คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1912

”แดร์ริล ดาร์บี้”

ในที่สุดวอลเตอร์ก็ได้สติ เขามองแดร์ริลอย่างตกตะลึงและมีโทสะ “งั้นนายก็เป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย เราไม่ได้มีเรื่องอะไรขัดแย้งกัน ทำไมนายถึงมาตบฉัน?”

วอลเตอร์กวาดตามองโดยรอบและตะโกน “ถึงแม้นายจะเป็นวีรบุรุษของจักรวาลโลก ก็จะเที่ยวมาตบคนอื่นไม่ได้ ไร้เหตุผลนัก” ชายคนนี้พูดราวกับว่าตัวเองนั้นมีคุณธรรมหนักหนา

โอ้

ฝูงชนต่างก็พากับโต้เถียงอย่างร้อนแรง

“ที่จริงหัวหน้าวอลเตอร์ก็พูดไม่ผิดนะ”

“เขาเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยแล้วมาเที่ยวตบคนธรรมดา นี่มันถือว่าเป็นการรังแกกันหรือเปล่า?”

“เขาทำอะไรตามใจตัวเองแค่นั้นแหละ ไม่สนขื่อสนแปอะไร”

พวกเขายังคงวิจารณ์แดร์ริล แม้ว่าเขาจะทำประโยชน์มากมายให้กับจักรวาลโลกและสมควรได้รับการนับถือ แต่ว่าเขาก็ผิดที่ไปตบวอลเตอร์โดยไม่มีสาเหตุ

“ทำไมฉันถึงตบนายน่ะเหรอ?” แดร์ริลแค่นเสียง “วอลเตอร์ ฮาร์ต ในฐานะประธานของบริษัทบันเทิง นายใช้อำนาจของตัวเองข่มเหงดาราหญิง นายข่มขู่ว่าจะทำลายอาชีพการงานพวกเธอหากว่าไม่ทำอย่างที่นายต้องการ นายมันเป็นไอ้สวะ ไม่คิดว่าตัวเองสมควรโดนตบหรือไง?”

โอ้

ฝูงชนฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง หลายคนต่างก็มองจีเซลล์และลาน่าที่ยืนอยู่หลังแดร์ริล พวกเขาตระหนักบางอย่างได้

ดูเหมือนว่าแดร์ริลจะมาเพื่อจีเซลล์และลาน่า

“ฉัน-”

วอลเตอร์หน้าแดงก่ำ เขาอ้าปากจะพูดแต่ว่าไม่รู้จะพูดอะไร

เขารู้ว่าตัวเองนั้นทำผิด

วอลเตอร์นั้นชั่วร้ายเกินไป เขารู้ว่าจีเซลล์และลาน่าต้องไม่กล้าแสดงหลักฐานแน่ดังนั้นจึงทำท่าแกร่งกล้าเช่นนี้ เป็นเรื่องจริงที่ว่าพวกคนชั่วช้าชั้นต่ำนั้นจัดการได้ไม่ง่าย

เมื่อเขาเห็นว่าทั้งจีเซลล์และลาน่าต่างก็ลังเลที่จะเอาข้อความออกมาแสดง วอลเตอร์ก็พูดอย่างจองหองว่า “ถ้าพวกเธอเอาหลักฐานมาแสดงไม่ได้ แล้วคุณจะพูดอะไรล่ะ ประมุขดาร์บี้?”

โอ้

แดร์ริลสูดหายใจลึกขณะที่มองวอลเตอร์อย่างเย็นชา “วอลเตอร์ ไม่ว่าจะมีหลักฐานหรือไม่ตอนนี้ก็ไม่สำคัญ นายทำลายหน้าที่การงานของจีเซลล์และลาน่าเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้”

วอลเตอร์หัวเราะ เขายิ้มชั่วร้ายก่อนบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ จะมาว่ากันเรื่องนี้ไม่ได้นะ ตอนที่พวกเธอเซ็นสัญญากับบริษัทฉัน ฉันก็เตรียมหนังเรื่องหนึ่งให้พวกเธอแล้วแต่พวกเธอปฏิเสธ พวกเธอนั้นไม่ยอมทำตามข้อตกลงของบริษัท ถ้าฉันไม่ระงับงานของพวกเธอแล้วจะให้ไประงับงานใครล่ะ?”

“คุณโกหก”

จีเซลล์โมโหจัด เธอพูดทันทีว่า “ไม่มีใครเล่นหนังเรื่องนั้นหรอก มัน-"

เธอหยุดพูดกลางคัน เธอไม่สามารถพูดต่อได้ จีเซลล์ตัวสั่นอย่างแรง ใบหน้างามของเธอทั้งฉุนเฉียวและอับอาย