คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 68

ฉือเจียวฝึกเต้นรำมาตั้งแต่เด็ก ทุกเดือนเธอลงทุนมหาศาลในการดูแลตัวเอง ทำให้ผิวพรรณขาวเนียนนุ่มไร้ที่ติ อีกทั้งรูปร่างยังอ้อนแอ้นเย้ายวน พออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นก็ยิ่งเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าอันสมบูรณ์แบบ

ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟามองเธอ แม้จะเผชิญกับการยั่วยวนผ่านการถอดเสื้อผ้า แต่เขาเพียงแค่กวาดสายตามองเรือนร่างอันอรชรของเธอ

ฉือเจียวเป็นที่รู้จักในฐานะกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง ผู้หญิงที่สามารถดึงดูดสายตาของฮั่วซือหานได้ ย่อมต้องมีเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดา

เมื่อเห็นว่าเขากำลังมองเธอ ด้วยสายตาตรงไปตรงมาของผู้ชายที่มองผู้หญิง ฉือเจียว ก็ยกคิ้วขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

เธอสวมรองเท้าส้นสูงเดินตรงไปก่อนจะก้าวขึ้นนั่งบนตักของเขาอย่างกล้าได้กล้าเสีย

ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ลงบนกล้ามเนื้อแกร่งของเขาแล้วจิ้มเบาๆ อย่างยั่วเย้า “ซือหาน คุณแข็งจัง”

เธอพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “ตัวคุณแข็งขนาดนี้ ฉันลงทุนห่อของขวัญตัวเองมาให้คุณ นี่ไม่ใช่เซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่เหรอ? ซือหาน คุณตกใจจนตื่นเต้นเลยใช่ไหม?”

ฉือเจียวเปรียบตัวเองเป็นของขวัญสุดเซอร์ไพรส์

ฮั่วซือหานจ้องเธอด้วยสายตาเรียบเฉยโดยไม่พูดอะไร

ฉือเจียวยื่นมือไปโอบรอบลำคอเขา กล่าวด้วยน้ำเสียงหวานเย้ายวน “ซือหาน… คุณต้องการฉันไหม? ถ้าคุณต้องการฉันจริงๆ คุณต้องเซ็นเอกสารนี่ก่อน”

เธอหยิบเอกสารบางอย่างออกมา

ฮั่วซือหานกวาดสายตามอง เป็นใบหย่าระหว่างเขากับฉือหว่าน

“ซือหาน ฉันต้องการให้คุณเซ็นใบหย่ากับฉือหว่านตอนนี้เลย ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่มีวันเป็นของคุณ”

ฉือเจียวมั่นใจว่าผู้ชายอย่างฮั่วซือหานไม่มีทางปฏิเสธเสน่ห์ของเธอได้ เธอที่มีเสน่ห์ยั่วยวนขนาดนี้ เขาจะต้านทานไม่อยากได้เหรอ?

แต่ฮั่วซือหานกลับมองเธอด้วยสายตานิ่งสงบ ก่อนเอ่ยเสียงเย็นชา “ฉันกับฉือหว่านยังไม่ได้หย่ากัน พวกเธอตระกูลฉือ… ร้อนใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ฉือเจียวชะงัก “อะไรนะ?”

“คืนนี้ที่พวกเธอวางแผนให้ฉือหว่านกับหลี่เฮ่าถูกจับคาหนังคาเขา ต่อหน้าบรรดาผู้มีอำนาจในไห่เฉิง แต่สุดท้ายไม่สำเร็จ… พวกเธอทั้งตระกูลคงผิดหวังมากสินะ?”

ดวงตาของฉือเจียวหดเล็กลง เธอสบเข้ากับนัยน์ตาคมกริบเย็นชา เขากำลังจ้องเธอด้วยสายตานิ่งสงบแต่แฝงไว้ด้วยความกดดัน

ฮั่วซือหานแกะมือที่เธอยังคล้องคอเขาออก “ฉือหว่านยังเป็นคุณนายฮั่วของฉัน ฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”

พูดจบเขาก็ผลักฉือเจียวออก แล้วลุกขึ้นยืน

จากนั้นก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลัง

แต่ ฮั่วซือหานดึงมือของเธอออก “คืนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ ไม่อยากทำ”

เขาว่าอะไรนะ?

ฉือเจียวแข็งทื่อ

ฮั่วซือหานไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเธอ “ฉันจะให้คนขับรถไปส่งเธอ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”

พูดจบ ฮั่วซือหานก็เดินจากไป

ฉือเจียวยืนอยู่ที่เดิม มองแผ่นหลังของเขาห่างออกไปอย่างไม่อยากเชื่อ เธอกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ “ซือหาน!”

เขากล้าเดินจากไปแบบนี้?

ในฐานะผู้หญิง ฉือเจียวรับรู้ได้ทันที… ฮั่วซือหานไม่ได้สนใจเธอเหมือนเดิมอีกแล้ว ทำไม?

...

ฮั่วซือหานกลับไปที่ห้องนอนใหญ่ “ฉือหว่าน…”