คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1184

แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นมากขณะที่เขาท่องบทกวี

'ฮ่าฮ่า! ไม่แปลกใจเลยที่ผ่างตงจะเป็นนักยุทธศาสตร์ที่มีชื่อเสียงจากยุคสามก๊ก! เขาสามารถแต่งบทกวีได้ในเวลาอันสั้น!'

ถึงแม้ว่าบทกวีที่แดร์ริลท่องจะไม่ใช่บทกวีที่ดีเลิศในปฐพี แต่มันก็ยังสามารถส่งต่อไปยังรุ่นต่อรุ่นได้เมื่อเทียบกับบทกวีที่แต่งโดยโลกใต้เมฆี!

แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็มองไปที่สแตนลีย์และพูดขึ้นว่า “มาสเตอร์สแตนลีย์ จู่ ๆ ผมก็ได้รับแรงบันดาลใจ จนทำให้ผมสามารถแต่งบทกวีนี้ขึ้นมาได้“

'อะไรนะ? เขาบอกว่า จู่ ๆ เขาก็แต่งบทกวีนี้ขึ้นมาได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้งั้นเหรอ?'

ผู้คนต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดของเขา ถึงแม้ว่าขันทีผู้นี้จะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แต่บทกวีของเขานั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ

ใบหน้าของสแตนลีย์แดงก่ำเพราะความรู้สึกอับอายจนอธิบายไม่ถูก

จากนั้นแดร์ริลก็พูดต่อว่า “มาสเตอร์สแตนลีย์ผมจะรินน้ำชาให้คุณถ้าหากว่าคุณสามารถแต่งบทกวีได้ดีกว่าผม!”

“ฉัน…” เมื่อได้ยินคำพูดที่ฟังดูถากถางของแดร์ริล จิตใจของสแตนลีย์ก็รู้สึกสั่นไหวในทันที เขาพยายามเป็นอย่างมากในการขัดเกลาถ้อยคำให้ออกมาไพเราะเสนาะหูในช่วงเวลาอันสั้น แต่เขาก็คิดไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งบทกวีขึ้นมาได้ แต่มันก็คงจะไม่ดีไปกว่าของแดร์ริล

เมื่อได้เห็นสีหน้าของสแตนลีย์ แดร์ริลก็หัวเราะเบา ๆ และเอนหลังพิงเก้าอี้เพื่อจิบชาต่อ

ทั่วทั้งพระราชวังตกอยู่ในความเงียบงัน!

สายตาของทุกคนรวมทั้งจักรพรรดินีต่างก็จับจ้องไปที่สแตนลีย์

ภายใต้การจ้องมองที่กดดันของทุกคน สแตนลีย์จึงทั้งรู้สึกโกรธและวิตกกังวล

เขาเป็นถึงอัจฉริยะทางวรรณกรรมผู้ยิ่งใหญ่ในทวีปโลกใต้เมฆี แต่เขากลับต้องพ่ายแพ้ให้กับขันทีผู้น้อย ดังนั้นมันจึงเป็นความอัปยศอดสูที่สุดที่เขาเคยได้รับ!