คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1607

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงป่านอกเมืองหลวงห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตร

พวกเขาต่างก็พากันหยุดพัก

“ทุกคน!”

เมแกนยิ้มและค่อย ๆ พูดว่า “การต่อสู้ดุเดือดในเมืองหลวงแห่งโลกใหม่ก่อนหน้านี้ทำให้พวกคุณเสียพลังภายในไป ฉันกลัวว่าพวกทหารและพวกสำนักประกายแสงอีกไม่นานอาจจะตามเราทันถ้าเรายังคงอยู่ในสภาพนี้”

เมแกนหยิบขวดหยกออกมาก่อนที่เธอจะยิ้มและบอกว่า “ฉันบังเอิญพกโอสถติดมาซึ่งจะช่วยพวกคุณฟื้นฟูพลังภายใน ทุกคนเร็วเข้ามารับไป เราจะได้รับมือกับเหตุไม่คาดฝันได้ง่ายขึ้นเมื่อพลังภายในของคุณฟื้นตัวเต็มที่”

จากนั้นเมแกนก็ส่งขวดหยกให้คนของสำนักข้างกายเธอและบอกให้ส่งต่อให้ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่นที่เหลือ

ใบหน้าของเมแกนมีรอยยิ้มในตอนนั้น แต่ดวงตาของเธอฉายแววชั่วร้าย

ว้าว!

ผู้บ่มเพาะของบู๊ตึ๊งและเส้าหลินต่างก็พากันตื่นเต้นและยินดีขึ้นมาทันใด

ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด ประมุขนิรันดร์และประมุขสำนักอื่น ๆ ต่างก็ยืนขึ้นเพื่อแสดงความขอบคุณ

“ขอบคุณมากประมุขคาสเทลโล”

“คุณใส่ใจมาก ประมุขคาสเทลโล”

“ใช่ คุณต้องสิ้นเปลืองโอสถไปมากแน่”

เสียงชื่นชมดังไม่ขาดสายยิ่งทำให้เมแกนยิ้มกว้างขึ้นและโบกมือปฏิเสธ “พวกเราต่างก็เกี่ยวข้องกันเพราะว่าเรามาจากทวีปเดียวกัน พวกคุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้นหรอก”

โอสถถูกส่งไปให้ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่น ๆ ที่ไม่ระแวงสงสัยอะไร พวกเขาต่างก็กินมันเข้าไป

ริมฝีปากของเมแกนหยักยกเป็นรอยยิ้มเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าเพราะการที่พวกเขากินโอสถก็ถือว่าเธอทำสำเร็จไปครึ่งทางแล้ว

ฮือฮา!