คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1185

แดร์ริลทำได้เพียงพยักหน้าและกล่าวกับจักรพรรดินีอย่างขมขื่น “ผมจะลองดู”

จากนั้นเขาก็ส่งกระแสจิตไปหาผ่างตงที่อยู่ในเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติอีกครั้ง “ผ่างตง ฉันขอโทษที่ทำให้คุณลำบากใจ ช่วยฉันคิดบทกวีเพิ่มอีกสักสองสามบทสิ”

“ได้เลยนายท่าน!” ผ่างตงตอบแดร์ริลอย่างสุภาพ

จากนั้นแดร์ริลก็เริ่มท่องบทกวีของผ่างตงให้จักรพรรดินีฟัง บทกวีหลายบทที่แดร์ริลท่องก็ล้วนแต่เป็นบทกวีชั้นยอดที่แต่งโดยผ่างตง!

จักรพรรดินีอารมณ์ดีและรู้สึกปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง เธอค่อย ๆ จิบน้ำชาและดื่มดำไปกับวิวทิวทัศน์ในขณะที่เธอได้รับฟังบทกวีอันไพเราะของแดร์ริลอย่างผ่อนคลาย เขาช่างเป็นคนที่มีพรสวรรค์ยิ่งนัก!

จนกระทั่งเวลาพลบค่ำ ในที่สุดจักรพรรดินี้ก็ยอมปล่อยแดร์ริลไป

แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะโค้งคำนับเพื่อทำความเคารพจักรพรรดินี “ผมขอลาก่อนครับ”

จากนั้นแดร์ริลก็หันหลังเดินจากไป

หัวใจของจักรพรรดินีสั่นไหวเมื่อเธอมองดูแผ่นหลังของแดร์ริลที่ค่อย ๆ เดินหายไป

แดร์ริลเป็นคนที่มีพรสวรรค์จริง ๆ มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่เขาจะต้องเป็นเพียงขันทีผู้น้อย เพราะถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็จะสามารถแต่งตั้งให้เขาดำรงตำแหน่งเจ้าหน้าที่ระดับสูงได้

“แดร์ริล เดี๋ยวก่อน” จักรพรรดินีเรียกแดร์ริลก่อนที่เขาจะหายไปจากสายตา

แดร์ริลหันหลังกลับมา จากนั้นเขาก็ได้เห็นจักรพรรดินียืนขึ้นอย่างช้า ๆ และค่อย ๆ เดินเข้ามาก่อนจะพูดขึ้นว่า “นายกลับไปพักผ่อนก่อน แล้วคืนนี้มาพบฉันที่ตำหนักเพื่อดื่มด่ำแสงจันทร์และท่องบทกวีให้ฉันฟังอีก”

…

ในเวลานั้น ภายในวิหารเก่าแก่ในทวีปโลกใหม่

ในที่สุด อีเวตต์ก็ผล็อยหลับไป ด้านนอกวิหารยังคงมีเสียงฝนตกและฟ้าร้องอย่างต่อเนื่อง ไม่นานอีเวตต์ก็ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงฟ้าผ่าที่ดังสนั่น เธอลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเหลือบมองแอมโบรสที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ

“แอมโบรส!” อีเวตต์ เบิกตากว้างและกอดเขาเอาไว้แน่น "แอมโบรสเป็นอะไรไป?"

อีเวตต์ตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นใบหน้าที่ซีดขาวราวกับกระดาษของแอมโบรส ศีรษะของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นเยียบ มือและเท้าของเขาก็เย็นยะเยือกจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง