คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1477

เมื่อเห็นดังนั้นแดร์ริลก็แอบหัวเราะอยู่ในใจ

ปัง!

พลังภายในของแดร์ริลระเบิดออก เขาฟาดไปที่หัวของราชาหมาป่าวิญญาณแห่งวายุนั่น

จากนั้นเขาก็เห็นว่าร่างที่ใหญ่โตนั้นสั่นสะท้าน

มันคำรามอย่างโศกเศร้า พลันล้มลงกับพื้นทันทีก่อนหายใจเฮือกสุดท้าย

โบร๋ววววว! โบร๋วววว!

บรรดาหมาป่าตัวอื่น ๆ ต่างก็มีโทสะเมื่อได้เห็นเช่นนั้น พวกมันขบเคี้ยวเขี้ยวอันแหลมคมพร้อมคำรามใส่แดร์ริล ฝูงหมาป่าดูราวกับว่าพวกมันพร้อมจะพุ่งเข้าจู่โจมได้ทุกเมื่อ

แม้ว่าแดร์ริลจะสังหารราชาหมาป่าวายุไปภายในชั่วเวลาไม่กี่วินาที บรรดาพวกหมาป่าก็ไม่ได้หวาดกลัว หากว่ามีใครมาสังหารหนึ่งในฝูง พวกที่เหลือก็พร้อมจะสู้เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อแก้แค้น

แดร์ริลไม่ได้กังวลแต่อย่างใดเมื่อเขาเห็นพวกฝูงหมาเริ่มโจมตีเขา เขาสังหารราชาหมาป่าไปได้แล้ว พวกที่เหลือก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ตอนที่แดร์ริลกำลังจะเก็บเกี่ยวโอสถเล่นแร่แปรธาตุจากช่วงท้องของราชาหมาป่า แดร์ริลก็ได้พบบางสิ่ง เขาอึ้งงันไปชั่วขณะ

เขาได้เห็นว่ามีเชือกผูกอยู่รอบคอของราชาหมาป่า แล้วมีห่วงกลมสีดำคล้องอยู่กับเชือกเส้นนั้น ห่วงกลมนั้นดูไม่เหมือนหยกแท้ แต่มันก็มีรังสีของพลังวิญญาณอยู่ซึ่งน่าทึ่งมาก

‘นี่มันอะไรวะเนี่ย?’

แดร์ริลขมวดคิ้วแน่น เขาดึงห่วงหยกกลมนั้นออกมาถือไว้ในมือก่อนพินิจพิจารณา

ตอนนั้นเองหมาป่าตัวอื่นที่เหลือก็วางแผนที่จะเข้าโจมตี แต่เมื่อพวกมันได้เห็นห่วงกลมสีดำนั้น เสียงคำรามก็แผ่วเบาลงและต่างพากันถอยไป ด้วยท่าทางดูหวาดกลัว

‘ให้ตายสิ เจ้านี่สามารถไล่พวกหมาป่าไปได้ด้วยเหรอ?’

เมื่อเห็นดังนั้นแดร์ริลก็ทั้งตื่นเต้นดีใจ เขายิ่งสงสัยว่าเจ้าห่วงกลมนี้คือสิ่งใดกันแน่

“ผางถ่ง คุณรู้ไหมว่านี่คืออะไร?” แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถามผางถ่งผู้เคยเป็นนักรบมีชื่อเสียงในช่วงยุคสงครามสามก๊ก

“ขอรับท่าน!”

เมื่อเขาถาม ผางถ่งก็ตอบทันที “มันคือห่วงสะกดสัตว์เทพ”

ห่วงสะกดสัตว์เทพงั้นเหรอ?