแล้ว"
ฉือหว่าน "ฉันไม่ได้มอง!"
ฮั่วซือหาน "อ้อเหรอ? แล้วทำไมหน้าแดง?"
ฉือหว่าน "..." รู้แบบนี้ไม่น่าช่วยทำแผลให้เขาเลย!



 ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
ขอบคุณที่ให้อ่านเพลิน ๆ ค่ะ แต่จะเติมเงินไม่ได้ เพราะซื้อได้แค่บัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...