คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 121

กลางวันเดือนสิงหาคม อากาศสดใส แต่บรรยากาศในคฤหาสน์ดาร์บี้กลับมืดมน

ทั้งตระกูลได้รวมตัวกันในโถง จ้องมองไปที่แจ็คสันและรีเบคก้าด้วยท่าทางมืดมัว

"แจ็คสัน นี่ลูกคิดดีแล้วเหรอ?" เดรกถาม

"ครับพ่อ" แจ็คสันพยักหน้า "ผมสนับสนุนอย่างเต็มกับการตัดสินใจที่จะเก็บเด็กไว้ของรีเบคก้า" เขามองไปที่ท้องของเธอ

ใช่แล้ว เธอตั้งท้อง แต่ทั้งเธอและแจ็คสันนั้นไม่ได้มีอะไรกันในวันแต่งงาน

ตั้งแต่ที่รีเบคก้าถูกข่มขืนในวันแต่งงาน แจ็คสันเว้นระยะให้เธอฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บทางจิตใจ ยังไงซะ มันก็ยังคงยากสำหรับเธอ แต่แจ็คสันไม่ติดว่ารีเบคก้าจะตั้งท้อง ซึ่งไม่จำเป็นต้องเดาว่าใครเป็นพ่อเด็ก

ข่าวการตั้งท้องของรีเบคก้าดังไปทั่วตระกูลดาร์บี้ภายในวันเดียว

"แจ็คสัน นายมันบ้าไปแล้ว!"

"ใช่ เด็กนั่นไม่ใช่ลูกนาย จะเก็บไว้ทำไม?"

"แดร์ริลข่มขืนเมียแก แต่แกยังอยากเก็บเด็กไว้เนี่ยนะ?"

ทุกคนในตระกูลตะโกนอย่างไม่พอใจ แจ็คสันกำหมัดแน่น

ปัง!

ยูมิตบที่โต๊ะ เธอยืนขึ้นแล้วกล่าว "แจ็คสัน นี่แกเป็นบ้าเหรอ? แดร์ริล สัตว์เดรัจฉานนั่นเหยียบย่ำเราด้วยการกระทำต่ำทราม ตอนนี้ ถ้าแกกับรีเบคก้าเก็บเด็กไว้—แล้วทั้งโลกรับรู้—มันจะส่งผลเสียกลับมาที่พวกเรา! เราจะต้องใช้ชีวิตกับความอับอาย!"

"ใช่ แจ็คสัน นายต้องคิดให้ดี" ฟลอเรียนเสริมเข้ามา เขาดูเป็นเดือดเป็นร้อนมาก หากพวกเขาตรวจผลดีเอ็นเอ เขาจะถูกจับได้ เขาต้องหยุดมันไม่ว่ายังไงก็ตาม!

ยูมิเองก็รู้สึกเช่นกัน หากทุกคนรู้ความจริง ฟลอเรียนจะต้องจบสิ้นแน่นอน เขาจะไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้อรกเลยตลอดชีวิต

"พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ เราตัดสินใจแล้วว่าจะเก็บเด็กไว้ อย่าฝืนพวกเราอีกเลย" แจ็คสันส่ายหัวไปมา

"รีเบคก้า! แจ็คสันบ้าไปแล้ว ทำไมเธอยังปล่อยให้เขาตัดสินใจอีก? เธอควรโน้มน้ามเขา! เธอท้องลูกของไอ้สารเลวแดร์ริลนั่นนะ!" ยูมิร้องออกมาอย่างเป็นทุกข์

รีเบคก้ากัดปากของเธอ จากนั้นเธอก็กล่าว "พี่สะใภ้ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันได้ปรึกษากับแจ็คสันแล้ว ไม่ว่าอย่างไร เด็กไม่ได้ทำอะไรผิด นี่คือชีวิตอันล้ำค่า มากกว่านั้น เขาก็ถือว่าเป็นดาร์บี้..." รีเบคก้าก้มหน้าลง