คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 43

คุณนายใหญ่ฮั่วเอ่ยด้วยความเอ็นดู “ไปเถอะจ๊ะ”

ฉือหว่านก้าวเท้าออกไป

ฮั่วซือหานเดินเข้ามาข้างเตียง คุณนายใหญ่ฮั่วแหวใส่ทันที “กลับมาทำไมอีก รีบออกไปให้พ้นตาฉันเลย!”

ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงจริงใจ “คุณย่า ผมผิดไปแล้ว ขอโทษครับ”

คุณนายใหญ่ฮั่วเริ่มมีท่าทีอ่อนลงเล็กน้อย “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากแก คนที่แกควรขอโทษจริงๆ คือหวานหว่านต่างหาก!”

“นั่นสิคุณชาย ตอนที่คุณรีบพาคุณฉือเจียวออกไป คุณนายใหญ่เป็นลมไป ก็มีแต่คุณผู้หญิงเท่านั้นที่คอยดูแล! ผมว่าตอนนี้คุณทำตัวเหมือนเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง ส่วนคุณผู้หญิงเหมือนเป็นหลานแท้ๆ ไปแล้ว” ลุงฝูเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ฮั่วซือหาน “…”

“แถมยังผลักคุณผู้หญิงจนเอวไปกระแทกโต๊ะอีก! คนเขาว่ากันว่า ‘เด็กที่ร้องไห้ถึงจะได้กินนม’ แกอย่าคิดว่าเพราะหวานหว่านไม่ร้องโอดโอยแล้วเธอจะไม่เจ็บ!”

“คุณชาย คนเราต้องมีจิตสำนึกบ้างนะครับ คุณทำแบบนี้กับคุณผู้หญิงไม่ได้!”

คุณนายใหญ่ฮั่วกับลุงฝูสลับกันพูดตำหนิเขาไม่หยุด

ฮั่วซือหาน “…”

เขามองไปยังทางที่ฉือหว่านเดินจากไป ก่อนจะเอ่ย “คุณย่า ถ้าคุณย่าไม่เป็นอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับห้องก่อนก่อนนะครับ”

เขาหันหลังเดินออกไปทันที

เมื่อเห็นเขาจากไป คุณนายใหญ่ฮั่วก็ถอนหายใจ “หวานหว่านเป็นเด็กดีขนาดนี้ แล้วซือหานเป็นอะไรถึงได้หลงใหลยัยฉือเจียวจนโงหัวไม่ขึ้น?”

ลุงฝูเอ่ยขึ้น “คุณนายใหญ่ ตอนที่คุณนายหลับไป คุณนายยังละเมอเรียกชื่อคุณชายเลยนะครับ คุณผู้หญิงได้ยินเข้า เธอเลยออกไปโรงพยาบาลแล้วพาคุณชายกลับมาที่นี่ ถึงเธอจะไม่พูดออกมาตรงๆ แต่ผมก็รู้ว่าเธอไปโรงพยาบาลเพราะอยากพาคุณชายกลับมาให้คุณ เธอเป็นคนที่ใจกว้างและฉลาดมาก เธอไม่ต้องการให้คุณและคุณชายมีปัญหากันเพราะเธอ”

คุณนายใหญ่ฮั่วฟังแล้วก็พยักหน้าอย่างซาบซึ้ง แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าฉือหว่านเป็นคนดีขนาดไหน

“หวานหว่านเติบโตมาอย่างขาดความรัก แต่ซือหานเป็นคนที่รู้จักวิธีรักคนอื่น และหวานหว่านเองก็รู้เรื่องนี้ดี นั่นจึงทำให้เธอรักซือหานมากๆ”

ฮั่วซือหานเกิดมาพร้อมพรั่งทุกอย่าง สุภาพ อบอุ่น และรู้จักเอาใจใส่เป็นอย่างดี ดูได้จากการที่เขาทำให้ฉือเจียวกลายเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจจนไม่เห็นหัวใคร