คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1420

อย่างไรก็ตาม ราเชลคิดว่าแดร์ริลมีส่วนผิด ดังนั้นเธอจังตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “หลังจากที่เราออกจากป่าลูกท้อเบ่งบานไปแล้ว นายควรจะพาผู้หญิงของนายออกไปจากตระกูลคาร์เตอร์และอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก!”

‘เขาก็เป็นแค่ลูกทูนหัว เขาคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองจริง ๆ หรือยังไง? เขาพาคนของเข้ามาตั้งรกรากอยู่ที่นี่เป็นเวลาเกือบ 10 ปี หน้าด้านอะไรขนาดนี้!’

"พี่สาว…"

ซาร่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ โต้แย้งราเชลอย่างกระวนกระวายว่า “พี่พูดแบบนั้นได้ยังไง? พี่แดร์ริล พี่เดบร้าและพวกเขาทุกคนอาศัยอยู่ที่นี่กับเรามันทำให้ครอบครัวของเรามีชีวิตชีวาขึ้นมาก”

ราเชลไม่สนใจซาร่า เธอหันไปหาแดร์ริลและตะโกนต่อว่า “ถ้านายยังมีสามัญสำนึกก็ช่วยออกจากตระกูลคาร์เตอร์ไปด้วย! และอย่านำปัญหามาให้ตระกูลคาร์เตอร์อีก!”

เพียะ!

โซรันเดินเข้าไปตบหน้าราเชลทันที!

จากนั้นบรรยากาศก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบสงัด

“คุณพ่อตบฉันทำไม?”

ราเชลยกมือขึ้นลูบแก้มของเธอด้วยความรู้สึกโกรธและเสียใจ “แดร์ริลฆ่าอีวานยังไม่พอ แต่เขายังพาเตียวเสียนกลับมาบ้านด้วย เขาเป็นตัวปัญหาที่ทำให้พวกเราต้องมาติดอยู่ที่นี่! ฉันพูดผิดตรงไหน?”

“แกมันเนรคุณ! ฉันรู้เรื่องนี้หมดแล้ว แกกล้าพูดได้ยังไงว่าแดร์ริลเป็นคนฆ่าอีวาน? ทั้ง ๆ ที่อีวานเป็นคนฉวยโอกาสขโมยคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศไปจากแดร์ริล! อีวานหลงเข้าไปในเปลวเพลิงเก้าดาวอัคนีจนถูกเผาตายทั้งเป็นเพราะความโลภ แต่แกกล้ากล่าวหาแดร์ริลและบอกว่าเขาไม่ยอมช่วยชีวิตอีวานงั้นเหรอ! ถ้าหากว่าเขาไม่เข้าไปช่วยแกเอาไว้ แกก็คงจะถูกไฟคลอกตายไปแล้วเหมือนกัน!”

โซรันโกรธมากเมื่อเขาพูดเช่นนั้น “ทำไมแกถึงได้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเช่นนี้! ฉันเลี้ยงให้แกโตขึ้นมาเป็นคนเนรคุณแบบนี้ได้ยังไง!”

ร่างกายของโซรันสั่นสะท้านจนเขาแทบจะเป็นลม เนื่องจากว่าพวกเขาไม่ได้ดื่มหรือทานอะไรมาเป็นเวลาห้าวันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถระงับความโกรธเอาไว้ได้

"พ่อ!"

เมื่อได้เห็นว่าพ่อของเธอกำลังจะล้มลง เธอก็รีบเข้าไปช่วยเขาทันที