คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1225

"ไม่!"

แดร์ริลรู้สึกอับอาย เขารีบอธิบายให้อีเวตต์ฟังทันที “มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ก่อนหน้านี้มีพวกอันธพาลหลายคน…”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีเวตต์ก็ไม่รอให้แดร์ริลพูดจบ เธอหัวเราะลั่น พร้อมพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ทะเล้นว่า “นายกำลังจะบอกว่า พวกอันธพาลหลายคนรังแกประมุขสำนักประตูสุราลัยผู้สง่างามงั้นเหรอ?” เมื่อพูดจบเธอก็หัวเราะอย่างขบขัน

ฉากนั้นคงจะตลกน่าดู!

"เธอ…"

ใบหน้าของแดร์ริลร้อนผ่าว เขาแทบอยากจะมุดลงดิน

บรรยากาศชวนให้อึดอัดใจ

จากนั้นไม่นานแดร์ริลก็สูดหายใจเข้าและซ่อนความอับอายเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”

อีเวตต์พูดขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจว่า "แน่นอนว่าฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตของนายเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นนายคงถูกฟลอเรียนฆ่าตายไปแล้ว!"

อีเวตต์หันมองไปยังเมืองเมฆาที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า "ฉันไปในเมืองและถามชาวบ้านดูแล้ว ที่นี่คือเมืองเมฆาที่ตั้งอยู่ในทวีปโมอาน่าเหนือ!"

ทวีปโมอาน่าเหนืองั้นเหรอ?

เมืองเมฆางั้นเหรอ?

แดร์ริลตกตะลึง

"นี่!"

อีเวตต์ขมวดคิ้วขณะที่เธอพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง "นายควรจะใส่เสื้อผ้าก่อน..."

อีเวตต์หน้าแดงเมื่อเธอพูดเช่นนั้น

เธอเป็นเจ้าหญิง ดังนั้นมันจึงไม่เหมาะสมที่เธอจะพูดคุยกับชายที่กำลังนอนเปลือยกายอยู่เช่นนี้

"ฉัน…"

แดร์ริลหน้าแดงเพราะความอับอาย “ฉันขยับไม่ได้…”

ถ้าเขาขยับได้เขาก็คงไม่ถูกพวกอันธพาลพวกนั้นรังแก