คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1995

วัตสันยืนจนมั่นคง เขาจ้องเมแกนอย่างเกรี้ยวกราดและตะโกนว่า “นังสารเลว แกกล้าดียังไงมาโกหกฉัน ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณมั่งหรือไง? ดีล่ะ ฉันจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าแกออกทีละชิ้นแล้วค้นหาเอาเอง”

จากนั้น สีหน้าของวัตสันก็เปลี่ยนเป็นเย็นเยียบขณะที่เดินเข้าไปหาเมแกน

“แก…” เมแกนตัวสั่นเทิ้มเมื่อเห็นวัตสันเดินเข้ามาใกล้ เธอเต็มไปด้วยความอับอาย โทสะ และความสิ้นหวัง

นี่เป็นชะตาลิขิตเหรอ? หากว่าเสื้อผ้าของเธอโดนสวะอย่างวัตสันฉีกทึ้ง เธอยอมตายดีกว่า

“วัตสันหยุดนะ”

“แกกล้าดียังไง…”

ศิษย์สำนักง้อไบ๊ต่างก็ตะโกนใส่ สีหน้าพวกเธอแปรเปลี่ยน แม้แต่ซู่หรงและดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ยังทนไม่ได้ พวกเขานิ่วหน้าและตวาดเสียงดัง

“เจ้ากล้านักนะ อย่าได้คิดเชียว”

“หยุดอยู่ตรงนั้น”

ทุกคนต่างก็ตะโกนใส่วัตสันแต่เขาก็ไม่ตระหนก ที่จริงเขากลับยิ่งตื่นเต้น เขานั้นคอยเลียแข้งเลียขาเมแกนมานาน ในที่สุดเขาก็ได้เอาคืนสักที

เมื่อได้เห็นวัตสันเข้าไปหาเมแกน แฟนนี่ก็กระชากตัวเองออกเป็นอิสระและพุ่งเข้าไป เธอไปยืนอยู่ตรงหน้าเมแกนและกั้นวัตสันไว้