คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1

”แดร์ริล เอาน้ำล้างเท้าของพวกฉันไปทิ้งไปแล้ว”

สตรีสามนางกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ซึ่งกำลังแช่เท้าและทำความสะอาดมัน แม้มองจากที่ไกลๆ สาวงามสามคนนี้ก็ยังปล่อยมวลความรู้สึกยั่วยวนและมีระดับออกมา แต่ละคนต่างก็มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง หนึ่งในสามคนนี้คือภรรยาของแดร์ริล ส่วนอีกสองคือเพื่อนรักของเธอ

ภายใต้คำสั่งของผู้เป็นภรรยา แดร์ริลเทน้ำสกปรกในอ่างทิ้งด้วยความเชื่อฟัง เขาไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากบ่นแม้แต่นิดเดียว เพราะยังไงก็ตาม เขาก็เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านเธอ แม้จะเป็นเวลาสามปีของชีวิตแต่งงานแล้ว เขาก็ยังไม่มีที่ยืนหรือมีสิทธิอะไรในครอบครัวนี้เลย ภรรยาของเขาและแม่ยาย ทั้งคู่มักจะตำหนิและดุด่าเขาแม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่สุด ขนาดสุนัขพันธุ์ทางยังมีตำแหน่งในครอบครัวนี้สูงกว่าเขาเลย

แดร์ริลและลิลี่เป็นสามีภรรยากันมากกว่าสามปีแล้ว แต่ก็แค่ในนาม พวกเขาไม่เคยเติมเต็มชีวิตแต่งงานเลย เขาไม่เคยได้แตะแม้แต่มือของเธอด้วยซ้ำ! ในทุกๆค่ำคืน แดร์ริลต้องนอนบนพื้นเพราะลิลี่เกลียดเขา

ซักผ้าเอย ทำอาหารเอย ทำความสะอาดห้องเอย ทุกๆงานบ้านล้วนเป็นงานของแดร์ริล มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาเกิดเผลอทำชามตกแตกในระหว่างที่กำลังทำอาหาร และนั่นทำให้เขาถูกลิลี่ต่อว่ายาวถึงครึ่งชั่วโมง

ครั้งหนึ่งในตอนกลางคืน แดร์ริลต้องลุกไปเข้าห้องน้ำและเผลอทำให้ลิลี่ตื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอถึงกับตบหน้าของเขาอย่างแรงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตของแดร์ริล ที่เขาถูกตบ ตั้งแต่สมัยเด็กๆ พ่อแม่ของเขาไม่เคยจะแตะเขาแม้แต่ปลายนิ้ว! เขาโกรธ แต่เขาก็ต้องระงับความโกรธนั้นไว้ สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงกล่าวอ้อนวอนขอโทษกับลิลี่ แต่ในที่สุดเขาก็โดนลงโทษโดยการนั่งคุกเข่าไปตลอดทั้งคืน

มันผ่านมาถึงสามปีแล้วตอนนี้ และแดร์ริลก็เริ่มชินกับวิถีชีวิตแบบนี้แล้วด้วย เขาจะไปโทษใครได้นอกจากตัวเองสำหรับการที่เขาต้องมาเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านภรรยา ที่แย่ไปกว่านั้น การใช้ชีวิตอยู่กับลิลี่ทุกวันนานถึงสามปี เขาพบว่าตัวเองเริ่มตกหลุมรักลิลี่ไปโดยไม่รู้ตัว แม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอเกลียดเขาขนาดไหนแถมยังปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับขยะ!

เริ่มแรกนั้น แดร์ริลเป็นลูกชายคนที่สองของตระกูล ดาร์บี้ รู้จักกันในนามของตระกูลที่ใหญ่โตที่สุดในมณฑลเจียงหนาน สามปีก่อน เขาเคยใช้เงินสดไปกว่าแปดล้านดอลลาร์เพื่อซื้อหุ้นแปดเปอร์เซ็นของบริษัทที่ชื่อ เซาธ์อีสต์ ปิโตรเลียม

ในตอนนั้น สมาชิกตระกูลดาร์บี้นับร้อยคนถึงกับรุมต่อว่าแดร์ริล บางคนว่าเขาบ้า บางคนถึงกับกล่าวหาเขาว่ามีเจตตาปิดบังแผนชั่ว ต้องการที่จะขโมยโชคของครอบครัวไปเป็นของตัวเอง ในท้ายที่สุด ทางตระกูลจึงมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ให้ขับไล่แดร์ริลรวมถึงพ่อแม่ของเขาออกจากตระกูล ทั้งยังลบพวกเขาออกจากผังตระกูลอย่างสิ้นเชิงด้วย!

