คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1698

’เวรเอ๊ย เมแกนมาถึงเร็วเกินไป’

ตอนนั้นแดร์ริลเกือบจะหลั่งน้ำตา แม้ว่าซู่หรงจะมาทันช่วยลิลี่แต่ว่าเขาจะรับมือกับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร?

แดร์ริลรู้ว่าพลังของซู่หรงยังฟื้นตัวมาไม่เต็มที่ หลังจากที่เมแกนโจมตีเขาอย่างรุนแรงเมื่อตอนกลางวันขณะที่แย่งชิงสมบัติกัน

ขวับ

ซู่หรงขมวดคิ้ว สีหน้าเขาดำทะมึนและคิดหาทางออกไปจากที่นี่

“แดร์ริล!”

ในที่สุดเมแกนก็ยิ้มออกมา แต่รอยยิ้มของเธอไม่อาจปกปิดโทสะและเจตนาร้ายของเธอได้ “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนมาช่วยนายตอนที่นายอยู่ในสภาพนี้ด้วย”

แดร์ริลไม่ตอบอะไร เขามองเธอเงียบ ๆ

เมแกนหันหน้ามามองซู่หรง เธอพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “กล้ามาก หนีไปตอนกลางวันแต่ก็ยังกล้ากลับมาอีกตอนกลางคืน?”

จากนั้นเมแกนก็มองวัตสันที่หมดสติอยู่ เธอนิ่วหน้าและรู้สึกสับสน

‘กลางดึกวัตสันมาทำอะไรที่นี่?’

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้น เธอจ้องซู่หรงและบอกว่า “ซู่หรง แม้ว่าพลังของคุณจะแข็งแกร่งแต่ว่าตอนกลางวันก็คงจะใช้พลังภายในไปจนหมดแล้ว มันคงยังไม่ฟื้นตัวกลับมาใช่ไหม? หากว่าคุณฉลาดก็ควรจะอ้อนวอนชีวิตดี ๆ นะ”

ฟู่…

ซู่หรงสุดหายใจเข้าลึกจากนั้นเขาก็ยิ้มบาง ๆ “สาวน้อย ข้าไม่รู้ว่ายอมแพ้แปลว่าอะไร หากว่าเจ้าเอาชนะข้าได้ก็จัดมาเลย”

ซู่หรงไม่หวาดหวั่นเลยสักนิด

แดร์ริลพูดถูก พลังภายในของซู่หรงนั้นยังไม่ฟื้นคืนมาเต็มที่ เมแกนเองก็พาคนมาเยอะมาก เขาไม่มีทางรับมือทุกคนได้หมด

แต่ว่าเขาก็ยังเป็นเทพอัคคีและอยู่มานานนับพันปี ที่ผ่านมาอะไรบ้างที่เขาไม่เคยพบเจอ? หากว่าเขาต้องมาพ่ายแพ้ให้เด็กพวกนี้มันจะน่าอับอายสักแค่ไหน?

“ดีมาก ดี”

ใบหน้าสวยงามของเมแกนมืดครึ้ม เธอไม่สนใจจะพูดอะไรอีก เธอชี้ไปที่ซู่หรงและสั่งว่า “จัดการเขาซะ!”

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ

ผู้บ่มเพาะที่อยู่ด้านหลังเธอต่างก็ปล่อยพลังภายในออกมาขณะที่พุ่งเข้าหาซู่หรง