คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 263

เช้าวันต่อมา ลิลี่ปลุกแดร์ริลให้ตื่น "ตื่นได้แล้ว เราต้องไปที่สถาบันแล้วนะ"

แดร์ริลบิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นมานั่งอย่างเชื่องช้า เขาสนใจกับหนังสือเมื่อคืนมากจนเข้านอนดึก

ลิลี่ส่งเสื้อผ้าให้เขา "ไปล้าหน้า แล้วฉันจะทำมื้อเช้าให้นาย" เธอหันหลังไปแล้วเดินไปที่ครัว

แดร์ริลตกใจกับความอบอุ่นนี้จนความรู้สึกคลุมเครือคืบคลานในหัวใจของเขา ตลอดสามปี ลิลี่ไม่เคยทำมื้อเช้าให้เขาเลย แดร์ริลเคยชินกับการเตรียมอาหารให้พวกเธอ แต่ตอนนี้ทัศนคติของเธอเปลี่ยนไปทั้งหมด เขายังไม่ชินกับมันนัก

วันนี้เป็นวันแรกอย่างเป็นทางการที่สถาบันหกวิถี เวลาที่แดร์ริลไปถึง นักเรียนเกือบทุกคนจากทุกห้องก็ถึงแล้ว

'แปลก ทำไมแด๊กซ์ยังไม่มา เขาหลับเพลินรึไง?' แดร์ริลคิด

เมื่อแดร์ริลเดินเข้าไปในห้อง เขาก็ขมวดคิ้ว อาจารย์ของเขากำลังสอนช่วงแรกของจุดลมปราณมนุษย์อยู่

แคทเธอรีนเขียนคำว่า: [เส้นลมปราณมนุษย์] ไว้บนกระดาน แล้วเริ่มสอน "กระหม่อม รู้จักกันในชื่อจุดเส้นลมปราณที่แปลกนอกเส้นชีพจรของพวกเรา มันเป็นจุดสำคัญของร่างกายมนุษย์และหนึ่งในจุดสังหาร หากผู้ใดถูกตีที่กลางกระหม่อม เขาอาจสลบหรือตายได้ จุดไป่ฮุ่ยนั้นเป็นเส้นชีพจรกลางสายหลัก ตั้งอยู่ที่บนสุดของศรีษะ ในยุทธจักร เมื่อเหล่าผู้บ่มเพาะกล่าวถึง 'ศรีษะสามบุปผา' แปลว่าเขาหมายถึงเส้นลมปราณจุดนี้"

แคทเธอรีนสอนดด้วยเสียงจริงจิง และไม่มีใครกล้าที่จะส่งเสียง ยังไงเสีย เธอก็เป็นปรมาจารย์ยุทธ์ ใครจะไปกล้าสร้างปัญหา?

แคทเธอรีนสอนรายละเอียด และเหล่าหญิงสาวในห้องก็ฟังด้วยความตั้งใจเต็มที่ ยังไงก็ตาม เหล่าชายหนุ่มจำนวนมากไม่ได้สนใจนักเพราะสายตาพวกเขานั้นลูบไล่ไปตามร่างกายของแคทเธอรีน ตรวจดูร่างกายเธอ วันนี้เธอสวมเดรสเข้ารูป มันทำให้ร่างกายเธอดูเซ็กซี่มีระดับ

ด้วยอาจารย์สาวสวยบนโพเดียม ใครเล่าจะไม่สนใจ?

กล่าวตามตรง เธอสวยก็จริง แต่นั่นไม่ใช่จุดที่น่าดึงดูดที่สุดของเธอ มันเป็นเพราะเธอมีระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่งต่างหากที่ทำให้เธอโดดเด่นเหนือหญิงงามทั้งหลาย

แดร์ริลไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมาชื่นชมเธอ เขาหยิบมือถือด้วยความกระวนกระวาย

'เกิดอะไรขึ้น? ทำไมแด๊กซ์ไม่มา?' เขาคิดในขณะที่ส่งข้อความให้แด๊กซ์

ไม่นาน มือถือของเขาก็สว่างขึ้นพร้อมข้อความจากแด๊กซ์

[แดร์ริล นี่แนนซี่นะ มีบางอย่างเกิดขึ้น และแด๊กซ์ก็อยู่ที่โรงพยาบาลตอนนี้]

'หา? โรงพยาบาลอีกแล้ว?' เขาคิด

ใบหน้าของแดร์ริลมิดลงในขณะที่ขเาตอบกลับ [เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเขาเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว? เป็นเพราะตระกูลดิกสันรึเปล่า?]

