คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 120

"พ่อ พ่อพูดเรื่องอะไรคะเนี่ย? หนูไปอยาก..." อีวอนกระทืบเท้า ใบหน้าเธอแดงเรื่อ

แม้ว่าภายนอกเธอจะพูดไปแบบนั้น แต่ในหัวเธอกลับฉายภาพของแดร์ริลอย่างช่วยไม่ได้ มันน่าท้าทาย เธออยากรู้ว่าแดร์ริลนั้นคิดอะไรอยู่ เขามักจะทำให้ทุกคนแปลกใจได้เสมอ จากที่คนอื่นบอก เขาคือขยะโดยแท้จริง เป็นไอ้ขี้ขลาด เป็นคนไร้ค่า แต่แดร์ริลที่เธอรู้จักนั้นกลับเป็นชายที่มีความลึกลับมากมายเหมือนมหาสมุทร เมื่ออยู่กับเขา เธอรู้สึกปลอดภัย

แปลก… ทำไมเธอถึงมีความคิดพิลึก ๆ แบบนี้? เธอหน้าแดง

หลังจากออกมาจากบ้าน ลิลี่จอดรถที่หน้าทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต

"แดร์ริล ทำไมนายไม่ไปส่งเจดที่บ้าน?" ลิลี่ถาม "ฉันจะซื้อของไปทำมื้อค่ำให้นายคืนนี้"

'ทำมื้อค่ำให้เรา?!' แดร์ริลคิดอย่างตกใจ สามปีที่ผ่านมา มันเป็นเขามาตลอดที่เป็นคนทำมื้อค่ำให้พวกเธอ เขาไม่เคยจินตนาการว่าลิลี่จะเป็นคนทำอาหารให้เขาเลย

"แน่นอน แน่นอนครับ!" แดร์ริลพยักหน้า เขาขับรถออกไปหลังจากเห็นลิลี่เข้าซูเปอร์มาร์เก็ตไปแล้ว

ทั้งสองที่เหลืออยู่ในรถ เมื่อเห็นเจดดูอึดอัด แดร์ริลจึงหัวเราะออกมา "อย่ากระวนกระวายไปเลยน่า ฉันไม่กัดหรอก"

"ไม่ ฉันไม่ได้กระวนกระวาย" เธอกระซิบ เธอจับต้นขาของเธออย่างอึดอัด เขาไม่กัด แต่เธอก็ยังกลัวเขาอยู่ดี

คืนนั้นที่ธาราแสงจันทร์ เธอเห็น—ด้วยตาของเธอเอง—แซมสัน เฟซี พ่อบุญธรรมของแฮร์รี่ ก้มหัวให้แดร์ริล มาวันนี้ เขากระทั่งดุด่าเฟลิกซ์ เบลคลีย์ ผ่านมือถือ

เจดเสียใจที่เธอเคยดูถูกแดร์ริลสมัยก่อนด้วยการใช้เขาซักรีดเสื้อผ้าให้ ใครจะไปรู้ว่าเขามีความอดทนขนาดนั้น?