คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2005

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม แดดจัดจ้าเปลี่ยนเป็นฟ้าแลบฟ้าร้องคำราม จากนั้นฝนก็ตกกระหน่ำ ซึ่งมันสะท้อนความรู้สึกของแดร์ริลตอนนี้

ไม่กี่นาทีต่อมา ทหารก็ผลักเมแกนลงไปในหลุมและฝังเธอ

แต่แอมโบรสก็ไม่ยอมหยุดแค่นี้ เขากลับสั่งอย่างเย็นชาว่า “เฝ้าหลุมไว้สองชั่วโมง ดูให้แน่ใจว่าหล่อนหนีออกมาไม่ได้ ถึงตอนนั้นพวกนายถึงไปได้”

แม้ว่าแอมโบรสจะฝังเมแกนทั้งเป็น โทสะของเขาก็ยังไม่คลาย เขาต้องทำให้แน่ใจว่า เมแกนจะไม่รอดจากการฝังนี้ ตอนนั้นเขาถึงจะพอใจ

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

ทหารรีบรับคำและยืนล้อมหลุมเป็นวงกลมคอยเฝ้าอยู่เงียบ ๆ

อะไรนะ?

แดร์ริลตัวสั่นเทา เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

แอมโบรสโหดร้ายเกินไป เขาจะยอมรามือต่อเมื่อแน่ใจว่า เมแกนตายแล้วจริง ๆ เท่านั้น

แอมโบรสไม่เสียเวลาพูดอะไรต่อ แต่เขาหันหลังและเดินเข้าไปที่ห้องโถงหลัก เขานั่งลงบนบัลลังก์และรออยู่เงียบ ๆ เขาไม่แม้แต่จะมองแดร์ริลกับศิษย์ง้อไบ๊คนอื่น ๆ ที่ตากฝนกระหน่ำอยู่

สโลนและเอร่าเดินตามเขาเข้าไปในห้องโถงหลัก สีหน้าพวกเขาดูซับซ้อน

เอร่าอยากจะขอร้องพี่ชายให้เรียกแดร์ริลเข้ามาหลบฝนในห้องโถงหลัก ถึงอย่างไรพ่อของพวกเขาก็บาดเจ็บ หากว่าเขาเป็นหวัดมันไม่ยิ่งแย่เหรอ? แต่เธอไม่กล้าที่จะอ้าปากพูดอะไรเพราะเธอเห็นสีหน้านิ่งเฉยของแอมโบรส

แปะ แปะ

สายฝนเย็นกระทบหน้าแดร์ริลที่ยืนอยู่นอกห้องโถง มันเย็นเฉียบเหมือนอารมณ์ของเขา

แดร์ริลทนความหนาวและมองหลุมที่กลบสนิทไม่วางตา เขาดูมีความหวังและในใจเขายังภาวนา

‘เมแกน แม้ว่าเมื่อสิบปีก่อนเธอจะฆ่าอดิน่า แต่เธอก็ตัดสินใจจะกลับตัว ฉันหวังว่าเธอจะผ่านเรื่องนี้ไปได้’

แต่เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เมแกนโดนฝังทั้งเป็นและทหารก็ยังคงเฝ้าหลุมอยู่ เธอไม่สามารถหนีชะตาชีวิตนี้ไปได้แม้เธอจะพยายาม

ถึงตอนนี้เธอจะยังไม่ตาย เธอก็ต้องกลั้นหายใจมากกว่าสองชั่วโมง แม้ว่าเธอจะมีทักษะที่เลิศล้ำแต่ก็คงไม่อาจทนได้นานขนาดนั้น เธอต้องขาดอากาศหายใจตายแน่

หนึ่งนาที…

สองนาที…

ไม่นานเวลาก็หมดสองชั่วโมงและหลุมที่ปิดอยู่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหว เห็นได้ชัดว่าเมแกนไม่อาจรอดมาได้

“ประมุข…”

“โฮ โฮ…”

สำนักง้อไบ๊ต่างก็ร้องไห้อีกครั้ง ทุกคนดูหม่นเศร้า พวกเขาพากันสิ้นหวัง