แนนซี่ตอบอย่างรวดเร็ว [ไม่ใช่พวกดิกสัน เป็นพวกแบรนดอนกับแอ๊บบี้ กาย]

แบรนดอนกับแอ๊บบี้เป็นศัตรูกับแด๊กซ์มานานแล้ว หากพวกเขาไม่ได้เกลียดแด๊กซ์ขนาดนั้น พวกเขาคงไม่ลักพาตัวแนนซี่ในตอนนั้นหรอก

แบรนดอนยังคงอารมณ์เสียที่ไม่สามารถจับตัวแนนซี่ได้ในเวลานั้น แบรนดอนรู้ว่าแด๊กซ์ไปที่สถาบันหกวิถีเมื่อวาน และเมียของเขาแนนซี่ก็ดูแลธุรกิจแทน แบรนดอนจึงคว้าโอกาสในการพาคนของเขาไปที่คฤหาสน์แซนเดอร์สเมื่อวานแล้วลักพาตัวเธอ

ยังไงก็ตาม คุณปู่ซาอูลเองก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน และเขาก็ไม่มีทางยอมให้คนเหล่านั้นลักพาตัวลูกสะใภ้ไปแน่ เพราะว่าเขาได้กินเม็ดยาเทวะเข้าไป เขาจึงขึ้นเป็นระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง เขาสู้และจัดการทุกคน ยังไงก็ตาม เป็นเพราะอายุที่มากของเขา เขาจึงจบลงด้วยการถูกแทงโดยแบรนดอนก่อนที่เขาจะหนีไป

เมื่อแด๊กซ์กลับมาที่บ้านคืนนั้นแล้วได้ยินเกี่ยวกับปู่ของเขา เขาก็โกรธมากและนำคนนับร้อยไปหาแบรนดอน แต่เขากลับตกหลุมพราง

แบรนดอนรู้อยุ่แล้วว่าแด๊กซ์ต้องตามมาแก้แค้น เขาจึงเตรียมคนไว้รอแด๊กซ์ ดังคาด แด๊กซ์ถูกแบรนดอนต่อยไปหลายหมัดเมื่อเขาไปถึง แต่เขาก็ยังดื้อดึงและสู้ต่อ

เมื่อแด๊กซ์กลับมาที่คฤหาสน์แซนเดอร์ส เขาก็ทรุดลงแล้วไม่ตื่นมาตั้งแต่นั้น

'เวรเอ๊ย!' แดร์ริลสบถกับตัวเอง

หากเขารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เขาคงไม่มีทางขายเม็ดยาเทวะให้ตระกูลกาย

แดร์ริลสูดหายใจลึก ๆ แล้วส่งข้อความให้แอ๊บบี้ [นี่คุณสร้างปัญหาให้แด๊กซ์อีกแล้วเหรอ?]

'ผู้หญิงคนนี้ทุบตีแด๊กซ์แล้วยังคาดหวังให้เขาสอนวิธีกลั่นยาอีกเหรอ? ฝันไปเถอะ!' แดร์ริลคิด

ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะพิมพ์ เขาก็ได้กลิ่นหอมเหมือนดอกไม้จาง ๆ ลอยมา เขาพลันเงยหน้าโดยสัญชาตญาณแล้วผงะ

ตอนไหนไม่ทราบได้ แคทเธอรีนได้เดินมาตรงหน้าที่นั่งของเขาแล้วยืนอยู่ตรงนั้น เธอมองเขาอย่างเย็นชา

ทุกคนในห้องยิ้ม

'ฮ่าฮ่า! ลูกเขยบ้านคนอื่นมีปัญหาอีกแล้ว!'

แคทเธอรีนทุบโต๊ะของเขา "แดร์ริล การวิ่งร้อยรอบมันคงน้อยไปสำหรับเธอใช่ไหม? เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไร? ใครอนุญาตให้เธอเล่นมือถือในระหว่างเรียน?"

แดร์ริลพยักหน้าอย่างขมขื่น

...

รีเบคก้ามองออกมาจากหน้าต่างชั้นสองของคฤหาสน์ดาร์บี้ แล้วกัดริมฝีปากของเธอในขณะที่ลูบท้องที่ป่องเล็กน้อยของเธอ เด็กในท้องนั้นเป็นลูกของแดร์ริล แต่เธอไม่รู้ว่าเธอคิดถูกไหมที่เก็บเด็กไว้

ในสวน นายท่านชราแห่งดาร์บี้นั่งอยู่บนเก้าอี้และมองสมาชิกตระกูลตรงหน้าเขา

มีเจ็ดคนกำลังฝึกฝนเพลงกระบี่กับอีกคนเบื้องหน้านายท่านชราแห่งดาร์บี้ พวกเขากำลังฝึกค่ายกลเจ็ดดาวเหนือ ภายในเจ็ดคนนั้นมีฟลอเรียน, ยูมิ, แจ็คสัน, และสมาชิกรุ่นเยาว์ของตระกูลอีกสี่คน แต่ละก้าวของพวกเขาเปลี่ยนไปและทับซ้อนกัน กระบี่ของพวกเขาดูเหมือนกวาดไปทั่วทุกที่ การเคลื่อนไหวของพวกเขาดูเหมือนสะเปะสะปะไปทุกที่ในตอนแรก แต่หากมองให้ดีจะพบว่าพวกเขานั้นเคลื่อนไหวสอดคล้องกันอย่างดี พวกเขาเปลี่ยนตำแหน่งกันเป็นระยะ รูปแบบกากบาท เปลี่ยนเป็นเส้นขนาน และเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