คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 262

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจดก็จ้องไปที่แจ็ค "พวกแกรอบ้าอะไรอยู่? ไสหัวไปสิ!"

แจ็คตัวสั่นแล้วรีบลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เขาเสีนใจและท้อแท้เพราะเขาคิดว่าเขาจะมีช่วงเวลาที่ดีกับลิซ่าในวันนี้ แต่เรื่องนี้กลับเกิดขึ้นแทน

'นี่มันเป็นความผิดของลิซ่าที่ชอบเป็นนักขุดทองนัก!' แจ็คคิด

หลังจากเดินออกมา ลิซ่าก็ถามเขาเสียงอ่อย "เราจะไปที่ไหนกันดีคืนนี้?"

"นังบ้า! ไปที่เธออยากจะไปเถอะ แล้วไปให้พ้น! ฉันอยากไม่อยากเห็นเธออีก!" แจ็คตะโกน

หากไม่ใช่เพื่อเติมเต็มความรู้สึกเหนือกว่าของเธอ แจ็คคงไม่ต้องไปล่วงเกินคนที่เขาไม่ควรเข้าแน่ เขาถึงขนาดทำให้เจดมีปัญหาไปด้วย หลังจากตะโกนใส่ลิซ่า เขาก็คว้ากระเป๋าเขากลับมาแล้วเดินออกไปทันที

ในขณะเดียวกัน ดอร่าก็มองแดร์ริลด้วยความสงสัย 'เขาเป็นใครกันแน่?'

แดร์ริลไม่อยากสำรวจสถานที่อีกแล้ว เขากล่าวลากับดอร่าแล้วไปซื้อผลไม้ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต เขาฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีแล้วกลับบ้าน

ยังไงก็ตาม ในจังหวะที่เขากำลังก้าวเข้าบ้าน ซาแมนธาก็เดินออกมาจากห้องของเธอ เมื่อเห็นแดร์ริล เธอก็รู้สึกถูกกระตุ้นทนัที "นี่แกยังหน้าด้านเข้าบ้านมาอีกเหรอ? แกทิ้งลูกสาวฉันแล้วต้องขโมยของเพื่อเอาชีวิตรอดด้วยซ้ำ"

เมื่อเขาขโมยมือถือ ตำรวจได้มาที่นี่แล้วแจ้งพวกเธอ มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายสำหรับซาแมนธามาก

เธอมองตะกร้าผลไม้ในมือของแดร์ริล

"ฉันจะไม่กินผลไม้ที่ซื้อด้วยเงินที่ขโมยมา ไปหย่ากับลูกสาวฉันพรุ่งนี้ เข้าใจไหม?" ซาแมนธาเยาะเย้ย

แดร์ริลยิ้มแต่ไม่พูดอะไร สามปีที่ผ่านมา แดร์ริลคุ้นเคยกับคำพูดหยาบคายของซาแมนธาดี ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกอะไร เขาวางตะกร้าผลไม้ลงบนโต๊ะแล้วมองไปรอบวิลล่า มันดีกว่าที่ที่พวกเขาเคยอยู่มาก่อนมาก

เมื่อเห็นท่าทางสงบของแดร์ริล ซาแมนธาก็ตะโกน "ฉันพูดกับแกอยู่นะ! นี่แกได้ฟังฉันไหมเนี่ย? แกโง่หรือหูหนวกกันแน่?"

'ไอ้ขยะนี่ไม่ได้กลับบ้านมานาน เขาลืมมารยาทไปแล้ว' ซาแมนธาคิด

ในขณะเดียวกัน ลิลี่ก๋รีบออกมาจากห้องของเธอ "แม่ ได้โปรดอย่างเอะอะได้ไหม หนูบอกให้เขากลับมาเอง"