คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1608

”เมแกน เธอต้องการอะไร? พวกเราไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน ทำไมถึงต้องวางยาเราด้วย?”

ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดอยากจะพุ่งเข้าไปด่าทอแต่ก็เดินไปได้เพียงสองก้าวก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยน เขารู้สึกได้ว่าเขาเองก็ไม่สามารถใช้พลังภายในได้เลยสักนิด และรู้สึกว่าทั้งร่างเจ็บปวดและไร้เรี่ยวแรง!

ตอนนั้นเองทุกคนต่างก็ตัวสั่นเทาและสีหน้าเปลี่ยนไป!

“เวร เหมือนว่าพลังภายในของฉันจะถูกกดไว้”

“ของฉันด้วย…”

“ยามันรุนแรงอะไรขนาดนี้…”

ผู้บ่มเพาะพลังแกร่งกล้าของแต่ละสำนักต่างก็ทรุดลงกองกับพื้นก่อนที่จะพูดจบ… พวกเขาแทบขยับตัวไม่ได้

จากนั้นเมแกนก็พูดกับประมุขนิรันดร์เมื่อได้เห็นสิ่งตรงหน้าว่า “ประมุขนิรันดร์ คุณพูดถูก ที่ฉันให้ไปไม่ใช่โอสถฟื้นฟูพลังภายใน แต่ว่าเป็นยาพิษ! ฉันแน่ใจว่าคุณคงคาดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ?”

“อะไรนะ? เป็นยาพิษจริง ๆ เหรอ?”

ประมุขนิรันดร์ทั้งโกรธทั้งกลัว บรรดาสำนักเหล่านี้ต่างก็ไม่มีเรื่องบาดหมางกับเมแกน ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย?

เขาหลั่งเหงื่อท่วมตัว เมแกนให้ยาพิษอะไรกับพวกเขากัน? ช่างเป็นยาพิษร้ายที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัว

เมแกนยิ้มกว้างกว่าเดิมและมองประมุขนิรันดร์อย่างชั่วร้าย “ประมุข ไม่ต้องเสียเวลาเดาหรอก ที่ฉันให้พวกคุณไปคือโอสถวันแห่งความมืดมิด ยาพิษนี้มีกลิ่นหอมแต่ว่าพิษรุนแรงมาก”

‘โอสถวันแห่งความมืดมิดงั้นเหรอ?’

ประมุขนิรันดร์ ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่น ๆ ต่างก็สับสนเมื่อได้ยินดังนั้น

สำนักอื่น ๆ ต่างก็พากันร้อนรนไม่ต่างกันในตอนนี้

‘เมแกนบอกว่าโอสถวันแห่งความมืดมิดรุนแรงกว่าโอสถจ้าวสวรรค์สิบเท่างั้นเหรอ?’

สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนเมื่อได้ยินดังนั้น แล้วอดที่จะกลั้นหายใจไม่ได้

แม้ว่านิกายจ้าวสวรรค์จะไม่มีอยู่แล้วแต่ทุกคนก็คุ้นเคยกับโอสถจ้าวสวรรค์ดี นิกายจ้าวสวรรค์เคยใช้โอสถจ้าวสวรรค์เพื่อควบคุมคนของตน กล่าวกันว่าคนที่กินโอสถจ้าวสวรรค์เข้าไปร่างจะเน่าเปื่อยจนตายหากไม่ได้กินยาแก้พิษภายในหนึ่งปี ซึ่งคงเป็นการตายที่น่าสังเวชมาก

หากว่าโอสถวันแห่งความมืดมิดรุนแรงกว่าโอสถจ้าวสวรรค์สิบเท่า เมื่อพิษออกฤทธิ์จะไม่เลวร้ายยิ่งกว่าเหรอ?

“ประมุขแคสเทลโล…” ประมุขนิรันดร์เป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ เขาเริ่มสวดมนตร์ก่อนที่จะมองเมแกนและพูดช้า ๆ ว่า “ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย? เราไม่มีความแค้นอะไรต่อกัน”

ฟุ่บ!