เด็กหญิงฉือหว่านตัวเล็กๆ เธอต้องรับช่วงต่อจากผู้หญิงผู้น่าสงสารคนนั้น ซักผ้า ทำอาหาร และทนรับการทุบตีของหวังกัง
หวังกังดึงผมเธอ ใช้เท้าเตะเธอ บางครั้งก็เอาเข็มขัดเฆี่ยนเธอจนเป็นรอยแผล
ช่วงเวลานั้นมันทุกข์ทรมานเหลือเกิน
พอเธอเริ่มโตขึ้น ใบหน้าของเธอเริ่มเผยเค้าความงาม แต่ในสถานที่แบบนั้น ความสวยงามกลับยิ่งทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น แล้วเรื่องที่น่ากลัวที่สุดก็เกิดขึ้น
หวังกังเริ่มมองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาจับเธอนั่งบนตักตัวเอง ริมฝีปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าและเหงื่อของเขาพยายามจูบหน้าของเธอ
ตอนเธออาบน้ำในตอนกลางคืน เธอจะล็อกประตูอย่างระมัดระวังที่สุด แต่เมื่อเธอหันกลับไป เธอเห็นดวงตาคู่นั้น ดวงตาหื่นกระหาย เต็มไปด้วยความตื่นเต้น มันจ้องมองเธอจากรอยแยกของประตู ริมฝีปากของเขาแสยะยิ้มลามก
มันเป็นฝันร้ายในวัยเด็กที่ไม่มีวันลบเลือนได้
มีอยู่ครั้งหนึ่ง หวังกังพาเพื่อนขี้เมาสองคนกลับมาดื่มเหล้าที่บ้าน หนึ่งในนั้นหัวเราะพลางพูดขึ้นว่า "พี่หวัง ทำไมไม่หาเมียใหม่ล่ะ?"
หวังกังหัวเราะเสียงต่ำ "ฉันมีเมียใหม่แล้วนี่ไง กำลังเลี้ยงให้อายุเยอะขึ้นอีกหน่อย"
เพื่อนทั้งสองคนมองมาที่เธอ… แล้วเข้าใจทุกอย่างในทันที หนึ่งในนั้นพยักหน้าอย่างอิจฉา "โห... เด็กขนาดนี้เลยเหรอ? ทำไมพวกเราไม่มีโชคแบบนี้บ้างเนี่ย"
เธอตกใจจนตัวสั่น เธอหนีออกจากบ้าน มือเล็กๆ ของเธอสั่นระริก เธอรีบวิ่งไปหาโทรศัพท์สาธารณะของหมู่บ้าน เธอกดหมายเลขของหลี่หลัน
สายถูกเชื่อมต่อ น้ำตาของเธอร่วงเผาะลงมาเหมือนเม็ดไข่มุกที่ขาดสาย เธอร้องไห้ด้วยเสียงสั่นเครือ เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง "แม่… แม่คะ… ช่วยหนูด้วย…"
แต่ปลายสาย กลับไม่ได้เป็นเสียงของหลี่หลัน ฉือเจียวเป็นคนรับสาย น้ำเสียงของเธอสดใสและหยิ่งยโส "เธอเป็นใคร? นี่เป็นโทรศัพท์ของแม่ฉันนะ ไม่ใช่ของแม่เธอ แม่ฉันมีลูกสาวคนเดียว"
เธอชะงักไป
ไม่นาน เสียงของหลี่หลันก็ดังขึ้นมา น้ำเสียงอ่อนโยน เปี่ยมไปด้วยความรักใคร่ "เจียวเจียวลูกรัก วันนี้เป็นวันเกิดของลูกนะ มาดูสิ แม่ซื้อมงกุฎไข่มุกมาให้ลูก เพื่อนๆ ของลูกก็มากันหมดแล้ว ทุกคนกำลังตามหาลูกอยู่ อีกเดี๋ยวลูกต้องแสดงเต้นรำนะ"
ฉือเจียวตอบด้วยเสียงสดใส "ขอบคุณค่ะ แม่!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
ขอบคุณที่ให้อ่านเพลิน ๆ ค่ะ แต่จะเติมเงินไม่ได้ เพราะซื้อได้แค่บัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...