คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1655

เวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ ตื่นเต้นมากเมื่อเห็นสิ่งที่พวกเขาขโมยมาจากแดร์ริล แววตาของพวกเขาจ้องมองมันอย่างว่างเปล่า

‘ผู้ชายคนนี้สวมจี้ที่คอของเขา นอกจากนี้เขายังมีเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติสีทองแวววาวและเม็ดยาวิญญาณอีกด้วย’

‘ชายคนนี้มีสมบัติมากมายอยู่กับตัวเสียจริง’

แดร์ริลถอนหายใจและพูดกับเวสต์ลีย์ว่า “สหาย ทั้งหมดนี้จะเป็นของนายถ้านายปล่อยฉันไป!”

แท้จริงแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน แดร์ริลคงจะไม่หันมองโจรปล้นสุสานอย่างพวกเขาด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกเพราะเขาไม่มีพลังภายใน และเขาคงไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้

แดร์ริลครุ่นคิดดีแล้ว ตราบใดที่คนกลุ่มนี้เต็มใจปล่อยเขาไป เขาจะไม่ลังเลเลยที่จะให้อะไรก็ตามที่เขามีกับพวกเขา เขาสามารถนำมันกลับมาได้อย่างง่ายดายเสมอเมื่อพลังภายในของเขาฟื้นกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

“ปล่อยนายไป?”

เวสต์ลีย์ยิ้มเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น แววตาของเขาดูผิดปกติ “นายมันซื่อบื้อเกินไป พวกเราสำนักมุสิกเชี่ยวชาญในการปล้นสุสาน นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครควรมารับรู้เข้า นายเห็นพวกเราปล้นสุสานแล้ว นายคิดว่าฉันจะปล่อยนายไปเหรอ?”

ขณะที่เขาพูด เวสต์ลีย์ก็โบกมืออย่างร้อนรน “นำเขาไปฝังซะ”

ลูกศิษย์สองสามคนจับแดร์ริลและเริ่มเดินไปทางถ้ำ

เมื่อมองเข้าไปในถ้ำที่ลึกและน่าขนลุกนั้น แดร์ริลดูสิ้นหวังอย่างยิ่ง

“เวรแล้ว! ช้าลงหน่อย!" เวสต์ลีย์ตะโกน

พวกลูกศิษย์รู้สึกสับสนและทุกคนก็ถอยออกไป

แดร์ริลก็ถอนหายใจเช่นกันและเหงื่อแตกพลั่ก

ในขณะนั้นเอง เวสต์ลีย์ก็เดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและคว้าข้อมือของแดร์ริลไว้ เขาถือหน้ากากสีทองที่เขาเจอจากตัวของแดร์ริล เขาพูดอย่างประหลาดใจ “นายได้หน้ากากนี้มาจากไหน?”