คุณคนเดียวเท่านั้น นิยาย บท 10

ดอกไม้เป็นแมวที่ซ่งจื่อจินเลี้ยงไว้ ทั้งสามคนตกใจจนหัวใจแทบวาย คุณนายซ่งแกล้งวางมือบนแขนของซ่งอีนั่วอย่างรักใคร่ จากนั้นก็อาศัยจังหวะตอนที่เสิ่นเฉินชีไม่เห็นบิดแขนเธอเต็มแรง พร้อมจ้องและเตือนเธอว่า “นังนี่ แกพูดดีๆไม่เป็นใช่มั้ย”

ซ่งอีนั่วสูดหายใจด้วยความเจ็บ เธอต้องเป็นลูกแม่เลี้ยงแน่ ไม่อย่างนั้นทำไมแม่ถึงช่วยแต่ซ่งจื่อจินอย่างเดียว แม้เธอจะทำเรื่องไม่น่าให้อภัยแค่ไหน แม่ก็คอยปกป้องเธอเสมอ

ส่วนเธอไม่ว่าจะกตัญญูแค่ไหน ก็โดนมองข้ามเสมอ

เธอใช้แรงดึงมือคุณนายซ่งออก จากนั้นก็ยิ้มแค่หน้าจ้องไปที่ซ่งจื่อจินกับถังโย่วหนาน และพูดอย่างเหยียดๆ “บางคนทำเรื่องไร้ยางอาย แล้วพยายามหนี ทำไมไม่คิดว่าถ้าหมามันจนตรอกแล้วมันก็กัดคืนบ้าง”

ซ่งจื่อจินโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เธอกำมือแน่น จนเล็บที่เพิ่งทำเสร็จดัง ‘แกรก’ หักออกจากกัน ขณะที่กำลังจะโต้กลับ ก็โดยสายตาคุณนายซ่งห้ามไว้ก่อน

เสิ่นเฉินชีนั่งอยู่บนโซฟา แต่กลับไม่รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆในห้องนั่งเล่นเลย เขาจ้องไปที่ซ่งอีนั่ว และถามอย่างไม่เข้าใจ “ใครที่ทำเรื่องไร้ยางอายจนทำให้คุณโกรธขนาดนี้ บอกผม ผมจะช่วยคุณระบายความโกรธ”

ซ่งอีนั่วมองเขาอย่างสงสัย ดวงตาคมเข้มของเขาล้ำลึกยากจะคาดเดา เธอเดาความคิดที่แท้จริงของเขาได้ยากมาก ตอนนี้ที่เขามองตรงมา เธอรู้สึกเหมือนเขาอ่านใจเธอได้ จนเธอกดดันกันหน้าหนี ไม่กล้ามองตาเขาตรงๆ

ซ่งจื่อจินกับถังโย่วหนานแสดงอาการลนลานออกมาขนาดนั้นแล้ว ทำไมเขายังทำนิ่ง ไม่รู้อะไรเลยหรือแกล้งไม่รู้ ถ้าบอกว่าไม่รู้ เธอคงบอกได้ว่าเขาโง่จริงๆ ถ้าเขาแกล้งไม่รู้ ก็ต้องนับว่าเขาเนียนจนน่ากลัว

แต่ถามจริง ในโลกนี้ผู้ชายคนไหนที่รู้ว่าโดนเมียสวมเขาแล้วยังนิ่งแบบนี้ได้บ้าง