คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1567

เจ้าหน้าที่พลเรือนและราชองครักษ์คุกเข่าลงและกล่าวสรรเสริญเจ้าศักดินาเคนนี่อย่างพร้อมเพรียงกัน

เจ้าศักดินาเคนนี่ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ และก้าวออกจากห้องโถงไป

เมื่อเจ้าศักดินาเคนนี่มาถึงทางเข้าห้องนอน รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที

ร่างเพรียวบางด้วยใบหน้าที่งดงามนั่งอย่างสงบเสงี่ยมอยู่บนเตียงที่หรูหรา ทว่าใบหน้าของเธอกับดูเศร้าสร้อย

เธอคือโมนิก้า

เจ้าศักดินาเคนนี่เดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว

จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาจับที่คางของโมนิก้าขณะโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบที่ข้างหูของเธอว่า “ยอดรัก ข้าจะออกพระราชฎีกาเพื่อสวมมงกุฎให้เจ้าเป็นจักรพรรดินีของข้าในวันพรุ่งนี้ เจ้า…”

ก่อนที่เจ้าศักดินาเคนนี่จะพูดจบ โมนิก้าก็ส่ายหน้าขณะผลักเขาออกไป “ฝ่าบาท ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันไปเถิด พระองค์ทรงทราบว่าในใจของหม่อมฉันมีเพียงแดร์ริลเท่านั้น…”

ใบหน้าของโมนิก้าดูโศกเศร้าเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น

แดร์ริลได้รับบาดเจ็บสาหัสและเธอก็ไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับเขาเลย

หัวใจของโมนิก้าเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นเมื่อแอมโบรสเลือกยืนเคียงข้างเจ้าศักดินาเคนนี่

สีหน้าของเจ้าศักดินาเคนนี่เปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขาอาจจะเทียบไม่ได้กับแดร์ริลเมื่อครั้งที่เขาเป็นเพียงเจ้าศักดินา แต่ในตอนนี้เขากลายเป็นจักรพรรดิผู้สูงศักดิ์แล้ว แล้วเขาจะด้อยไปกว่าแดร์ริลได้อย่างไร?

บรรยากาศภายในห้องนอนดูหมองหม่นทันใด

เจ้าศักดินาเคนนี่สูดหายใจเข้าเต็มปอด จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า “ยอดรัก ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่มีวันลืมเขา ถ้าอย่างนั้น ข้าก็จะไม่บังคับเจ้า”

ใบหน้าของเขาดูเศร้าหมองเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น

โมนิก้าโค้งคำนับให้เขาด้วยรอยยิ้ม “ขอบพระทัยฝ่าบาท ถ้าอย่างนั้น พระองค์ควรจะปล่อยหม่อมฉันไป…”

ฟึบ!

เจ้าศักดินาเคนนี่ก้าวเข้าไปสกัดจุดของโมนิก้าโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าทันที