คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 205

"แกหูหนวกรึไง? ไม่ได้ยินที่หัวหน้าพูดเหรอวะ? หยิบบอลเวรนั่นมา! ได้ยินฉันไหม?"

"แกกล้าดียังไงจ้องที่เทรนท์! แกว่งเท้าหาเสี้ยนอยู่ใช่ไหม?"

ผู้ติดตามหลายคนของเทรนท์จ้องเชสเตอร์อย่างเอาเรื่อง พร้อมที่จะเข้าโจมตีเขาทันทีที่ได้รับสัญญาณ

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า แดร์ริลจึงหัวเราะเย็น ๆ ออกมา เขาทนไม่ไหวอีกเมื่อเห็นคนพวกนี้รังแกเชสเตอร์อย่างเปิดเผย เชสเตอร์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

เทรนท์หันกลับไปแล้วพบกับดวงตาของแดร์ริล เขาตกใจ ก่อนจะคุกรุ่นด้วยโทสะ "ไอ้เ-ี้ยเอ๊ย นั่นแกเหรอ?! ทำไมฉันยังเจอแกอยู่อีก!" เขาพุ่งเข้าไปหาแดร์ริลเพื่อจะต่อสู้ บัดซบเอ๊ย มันเป็นเพราะแดร์ริล เขาถึงได้มาจบลงที่คุก ตอนนี้ในเมื่อเขาพบแดร์ริลแล้ว เขาก็จะฆ่าชายคนนี้ซะ!

ในขณะที่เขากำลังจะทุบตีแดร์ริล เขาก็หยุดลงกะทันหัน

'เ-ี่ย เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เขามีระดับปรมาจารย์ขั้นสองเหรอ? ทำไมเขาเพิ่มระดับกลายเป็นปรมาจารย์ขั้นสี่ในเวลาอันสั้นได้? เราชนะมันคนเดียวไม่ได้' เทรนท์คิด

เขาโบกมือให้ลูกน้งอของเขาแล้วสั่งการ "พี่น้องของฉัน เราจะจัดการมันด้วยกัน!"

ชายหลายคนล้อมแดร์ริล ในคุกแห่งนี้ พวกเขาเป็นลูกน้องของเทรนท์ ไม่ว่าเทรนท์จะบอกอะไร พวกเขาก็จะทำตามโดยไม่มีข้อแม้

แดร์ริลกล่าวอย่างสงบ "ฉันเพิ่งจะเข้ามาเองนะ ฉันไม่ยอากมีปัญหา อย่าบังคับให้ฉันต้องลงมือ"

ในตอนนั้นเอง เชสเตอร์ก็หยิบแว่นและหนังสือของเขาขึ้นมา เขายืนขึ้นแล้วมองแดร์ริล ทำไมชายคนนี้ถึงได้สงบนักแม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าคนจำนวนมากกว่า เขาต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งแน่!

แดร์ริลสังเกตเห็นสายตาของเชสเตอร์แต่ไม่ได้ตอบสนองอะไร เมแกนได้เตือนเขาว่าเชสเตอร์ทั้งเจ้าเล่ห์และเฉลียวฉลาดมาก เพื่อไม่ให้เป็นที่น่าสงสัย แดร์ริลจะแสดงความเชี่ยวชาญของเขามากไม่ได้

"นั่นเป็นความคิดที่ดีมาก!"

"ลูกพี่เทรนท์สุดยอดมากเลยครับ!" พวกลูกน้องนั้นชื่นชมเทรนท์มาก ไม่ว่าเขาจะทำอะไร มันก็ไร้ที่ติในสายตาพวกเขาหมด

หลังจากพักเที่ยง ในเวลาพักเข้าห้องน้ำ แดร์ริลและเชสเตอร์กำลังฉี่อยู่ ในตอนนั้นเทรนท์กับคนของเขาก็เข้ามา พวกเขาล้อมเชสเตอร์แล้วฉี่ใส่กางเกงของเขา ซึ่งนั่นมันน่าขยะแขยงมาก

เชสเตอร์โมโหจนแทบคลั่ง แต่เขาเก็บมันไว้ โชคไม่ดี นั่นไม่ใช่ทั้งหมดที่เขาจะเจอ

ในช่วงมื้อค่ำ เมื่อเทรนท์เดินผ่านเชสเตอร์ เขาก็หยุดแล้วถ่มน้ำลายใส่อาหารของเชสเตอร์ ผู้ต้องขังทุกคนเห็นเหตุการณ์นี้

อาหารในคุกนั้นล้ำค่ามาก หากคุณไม่กินมัน คุณจะต้องอดอยาก