คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1896

”ลูกศิษย์ของฉัน นายเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยเหรอ?” ไดอาน่าถามด้วยเสียงแผ่วและสั่นสะท้าน เธอนั้นตัวสั่นเทา

“ครับ” แดร์ริลยิ้มอย่างขื่นขมขณะที่เขามองไดอาน่าด้วยสีหน้าแสดงความขอโทษขอโพย “ผมขอโทษครับท่าปรมาจารย์หญิง แต่ว่าผมโดนบังคับให้ต้องปิดบังตัวตนเอาไว้”

แดร์ริลไม่เคยมีความรู้สึกรักให้ไดอาน่าในฐานะของอาจารย์มาก่อน แต่เมื่อไดอาน่ายืนอยู่ต่อหน้าอลันเพื่อปกป้องเขา ในที่สุดแดร์ริลก็มองเห็นเธอเป็นอาจารย์ที่งดงามของเขา

ตอนนั้นบรรดาศิษย์ของดินแดนพฤกษาสวรรค์ที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่ต่างก็พากันตื่นเต้น ศิษย์พี่หญิงดอนน่านั้นดูเหมือนตื่นเต้นมากที่สุด

“ศิษย์น้อง กลายเป็นว่านายก็คือแดร์ริล ไม่แปลกเลยว่าทำไมนายถึงได้รู้อะไรมากมายไปหมด”

“ฉันไม่คิดเลยว่าศิษย์น้องจะมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดาแบบนี้”

“เออ ฉันก็สงสัยว่าทำไมชาวประมงถึงได้แข็งแกร่งนัก ขนาดประมุขแท่นบูชายังแพ้พนันเขา…”

บรรดาศิษย์ของดินแดนพฤกษาสวรรค์ต่างก็ไม่สามารถปกปิดความนับถือและชื่นชมที่มีให้แดร์ริลได้

ส่วนคนของดินแดนมัจฉาเหมต่างก็มีสีหน้าไม่น่ามองโดยเฉพาะอลัน เขามองแดร์ริลด้วยสายตาสับสน เขานั้นตกใจจนพูดไม่ออก

อึดใจต่อมา อลันก็หัวเราะขณะที่มองแดร์ริล เขาบอกว่า “งั้นนายก็คือประมุขสำนักประตูสุราลัยแดร์ริลนั่นเอง แล้วมีเจตนาอะไรถึงได้ปกปิดตัวตนเพื่อมาเข้าร่วมนิกายเมธาสวรรค์กัน?”

น้ำเสียงของอลันจริงจังมากขึ้น “ให้ฉันเดานะ นายอยากจะมาขโมยความลับของนิกายใช่ไหม? หรือว่าอยากได้ข้อมูลภายในเกี่ยวกับนิกายเมธาสวรรค์ล่ะ? ตอนที่นายตกหน้าผานั่นเป็นแค่การแสดงใช่ไหม? หรือว่านายพลัดตกตอนที่กำลังจะพยายามไปหาข้อมูลกัน?”

เวร

แดร์ริลอึ้งไปเมื่อได้ยินข้อกล่าวหาแปลกประหลาดทั้งหลาย

‘อลันนี่จินตนาการเลิศล้ำซะจริง ฉันเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยแล้วฉันจะอยากได้ความลับของสำนักเขาไปทำไมกัน?’

แต่ว่าศิษย์หลายคนของนิกายเมธาสวรรค์ดูจะเชื่อคำพูดของอลัน

‘แดร์ริลเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยแล้วทำไมเขาต้องเข้ามาร่วมสำนักเราด้วย? เขาต้องมาที่นี่เพื่อขโมยคัมภีร์ของท่านปรมาจารย์แน่เลยใช่ไหม? แต่ถึงยังไงก็มีแค่ปรมาจารย์เท่านั้นที่สามารถเรียนคัมภีร์ลับนั้นได้

ศิษย์ของนิกายเมธาสวรรค์ต่างก็พากันตื่นตัวและพวกเขาก็มองแดร์ริลด้วยสายตาไม่สงสัย

“ทุกคน”