ตลอดสามปีที่ผ่านมา แดร์ริลได้รับรู้ถึงความไม่แน่นอนในความสัมพันธ์ เพื่อนเก่าที่เคยสนิทสนมก็พลันตีตัวออกห่าง เขาไม่มีทางเลือกใดๆอีกนอกจากการเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านภรรยาเพื่อที่จะดำรงชีวิตอยู่ต่อ เขาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครสักคน ไม่แม้แต่กับลิลี่

“ลิลี่ที่รัก เธอค่อนข้างฝึกสามีมาได้ไม่เลวเลยนะ” เจดกล่าว ผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของลิลี่

ลิลี่หัวเราะเสียงเย็น “นี่เธอจะพูดถึงแดร์ริลทำไม? แค่เห็นหน้าเขาฉันก็ขยะแขยงแล้ว ผู้หญิงคนอื่นคงเลือกแต่งเข้าตระกูลรวยๆ แต่มันคงเป็นโชคร้ายของฉัน ที่ต้องมาติดอยู่กับเศษขยะแบบเขา ดูความเซ่อซ่าของเขาสิ แค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขาเป็นพวกชาวบ้านจากบ้านนอก ฉันต้องอับอายแค่ไหนถ้าต้องพาเขาไปงานรวมญาติของตระกูลลินดันพรุ่งนี้”

เจดช่วยไม่ได้ที่จะต้องแอบเหลือบมองไปที่แดร์ริล สิ่งที่เขาพอจะมีคือหน้าตาโทรมๆที่พอไปวัดไปวาได้ เจดหัวเราะ “เอาล่ะ ลิลี่ เลิกพูดเรื่องเขา แล้วมาสนใจเรื่องสำคัญก่อน ฉันได้ยินมาว่า มีปัญหาอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในบริษัทของเธอ”

“ลิลี่ที่รัก ใครหนอจะหาเงินห้าล้านในอาทิตย์เดียวเพื่อช่วยเธอได้?” เจดถอนหายใจ

ลิลี่ไม่ตอบ ตรงกันข้าม เธอเพิ่งสังเกตได้ว่าแดร์ริล ผู้ที่เสร็จหน้าที่ของเขาแล้ว กำลังแอบฟังพวกเธอคุยกันอยู่ เธอจ้องเขาตาเขม็งแล้วกล่าวเสียงเย็น “แดร์ริล ใครบอกให้นายอยู่ที่นี่? ไสหัวแล้วไปซักเสื้อผ้าของฉันซะ”

“ซักกางเกงยีนส์ของฉันด้วยสิ มันอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าน่ะ” เจดโพล่งออกมาเช่นกัน

แดร์ริลไม่กล้าเถียง เขารีบนำเสื้อผ้าของพวกเธอไปโยนใส่เครื่องซักผ้าพร้อมกับเสื้อผ้าของเขาเอง วันพรุ่งนี้มีงานรวมรุ่นของชั้นมัธยมปลายของเขา อย่างน้อยที่สุดเขาก็ต้องพยายามดูเรียบร้อยหน่อย ในขณะที่เขากำลังคิดเรื่องงานรวมรุ่น เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยโทรศัพท์ที่กำลังสั่น เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาตรวจดู และพบว่าเขาได้รับข้อความจากเบอร์โทรศัพท์ที่ลงท้ายด้วย หกแปด ชายหนุ่มย่นคิ้วทันทีที่เห็นเบอร์มือถือนั้น ‘นี่มันเบอร์ของตระกูลดาร์บี่ไม่ใช่รึไง’ เขาคิด

แดร์ริลเปิดอ่านข้อความด้วยความฉงน แล้วเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่ออ่านมัน

‘โอ นายน้อยรองของพวกเรา ได้โปรดช่วยตระกูลของพวกเราด้วย ขณะนี้ตระกูลดาร์บี้ต้องการเงินทุนอย่างมาก และเราก็ต้องการเงินสนับสนุนจากท่าน!’

‘น่าขัน!’ แดร์ริลขมวดคิ้ว เขาคิดกับตัวเอง ‘สามปีที่แล้วฉันถูกตระกูลขับไล่ แล้วตอนนี้คนตัวเปล่ากับเงิน 20 ดอลลาร์ในกระเป๋า พวกเขาจะขอให้ฉันช่วยเรื่องเงินทุน? ฉันจะไปช่วยอะไรพวกเขาได้?’

ความคิดของแดรร์ริลถูกขัดจังหวะอีกครั้งจากแรงสั่นของโทรศัพท์ของเขา มันคือข้อความใหม่ที่เข้ามา

‘นายน้อย ได้โปรด เราขอร้องท่าน โปรดช่วยตระกูลของท่านเองด้วย หุ้นที่ท่านลงทุนไปเมื่อสามปีก่อนตอนนี้ทำกำไรได้มหาศาล ได้โปรด...พวกเราแย่แน่ถ้าไม่มีการสนับสนุนจากท่าน…’

‘อะไรนะ!?’