คุณคนเดียวเท่านั้น นิยาย บท 8

ซ่งอีนั่วมองไปทางห้องนั่งเล่น หน้าเล็กยุ่งยิ่งกว่าลูกมะระ หลังจากผ่านเรื่องรถสั่นเมื่อวาน และเรื่องท้องในวันนี้ ชื่อถังโย่วหนานก็เหมือนกับเป็นฟันคุด ที่ถ้าดึงออกก็ปวดแทบตาย ถ้าไม่ดึงออกก็ปวดเป็นพักๆ

เสิ่นเฉินชีสอดมือเข้าไปในกางเกง แล้วมองเธอเงียบๆ ไม่มีใครกลับมาบ้านตัวเองแล้วจะแสดงสีหน้าแบบนี้ ภายใต้ความกังวลยังมีความเจ็บปวด แต่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เธอน่าสนใจจริงๆ

เธอกำหมัดแน่น แล้วรวบรวมความกล้าดันประตูเข้าไป ความรื่นเริงในห้องนั่งเล่นเงียบลงทันที ถังโย่วหนานกับซ่งจื่อจินนั่งเว้นระยะกันเล็กน้อย ดูแล้วไม่มีอะไรผิดปกติเลย ถ้าเธอไม่รู้เรื่องคาวๆของทั้งคู่มาก่อน เธอก็คงตาบอดกับท่าทางพวกนี้

ทันทีที่เธอปรากฏตัวในห้องนั่งเล่น เสียงหัวเราะสนุกสนานในห้องก็เงียบลง ตอนที่คุณนายซ่งเห็นเธอ จากที่อารมณ์ดีๆก็หายไปโดยพลัน คุณนายซ่งแสดงออกถึงความเกลียดแค้นไม่ปิดบัง จากนั้นก็ด่าเธอว่า “นังเด็กหอกหักนี่ แก...”

เสิ่นเฉินชีเดินตามหลังซ่งอีนั่วเข้ามา เมื่อได้ยินคำด่าของคุณนายซ่ง เขาก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ เขาหันไปมองท่าทางสลดของซ่งอีนั่วแล้วรู้สึกเหมือนใจเขากำลังโดนบีบแน่น ไม่สบายใจเลย

คุณนายซ่งรีบหยุดคำพูดไว้ทันทีที่เห็นเสิ่นเฉินชีเดินเข้ามา ท่าทางของเธอเปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือราวกับได้เรียนการแสดงเปลี่ยนหน้ามาก่อน เธอยืนขึ้นยิ้ม และพูด “เฉินชีมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ ทำไมไม่โทรมาบอกล่วงหน้า แม่จะได้ออกไปรอรับข้างนอก อย่ายืนอยู่เลย รีบเข้ามานั่งสิ”

ซ่งจื่อจินนึกไม่ถึงว่าเสิ่นเฉินชีจะมา ตอนที่คุณนายซ่งยืนขึ้น เธอก็ยืนขึ้นยืนห่างจากถังโย่วหนานไกลมาก ราวกับกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง ไม่ว่าเธอจะหยิ่งยโสแค่ไหนตอนอยู่ต่อหน้าซ่งอีนั่ว แต่ตอนเธออยู่ต่อหน้าเสิ่นเฉินชีเธอก็ไม่กล้าทำอย่างนั้น

ยิ่งตอนนี้พวกเขาเข้ามาด้วยกัน ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือว่าตั้งใจ ซ่งอีนั่วจะบอกเรื่องที่เธอท้องกับเสิ่นเฉินชีรึยัง ไม่ว่าซ่งจื่อจินจะกล้าสักแค่ไหน แต่ตอนนี้เธอก็กลัวจนเหงื่อแตก