คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1603

ตอนที่แอมโบรสอยู่ในมือของเมแกนพวกเขาได้แลกเปลี่ยนข้อตกลงกัน แอมโบรสให้สัญญาเมแกนไว้สามข้อเป็นเงื่อนไขที่ช่วยให้เขาได้โอสถเจ็ดวิจิตรบรรจงมาครอง

เมแกนยังไม่ลืมเรื่องพวกนั้น!

“ตกลง ผมจะช่วยคุณ!” แอมโบรสหายใจเข้าลึกก่อนที่จะพยักหน้ายอมตกลง

ความจริงแอมโบรสนั้นไม่พอใจกับท่าทางบังคับกดดันของเมแกนขณะที่ขอให้เขาช่วยเหลือ ตอนนี้เขาเป็นองค์ชาย ยังมีใครจะกล้าพูดกับเขาด้วยท่าทางเช่นนี้อีกได้?

แต่เขาก็จะทำตามสัญญาเพราะนี้เป็นกฎที่ย่อหย่อนไม่ได้

แอมโบรสพูดอย่างจริงจังเมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นในหัว “เสร็จเรื่องนี้แล้วผมยังติดค้างคุณอยู่อีกสองข้อ”

เมแกนเม้มปากและยิ้ม เธออดแหย่เขาไม่ได้ “ทำไมเหรอ? หนุ่มน้อยหล่อเหลาค่อย ๆ โตขึ้นแล้ว นายเลยกลัวว่าฉันจะมารบกวนนายบ่อย ๆ ในอนาคตเหรอ?”

แอมโบรสไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรกับเธอ เขอตอบอย่างไร้อารมณ์ว่า “ผมยุ่งน่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมจะได้กลับวัง”

เขาหันหลังกลับไปที่วัง

‘เด็กเอ๊ย!’

เมแกนยิ้มและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางร้ายกาจเมื่อได้เห็นแอมโบรสจากไป

‘อีกสองข้อที่เหลือคงไม่ง่ายสำหรับนายหรอก!’

…

ที่คุกของเมืองหลวงยามเที่ยงคืน

แม้ว่าการต่อสู้อย่างรุนแรงในตอนกลางวันจะจบไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่กลิ่นคาวเลือดก็ยังคงลอยอวลอยู่ในอากาศ

ในคุกใหญ่ ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดประมุขนิรันดร์, นาโอมิ แกรนด์ และสำนักอื่น ๆ ต่างก็นั่งคอตกก้มหน้า… รู้สึกทั้งท้อแท้และสิ้นหวัง

ความคิดแรกที่พวกเขามีก็คือ พวกเขาจะสามารถช่วยเหลือเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลไปได้สำเร็จเพราะการร่วมมือกันในครั้งนี้

แต่พวกเขาไม่คิดว่าไม่เพียงแต่กองทหารของเมืองจะเข้ามาหนุนอย่างรวดเร็ว ศิษย์จากสำนักประกายแสงยังเข้ามาช่วยทำให้พวกเขาพ่ายแพ้ล้มเหลวไม่เป็นท่า

“เฮ้อ!”

ตอนนั้นซูซานที่อยู่ใกล้ ๆ ก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ และอดพูดไม่ได้ว่า “ปรมาจาย์ลีโอนาร์ดประมุขนิรันดร์ พวกคุณบุ่มบ่ามไปจริง ๆ น่าจะคิดแผนการให้รอบคอบก่อนที่จะเข้ามาช่วยพวกเรา”

ขณะที่พูดเธอมองโซรันที่เลือดอาบทั้งร่าง และรู้สึกราวใจสลาย

ดูเหมือนว่าจักรวาลโลกคงล่มสลายแล้วเพราะตอนนี้หลายสำนักก็ถูกจับกุมตัว

ประมุขเอนด์เลส, นาโอมิ แกรนด์ และสำนักอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกเสียหน้ามากกับคำพูดของเธอ

“ใครจะรู้ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่จะเจ้าเล่ห์ขนาดที่ร่วมมือกับสำนักประกายแสง…”

“ใช่ พวกกองทหารยังไม่ใช่เรื่องน่ากังวล หากไม่ใช่เพราะพวกสำนักนั่น..”

“เอาล่ะ ๆ ตอนนี้มาพูดอะไรไปก็สายแล้ว”

พวกเขาต่างก็พากันพูดโต้แย้ง

ตุบ ตุบ