คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1911

โอ้

แขกคนอื่น ๆ ต่างก็รีบหลบถอยออกไป พร้อมกันนั้นต่างก็พากันชี้มาที่แดร์ริลและกระซิบกระซาบกันไปมา

“เจ้าหมอนี่คงไม่เคยเจอประสบการณ์อะไรในโลกจริงมาแน่ เขากล้าเสียมารยาทกับวอลเตอร์ ฮาร์ตได้ยังไง?”

“ขนาดผู้จัดการโรงแรมยังโดนเรียกมา ฉันล่ะกลัวว่าเขาจะต้องโดนเล่นแน่”

“ใครจะไปสนล่ะ? ก็สมควรแล้วนี่”

ไม่มีใครเห็นใจแดร์ริลเลย ทุกคนต่างก็คิดว่าแดร์ริลสมควรโดนแล้ว เพราะยังไงวอลเตอร์ก็เป็นคนที่มีอิทธิพลมากในอุตสาหกรรมบันเทิง ไม่ควรมีใครไปหยามหมิ่นเขา

โอ้

ทั้งจีเซลล์และลาน่าต่างก็ร้อนใจมาก

จากนั้นจีเซลล์ก็แอบดึงแดร์ริลมาข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ และถามอย่างกังวลว่า “แดร์ริล เราจะทำยังไงกันดี?”

แดร์ริลนั้นสู้ด้านจำนวนคนไม่ได้ เขาจะไม่เป็นไรใช่ไหม?

เวลาเดียวกันลาน่าก็กัดริมฝีปากแรงมากจนเลือดเกือบไหล เธอตัวสั่นอย่างหวาดวิตก

พวกเธอรู้ว่าแดร์ริลนั้นแข็งแกร่งมากแต่ว่าจำนวนคนก็น้อยกว่า พวกการ์ดนั้นก็เป็นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งเหมือนกัน

“ไม่ต้องห่วง” แดร์ริลยิ้มขณะที่ปลอบเธอ

จากนั้นแดร์ริลก็มองจิมมี่และบอกว่า “แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษล่ะ?”

เมื่อวอลเตอร์เห็นว่าแดร์ริลไม่ยอมก้มหัวให้เขา เขาก็ตะโกน “จิมมี่ นายจะรออะไรอยู่? อัดมันให้มันทรุดคุกเข่าลงสิ”

ได้เลย

จิมมี่ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโบกมือและตะโกนทันที “จัดการมัน อัดมันจนมันคุกเข่าและโขกหัวกัยพื้นให้หัวหน้าวอลเตอร์ยอมรับผิด”

ฮือฮา

ยามพากันเข้ามารุมล้อมแดร์ริลทันทีพร้อมกระบองในมือ