คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1894

เหล่าลูกศิษย์นิกายเมธาสวรรค์ต่างก็ทักทายแดร์ริลด้วยความยินดีเช่นกัน

“ศิษย์น้องดาร์เรน!”

“ศิษย์น้อง นายไม่เป็นอะไรสินะ! ดีจริง ๆ!”

“ใช่ ตอนที่พวกเราได้ยินว่านายตกหน้าผาไป พวกเราแทบไม่อยากจะเชื่อ-”

แดร์ริลยิ้มและทักทายพวกเขาพร้อมกับน้อมรับความห่วงใยที่คนพวกนี้มีต่อเขา

ฉางเอ๋อผู้ที่นิ่งเงียบมาสักพักเริ่มสั่นสะท้าน เธอรู้สึกตกใจมาก

‘แดร์ริลมีความเกี่ยวข้องกับนิกายเมธาสวรรค์’

ฉางเอ๋อที่ซึ่งเคยเป็นพระมเหสีรู้เรื่องนิกายเมธาสวรรค์ดี นิกายนี้มักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก ดังนั้นเธอจึงประหลาดใจที่เห็นความสัมพันธ์ของแดร์ริลกับพวกเขา ผู้ชายคนนี้รู้จักพวกเขาได้อย่างไร?

ไดอาน่าก้าวเดินออกข้างหน้าช้า ๆ และยิ้มให้แดร์ริล “ดาร์เรน? ฉันดีใจจริง ๆ ที่เห็นว่านายปลอดภัย”

จากนั้นไดอาน่าถามแดร์ริลว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนายไปที่หลังภูเขาแล้วตกจากหน้าผาไปล่ะ?”

ทุกสายตาจับจ้องไปที่แดร์ริลในขณะที่พวกเขากำลังรอคำตอบจากเขาอย่างเงียบ ๆ

ทีน่าและลูกศิษย์คนอื่น ๆ ของดินแดนมัจฉาเหมแสร้งทำเป็นดูผ่อนคลาย แต่พวกเขากลับรู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก เมื่อหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ หลังจากที่ทีน่าผลักแดร์ริลตกลงจากหน้าผาไปได้สำเร็จ เธอก็คิดว่าชายคนนี้ได้ตายไปแล้ว

ทีน่าและกลุ่มคนของเธอต่างก็กระสับกระส่ายหลังจากที่พวกเขาเห็นว่าแดร์ริลยังมีชีวิตอยู่

แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เขาจะหันหน้าไปมองอลัน เซอร์รัส ผู้ที่เป็นปรมาจารย์แห่งดินแดนมัจฉาเหม เขายิ้มออกมาเบา ๆ “สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมนั้นเป็นเพราะดินแดนมัจฉาเหม แต่แน่นอนล่ะ พวกเราต้องถามท่านปรมาจารย์ของพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เสียก่อน”

“นายหมายความว่ายังไง?” อลันขมวดคิ้วและออกความเห็นอย่างหัวเสีย

แดร์ริลยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ทีน่า ลูกศิษย์คนโปรดของคุณเป็นคนทำ เธอโกหกผมและพาผมไปที่หลังภูเขา แล้วเธอก็ผลักผมตกลงไปจากหน้าผา ผมโชคดีที่รอดมาได้ ไม่อย่างนั้นผมคงได้ตายอย่างอนาถไปแล้ว”

หืออ!

กลุ่มคนตกอยู่ในความโกลาหล

“อะไรนะ? หรือเป็นเพราะดินแดนมัจฉาเหม?”

“ดาร์เรนและท่านปรมาจารย์แห่งดินแดนมัจฉาเหมเดิมพันกันเอาไว้โดยที่ท่านปรมาจารย์ดินแดนได้พ่ายแพ้ไป ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมทั้งหมดจะต้องเรียกดาร์เรนว่าพ่อทุกครั้งที่พวกเขาเห็นดาร์เรน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรับความอัปยศอดสูนี้ไม่ได้ และนี่คือสาเหตุที่พวกเขาทำอย่างนั้นกับดาร์เรน”