คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 218

จีเซลล์เองก็เป็นห่วงมาก ๆ เช่นกัน เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบา "พี่ชายแดร์ริล มันไม่เป็นไรหรอก"

แดร์ริลยิ้มให้เธอ "ไม่ต้องห่วง เราไม่ได้ทำอะไร แค่พูดคุยกัน เราจะไม่สู้กันหรอก"

"แดร์ริล ฟังฉัน อย่าไปนะ" ลาน่าแนะนำเสียงเบา

บอดี้การ์ดสองคนนั้นสูงประมาณสองเมตรได้! แดร์ริลจะจบไม่สวยหากเขาเข้าไปในห้องน้ำ

"ฟังนะ ฉันไม่อนุญาตให้คุณเข้าไปในนั้น ได้ยินฉันไหม?" ลาน่าพยายามโน้มน้าวเขาต่อไป

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง" แดร์ริลเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างมั่นใจ

เมื่อพวกเธอรู้แล้วว่าพวกเธอหยุดเขาไม่ได้ จีเซลล์และลาน่าจึงจ้องกันเองด้วยความเป็นห่วง

แดร์ริลมาถึงห้องน้ำ เขาเห็นดาลตันและบอดี้การ์ดทั้งสองทันทีที่เขาเข้ามา

ดาลตันเข้ามาหาเขา "ไอ้หนู ยังมีเวลาให้แกคุกเข่าขอโทษในสิ่งที่แกทำผิดไป"

ดาลตันคิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้ต้องต้องการยอมรับความผิดของเขา หากเขายังมีสมองอยู่บ้าง

ยังไงก็ตาม เขาคิดผิดแบบสุด ๆ กับเรื่องนั้น

แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินไปที่โถปัสสาวะ เขารูปซิปกางเกงลงละปัสสาวะออกมาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงไม่เร่งรีบ "การขอโทษเป็นสิ่งที่ต้องทำ แต่มันควรเป็นแกที่ต้องขอโทษ ไม่ใช่ฉัน"

"ไอ้เ-ี้ยสารเลว! จัดการมัน!"

ดาลตันโกรธเกรี้ยวเมื่อได้ยินคำพูดของแดร์ริล

บอดี้การ์ดของเขาบุกเข้าไปพร้อมกำปั้นทันทีที่เขาได้ยินคำสั่ง

แดร์ริลเพลิดเพลินใจมากทีเดียว

'พวกเขาถูกจ้างเป็นบอดี้การ์ดด้วยทักษะแค่นี้ได้ยังไง? ส่วนสูงของพวกนี้ไร้ค่าไปเลย เคลื่อนไหวช้าชะมัด'

แดร์ริลยืดขาออก และนั่นทำให้ทั้งแซมและเลียมสะดุดล้มลงไปบนพื้นลื่น ๆ!

ทั้งสองคนล้มชนดาลตัน

"โอ๊ย!"

ดาลตัน ผู้มีน้ำหนักเกินมาตรฐานไปมากโข เขาไม่มีขาที่ว่องไวนัก เขาหลบลูกน้องทั้งสองของเขาเองไม่พ้น ดังนั้น เขาจึงล้มไปพร้อมทั้งสองด้วย

"ไอ้เวร! แกไอ้บัดซบ!"

ดาลตันสาปแช่งอย่างโมโหเมื่อแดร์ริลหันมาแล้วตวัดปัสสาวะใส่ใบหน้าของดาลตันและบอดี้การ์ดของเขา

"-ูจะฆ่า-ึง!"

ดาลตันรู้สึกถูกเหยียดหยามอย่างที่สุด เขาระเบิดด้วยความโกรธ เขาเริ่มสาปส่งออกมาอย่างโมโหอีกครั้งเพราะฉี่ของแดร์ริลกระเด็นเข้าปากของเขา

บอดี้การ์ดผู้ตกใจและโมโหพยายามลุกขึ้น

ยังไงก็ตาม แดร์ริลเหยียบไปบนร่างกายของพวกเขา หรือระบุให้ชัดเจน คือจุดไป่ฮุ่ย หรือกลางกระหม่อมของพวกเขา พวกเขารู้สึกชาไปทั้งร่างกาย และไม่สามารถออกแรงใด ๆ ได้เลย

จีเซลล์และลาน่านั้นกำลังกังวลในขณะที่พวกเธอกำลังรอยู่ข้างนอกห้องน้ำ

พวกเธอตามแดร์ริลมาที่ห้องน้ำเพราะพวกเธอทนนั่งเฉย ๆ ไม่ได้ ยังไงก็ตาม พวกเธอหยุดอยู่ที่ทางเข้าเพราะพวกเธออายเกินกว่าจะเข้าไปในห้องน้ำ

"คุณครู ทำไมเราไม่เข้าไปล่ะคะ?" จีเซลล์กัดริมฝีปากแล้วถามเสียงแผ่ว

ใบหน้าของลาน่าแดงด้วยความอายในขณะที่ลังเลไปด้วย "แต่นี่มันห้องน้ำชายนะ"

ยังไงก็ตาม ลาน่าไม่สามารถซ่อนความกระวนกระวายได้เลย

พวกเธอต้องเข้าไปข้างในแม้ว่ามันจะเป็นห้องน้ำชายก็ตาม!

ลาน่าตัดสินใจหลังจากนั้นสองวินาที "ก็ได้ ไปกันเถอะ"

ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยส้นสูงของพวกเธอ

"แดร์ริล คุณโอเคไหม? คุณ—"

ลาน่าถามด้วยความเป็นห่วงในขณะที่พวกเธอเข้าไปในห้องน้ำ แต่ใบหน้าของพวกเธอก็แดงก่ำเมื่อพวกเธอเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า!

ร่างกายอันงามละเอียดของจีเซลล์สั่นสะท้านด้วยความตกใจ!

ดาลตัน แซนเดอร์ และบอดี้การ์ดของเขานอนอยู่บนพื้น และแดร์ริล… เอ่อ แดร์ริลกำลังฉี่ใส่หน้าของดาลตัน

"กรี้ด..."

ลาน่าและจีเซลล์ร้องเสียงหลงพร้อมกันหลังจากความเงียบราวสองวินาที พวกเธอปิดบังใบหน้าที่แดงก่ำแล้วหันหลังสับเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว

'ทำไมแดร์ริลทำแบบนั้น? น่าอายอะไรแบบนี้!'

'เราไม่น่าเข้ามาเลย!'