คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1224

อีเว็ตต์กำลังเดินทางไปในเมืองเพื่อตามหายามารักษาแดร์ริล จากนั้นไม่นานเขาก็ตื่นขึ้นมา

เมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมาเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเจ็บปวดโดยเฉพาะที่หลังของเขา เขารู้สึกเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ได้

'ฟลอเรียน…ฉันจะฆ่าแก!'

ในขณะที่แดร์ริลกำลังบ่นพึมพำกับตัวเองเขาก็เหลียวมองดูสภาพแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้นเขาก็ต้องตกตะลึง!

'ที่นี่ที่ไหน?'

'มีบางอย่างผิดปกติ!'

'ฉันไม่ได้อยู่ในวังหลวงของโลกใหม่หรอกเหรอ? ฉันจำได้ว่าฉันหมดสติไปหลังจากที่ฟลอเรียนโจมตีฉัน แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?'

แดร์ริลพยามขยับเขยื้อนร่างกายของเขาในขณะที่เขากำลังรู้สึกประหลาดใจ แต่เขากลับไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นนั่ง

สวบ! สวบ!

ในเวลานั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นก่อนที่ร่างของเด็กหนุ่มหลายคนจะเดินเข้ามาทางแดร์ริล เด็กหนุ่มพวกนั้นมีท่าทางราวกับพวกอันอันธพาลในท้องถิ่น

แดร์ริลไอออกมาหลายครั้งเพราะความกระหายและอาการบาดเจ็บ

เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงไอ พวกเขาจึงเดินมาพบแดร์ริลทันที

"มีคนอยู่ที่นี่!"

“ดูสิ เขาบาดเจ็บ ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือด!”

“ดูเสื้อผ้าของเขาสิ ทำไมมันดูแปลกพิกล?”

เมื่อได้เห็นเช่นนั้น ชายคนหนึ่งในกลุ่มก็มีความคิดแปลก ๆ ทันที

"พี่น้องฉัน!"

ชายหัวโล้นยกมือขึ้นจากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า "ถอดเสื้อผ้าของเขาออกแล้วค้นดูว่ามีของมีค่าอะไรไหม!"

จากนั้น อันธพาลที่เหลือก็รีบเดินเข้าไปหาแดร์ริลทันที!

แดร์ริลรู้สึกหมดหนทาง จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดอย่างอ่อนแรงว่า "เฮ้ ในตัวของฉันไม่มีของมีค่าอะไรสักชิ้น ฉันเกรงว่าพวกนายจะเสียเวลาเปล่า ปล่อยฉันไปเถอะ"

แดร์ริลรู้สึกหดหู่ใจขณะที่เขาพูดเช่นนั้น

เขาไม่สามารถแม้แต่จะขยับเขยื้อนได้เลย