คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1211

แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาปลอบโยนโมนิก้า “ไม่ต้องกังวลนะที่รัก ท่านอาจารย์ของผมเป็นคนใจดี!”

จากนั้น แดร์ริลก็กอดโมนิก้าเอาไว้ในอ้อมแขนและกระโดดลงจากหน้าผาอันสูงชันทันที

หวืด!

โมนิก้าได้ยินเพียงเสียงลมที่พัดผ่านเข้ามาในใบหูของเธออย่างต่อเนื่อง เธอโอบรอบเอวของเขาเอาไว้แน่นด้วยความรู้สึกประหม่า พวกเขาค่อย ๆ เคลื่อนตัวลงมาจากหน้าผาอย่างช้า ๆ

ถ้าหากเป็นคนธรรมดาที่ไร้พลังภายในพวกเขาจะต้องตกลงไปและตายในทันที

อย่างไรก็ตาม เมื่อโมนิก้าได้เห็นใบหน้าที่หนักแน่นของแดร์ริล เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกพึงพอใจที่ผู้ชายของเธอมีความสามารถและความแข็งแกร่งมากเช่นนี้

ในไม่ช้าพวกเขาก็ลงมาถึงพื้นดิน จากนั้นแดร์ริลก็จับมือโมนิก้าเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งมีไวน์และไก่ย่างอยู่ในมือ เขารีบมุ่งหน้าไปตามหาฟอร์ดด้วยรอยยิ้มทันที

ในเวลานั้น แดร์ริลก็ตะโกนขึ้นอย่างร่าเริง "ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์ ผมกลับมาเยี่ยมคุณแล้ว!"

โมนิก้ามองไปรอบ ๆ หุบเขาและรู้สึกตื่นตากับวิวทิวทัศน์อันงดงาม

“ท่านอาจารย์คุณอยู่ที่ไหน? คุณได้ยินผมไหม?”

แดร์ริลเดินมาถึงที่ริมสระน้ำแต่ก็ไม่เห็นว่ามีใครอยู่ตรงนั้น เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและครุ่นคิดว่า

'ท่านอาจารย์ชอบมาอาบแดดอยู่ที่นี่ แต่ทำไมวันนี้เขาถึงไม่ออกมา?'

“ท่านอาจารย์ ผมแดร์ริลกลับมาหาคุณแล้ว คุณอยู่ที่ไหน?”

เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับ แดร์ริลจึงตะโกนขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ในตอนนั้นที่แดร์ริลตกลงมาจากหน้าผาพร้อมกับจีเวล เขาได้ชวนฟอร์ดออกไปจากหุบเขาแห่งนี้ แต่อาจารย์ของเขากลับปฏิเสธเขาและบอกเขาว่า อาจารย์ของเขาต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและสันโดษอยู่ที่นี่ เขาไม่ต้องการรับรู้เกี่ยวกับเรื่องทางโลกอีกต่อไป ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ฟอร์ดจะออกจากหุบเขาแห่งนี้ไป

แล้วเขาไปอยู่ที่ไหนกัน?