คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 217

ดาลตันยืนคล้องแขนกับหญิงสาว ผู้ซึ่งสูงกว่าเขาด้วยซ้ำ

"จีเซลล์ผู้งดงามของผม คุณสนใจมาดื่มกับผมไหม?" ดาลตันถามอย่างเย้าหยอกในขณะที่เข้าหาเธอ

เขามองจีเซลล์ตั้งแต่หัวถึงหาง แต่เขาเมินแดร์ริล ผู้ซึ่งยืนข้างเธอ

เขาคิดว่าแดร์ริลเป็นบอดี้การ์ดเพราะแว่นกันแดดของเขา

จีเซลล์เม้มปาก เธอไม่ตอบอะไรเขา เธอรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่เธอคิดถึงมือของเขาขบนตัวเธอ ในตอนที่เธอสัมภาษณ์ในบริษัทของดาลตัน

ดาลตันโกรธจากความเงียบของจีเซลล์ "จีเซลล์ ลินด์ท ทำไมคุณถึงเล่นตัวนักล่ะ? ทุกวันนี้เป็นยังไงบ้าง? ไม่มีใครเลยที่เสนองานภาพยนต์หรือแม้แต่งานโฆษณาให้คุณเลยใช่ไหม? คุณรู้เหตุผลไหมว่าทำไม?"

ดาลตันรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชนะ

ท่าทางปกติของจีเซลล์กลายเป็นโกรธ "คุณเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เหรอ?"

คิ้วของแดร์ริลขมวดมากกว่าเดิม

จีเซลล์อยู่ในตึกบริษัทเป็นบางครั้งเพราะเธอไม่มีอะไรทำ เมื่อเทียบกัน ตารางงานของลาน่านั้นแน่นเอี้ยด ถึงแม้ว่าเธอจะเดบิวต์หลังจีเซลล์ก็ตาม แม้แต่รายการวาไรตี้เล็ก ๆ ยังไม่อยากเชิญจีเซลล์ไปเป็นแขกรับเชิญ

แดร์ริลรู้ว่ามีอะไรผิดปกติเมื่อเพิร์ลรายงานเรื่องนี้ แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมัน

ในที่สุดแดร์ริลก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของดาลตัน

มันเป็นเพราะไอ้อ้วนนี้นี่เอง

"ฉันขอเตือนเธอไว้! เธอจะไม่ได้ทรัพยากรใดเลยต่อให้เธอดังขนาดไหนตอนที่เดบิวต์ หากเธอปฏิเสธจะทำงานกับฉัน! เธอเสียใจบ้างรึยังล่ะ? มันไม่เป็นไร มันยังไม่สายไป ยังมีที่ว่างบนเตียงของฉัน"

จีเซลล์สั่นเทิ้มด้วยโทสะ เธอต้องการจะโต้กลับ แต่แดร์ริลหยุดเธอไว้

"ไม่ต้องเสียเวลายุ่งกับเขา" แดร์ริลกล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง

ท่าทางของดาลตันเปลี่ยนไปทันที แก้มยาน ๆ ของเขากระตุก

'อะไรวะ! ไอ้บอดี้การ์ดนี่กล้าพูดกับฉันแบบนั้นได้ยังไง?'

เขาจ้องแดร์ริลแล้วตะโกน "แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกเป็นแค่บอดี้การ์ด แกไม่มีสิทธิ์พูดที่นี่ ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉัน"

"เขาเป็นประธานของเรา" จีเซลล์กล่าว

ดาลตันตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะระเบิดหัวเราะออกมา "โอ้ งั้นแกก็เป็นประธานของบริษัท แพลทินัมสินะ? ฉันไม่รู้มาก่อนว่าประธานของพวกเธอจะเป็นแค่เด็ก! ทำไมแกใส่แว่นกันแดดตอนกลางคืน? แกปลอมตัวเป็นแพนด้าเหรอ? ฉันตกใจนะเนี่ย ฉันคิดว่าแกเป็นจักรพรรดิเสียอีก"

'หมอนี่มันโง่รึเปล่า?'

