คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2057

แดร์ริลสูดหายใจลึกและมองลูกชาย “แอมโบรส การต่อสู้จบแล้ว อย่าดื้อนักเลย อยู่ที่นี่กับเอร่าเถอะนะ พ่อขอร้อง?”

ก่อนที่สงครามจะจบ แดร์ริลก็ใช้พลังทั้งหมดไปกับการรับมือทัพโมอาน่าเหนือแล้ว เขาไม่มีเวลาว่างมาคิดห่วงเรื่องของลูกทั้งสอง หลังจากที่พวกเขาเอาชนะข้าศึกได้และสถานการณ์ก็คงที่ เขาก็จะไม่มีทางปล่อยให้ลูกชายและลูกสาวไปกับหยางเจียนแน่

“แดร์ริล”

แอมโบรสมองแดร์ริลอย่างเย็นชา “นายไม่ต้องเสียเวลามาพูดอะไรกับฉัน ฉันไม่มีทางอยู่ วันนี้ไม่มีทางแน่ แล้วอนาคตฉันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนายเข้าใจไหม?”

แอมโบรสพูดอย่างมั่นคง

เอ่อ…

แดร์ริลอับอาย และเวลาเดียวกันเขาก็ร้อนใจมาก

‘ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้รั้นนัก?’

“พี่ชาย-”

เอร่าเดินออกมาและเกาะแขนแอมโบรส เธอพูดเบา ๆ ว่า “อยู่กับพ่อเถอะ เขาขอโทษพี่มาหลายครั้งแล้ว แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะทำผิด แต่เรื่องที่มันแล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะ พี่ให้อภัยเขาไม่ได้เหรอ?”

แอมโบรสหน้าหม่นหมอง ดวงตาเขาฉายแววโทสะแต่เขาไม่ตอบอะไรเธอ

เอร่ากัดปากและโน้มน้าวแอมโบรสต่อ “เราสู้กับเขามาตลอดเลย พี่ไม่เห็นเหรอว่าเขาห่วงใยความสงบของโลก เขาไม่ได้มาจากโลกใต้เมฆีแต่เขาก็ยังอยู่ช่วยหยุดสงคราม พี่ไม่ดีใจเหรอที่มีพ่อแบบนี้?”

“ห่วงเรื่องความสงบสุขของโลกเหรอ?”

แอมโบรสรู้สึกเหมือนมีคนเอาเกลือไปทาแผลที่เขาฝังลึกไว้ในใจ เขานั้นเดือดดาล แอมโบรสแค่นเสียงว่า “ใช่แล้ว เขาเป็นคนใจกว้างทะเยอทะยาน เขาดูแลคนมากมายบนโลกนี้ แต่แม่ฉันล่ะ? สำหรับเขาแม่ฉันเป็นอะไร? แม่มอบความสวยความสาวให้เขาและรอเขาอยู่นานหลายปี แล้วแม่ได้อะไรตอบแทน? ความเมินเฉยจากเขามานานกว่าสิบปีไง”

“เขาปกป้องพวกคนแปลกหน้าพวกนี้ แต่เขาไม่สนใจจะปกป้องผู้หญิงของตัวเองด้วยซ้ำ”