คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 44

ทำไมไม่สนใจฉัน?

เขาดูเหมือนกำลังโอ๋เธอ

ผู้ชายอย่างฮั่วซือหาน มีทั้งอำนาจ ฐานะ และบารมี ถ้ายอมลดตัวลงมาเอาใจผู้หญิงเมื่อไหร่ ก็คงทำให้ใครต่อใครหลงคิดว่าเขาจริงใจได้ง่ายๆ และนั่นก็เป็นหลุมพรางที่ทำให้คนตกหลุมรักเขาได้โดยไม่รู้ตัว

แต่ฉือหว่านกลับยังคงมีสติแน่วแน่ เพราะเธอรู้ดีว่าความรักที่ฮั่วซือหานมอบให้นั้นไม่เคยมีไว้เพื่อเธอ

เขามีไว้เพื่อฉือเจียว

ฉือหว่านก้มหน้าหลุบตาลง ขนตายาวสั่นไหว เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน "คุณปล่อยฉันนะ!"

ฮั่วซือหานหัวเราะ "โกรธเหรอ?"

ฉือหว่านรู้สึกว่าน่าขันมาก "ฉันมีสิทธิ์อะไรไปโกรธคุณ?"

ฮั่วซือหาน "วันนี้ฉันมือหนักไปหน่อย ทำให้เธอชนโต๊ะจนเจ็บที่เอวหรือเปล่า?"

ฉือหว่านปฏิเสธ "ไม่เจ็บ"

มือใหญ่ของฮั่วซือหานลูบไปที่เอวบางของเธอ แผ่วเบาและพูดอย่างอบอุ่น "ตรงนี้ใช่ไหม?"

ตรงนี้แหละ

ตอนอาบน้ำเธอเห็นแล้ว ตรงเอวเป็นรอยเขียวช้ำ คงต้องใช้เวลานานกว่าจะหายดี

ตอนนี้จุดที่บาดเจ็บกำลังถูกลูบไล้อย่างอ่อนโยน ฝ่ามือของเขาทั้งอุ่นและแข็งแกร่งราวกับกำลังประคองรอยช้ำของเธอเอาไว้

แต่ฉือหว่านกลับรู้สึกต่อต้าน

เธอไม่ต้องการให้เขาตบหัวแล้วลูบหลัง ไม่ต้องการให้เขาโยนเศษเสี้ยวของความเมตตาให้เธอ

ถ้าจะใจร้าย ก็ขอให้ใจร้ายไปจนตลอด

เพราะต่อให้ไม่มีความห่วงใยของเขา รอยแผลนี้ก็หายได้เองอยู่ดี

ฉือหว่านพยายามแกะมือของเขาออกจากเอวเธอ "ไม่ใช่ ไม่เจ็บ ประธานฮั่ว ได้โปรดปล่อยฉันเถอะ"

นี่เป็นครั้งแรกที่ฮั่วซือหานเห็นเธอแสดงความไม่พอใจแบบนี้ ผู้หญิงที่โกรธเขา เขาเคยเจอมาแล้ว ฉือเจียวเองก็เคยโกรธ แต่เวลาฉือเจียวโกรธเธอจะอาละวาด เอาแต่ใจ และต้องให้เขาปลอบ

แต่ฉือหว่านเวลาโกรธกลับไม่พูดอะไร ก้มหน้านิ่งคล้ายแมวจรจัดข้างถนน ดูเงียบเหงาและเชื่องซะจน...อยากจะเก็บมาเลี้ยง