แดร์ริลไม่มีความต้องการจะวุ่นวายกับเขา ดังนั้น เขาจึงยังคงเงียบอยู่

ยังไงก็ตาม ดาลตันเป็นคนประเภทที่ได้ใจแล้วเอาใหญ่ เมื่อเขาเห็นแดร์ริลเงียบ ดาลตันก็ยืนขึ้นทันทีแล้วชี้ไปที่จมูกของเขา "ไอ้หนู แกเป็นประธานของบริษัท แพลทินัม แต่แล้วยังไงล่ะ? แกใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้างบริษัท? แกมีทรัพยากรกับเส้นสายมากแค่ไหน? แกมันไร้ค่าเมื่อเทียบกับฉัน! ฉันจะพูดให้ชัดเจนไปเลยในวันนี้ ฉันจะต้องได้ตัวจีเซลล์ ลินด์ท แน่! แกควรยุติสัญญาของแกกับเธอซะถ้าแกฉลาดพอ ไม่อย่างนั้น ฉันมั่นใจเลยว่าบริษัท แพลทินัมจะต้องอยู่รอดได้ไม่ถึงปี"

ท่าทีของแดร์ริลตอนนี้เย็นยะเยือก

มีสิ่งเดียวที่เขาไม่ชอบมาตลอดทั้งชีวิต การที่มีใครมาชี้ใส่เขา

"เอากีบหมูของแกออกไปจากหน้าฉัน" แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา

"นี่แกล้อฉันเล่นรึไงวะ?!"

ดาลตันโกรธอย่างมาก!

งานนั้นเริ่มขึ้นไปแล้ว และพิธีกรก็เริ่มกล่าวเปิดงานบนเวทีเรียบร้อย ความวุ่นวายที่พวกเขาก่อสร้างความตื่นตัวให้แขกรอบ ๆ พวกเขามองมาด้วยความสงสัย

ดาลตันอับอาย เขาโบกมือ ก่อนที่ชายร่างกำยำสองคนจะปรากฏตัวมาจากข้าง ๆ

ชายพวกนั้นปกคลุมด้วยรอยสัก และร่างของพวกเขาก็กำยำมาก พวกเขาสูงราว ๆ 2 เมตร นี่คือ แซม และเลียม จาคอบส์ บอดี้การ์ดของดาลตัน ดาลตันใช้เงินจำนวนมหาศาลในการจ้างพวกเขา!

ดาลตันกำลังใจร้อน "ไอ้หนู ไปที่ห้องน้ำกับฉันถ้าแกกล้าพอ ไปคุยกันที่นั่น"

แดร์ริลยิ้มแล้วพยักหน้า "แน่นอน ฉันเองก็มีเรื่องที่ต้องบอกแกเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน"

"เยี่ยม แกกล้าดีนี่! ฉันจะรอแกที่นั่นแล้วกัน แกจะเป็นไอ้กระจอกถ้าแกไม่มา" ดาลตันแสยะยิ้ม

เขาเดินไปที่ห้องน้ำพร้อมบอดี้การ์ดของเขา

แขกรอบข้างมองแดร์ริลแล้วส่ายหัวของพวกเขา

'คนหนุ่มสมัยนี้วู่วามเกินไป ไม่มีใครในวงการบันเทิงที่กล้าพอจะท้าทายดาลตัน แซนเดอร์ มาก่อน'

'หมอนี่ขุดหลุมฝังตัวเองแล้ว'

แดร์ริลยังคงรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ

"แดร์ริล"

ลาน่าพุ่งเข้าไปแล้วจับแขนของแดร์ริลไว้ ความเป็นห่วงปรากฏอยู่บนใบหน้าของเธอ "แดร์ริล อย่าประมาทสิ ดาลตัน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ มีอำนาจสูงในวงการบันเทิง ทำไมต้องไปแข่งกับเขา? ช่างเขาเถอะ"

ลาน่ารู้กฎดีแม้ว่าเธอจะเพิ่งเข้ามาในวงการบันเทิงได้ไม่นาน เธอรู้ว่าไม่มีใครกล้ายั่วยุดาลตัน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์