คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 280

เสียงสรรเสริญดังระงมไปทั่วทั้งห้องเรียน หญิงสาวหลายคนมองเดคแลนอย่างปลาบปลื้มถึงที่สุด ที่บริจาคยอดเงินเกือบยี่สิบล้านอย่างไม่เสียดาย เดคแลนจะต้องร่ำรวยมหาศาลอย่างแน่นอน

ภาพลักษณ์ของเดคแลนต่อเพื่อนร่วมห้องดีขึ้นกว่าเดิม อีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม มีบางคนสังเกตุเห็นรายละเอียดเล็ก ๆ โดยเฉพาะเซอร์ซี เธอคอยจับตามองไปที่แดร์ริล

เธอสังเกตุเห็นอย่างชัดเจนว่าทุก ๆ ครั้งเดคแลนกดบริจาคมือของเขาจะสั่นระรัว แดร์ริลในทางตรงกันข้ามเขาดูสุขุมกับเหตุการณ์ทั้งหมด เขาสามารถกดบริจาคได้เป็นสิบล้านและยังคงตั้งมั่นอยู่

เธอให้ความสนใจที่แดร์ริลมากกว่าจากทั้งสองคนนั้น

แดร์ริลห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะขบขัน "เดคแลน ดูเหมือนนายเกือบจะถังแตกเลยนะ?" เขาเยาะเย้ย

เดคแลนแทบจะไม่สามารถจ่ายค่าอาหารที่โอเรนทอล เพิร์ลได้เมื่อคืน เขาบริจาคไปแล้วถึงสิบเจ็ดล้าน ดั่งนั้นเขาคงจะเหลือเงินอยู่ไม่มาก

แดร์ริลหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดบริจาคอีกรอบ

ทั้งห้องเงียบสงัดอีกครั้ง เดคแลนกล้ำกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นรายชื่อของเขานั้นถูกกลบไปเรียบร้อย

ยี่สิบล้าน แดร์ริลบริจาคเพิ่มอีกยี่สิบล้าน ทำให้ยอดรวมทั้งหมดของเขาอยู่ที่ สามสิบห้าล้าน

ทุก ๆ คนถึงกับอ้ำอึ้งพูดไม่ออก หาคำตอบไม่ได้ สามสิบห้าล้าน! แดร์ริลคือผู้มียอดบริจาคสูงสุด!

"เดคแลน ถ้าหากนายยังมีเงินเหลืออยู่เราสามารถเล่นเกมส์นี้กันได้ตลอดทั้งวัน" แดร์ริลเหลือบสายตาไปที่เดคแลนและหัวเราะเบา ๆ "เงินบริจาคนี่ก็เพื่อการกุศล ฉันไม่ขัดข้อง"

ทั้งห้องได้ยินเขากล่าวชัดเจนแจ่มแจ้ง ทุกสายตาจ้องมองไปที่เดคแลน

"ฉัน..." เขาเลือดขึ้นหน้า พูดติดขัดจนเขาไม่สามารถจะกล่าวจบประโยคได้ เมื่อวานเขาได้ขอเงินพ่อมาแล้วสามสิบล้านเพื่อจ่ายค่าอาหาร และได้รับบทสวดเทศนาจนหูชา ถ้าหากเขาโทรศัพท์หาพ่อเพื่อขอเงินเพิ่มอีก เขาจะไม่เป็นที่ยอมรับอย่างแน่นอน

มากไปกว่านั้น เขาบริจาคไปถึงสิบเจ็ดล้าน มันคือค่าขนมทั้งหมดของเขาที่จะต้องใช้ไปอีกหกเดือน

เดคแลนสิ้นท่าและกระวนกระวายใจ

จากนั้นแดร์ริลยิ้มและเดินตรงไปหาเดคแลน "เอาล่ะ ทีนี้บอกฉันอีกทีซิ ว่าฉันจะขโมยมือถือของเซอร์ซีไปเพื่ออะไร?" เขาตั้งคำถาม "ฉันก็มีเงินไม่มากแต่แน่นอนว่ามากกว่านาย ฉันไม่ว่าหรอกที่นายจะกล่าวหาฉันเรื่องขโมยมือถือของเซอร์ซี แต่สำหรับที่นายต่อยฉันถึงสองครั้ง นี่มันคือเวลาชดใช้กรรม"

"แก" เดคแลนดวงตาเปิดกว้าง

ผัวะ! ผัวะ!

แดร์ริลตบเดคแลนอย่างแรง เดคแลนถึงกับปลิวไปหน้าชั้นเรียนและตกลงบนแท่นสอน!

ทั้งห้องเงียบสงัดอีกครั้ง

"แดร์ริล!" แคทเธอรีนตะคอก เธอกวดขัน "นายทำร้ายเพื่อนร่วมห้องได้ยังไง"

"มิสแคทเธอรีน คุณก็เห็นว่าเขาต่อยผมต่อหน้าคนทั้งห้อง" เขายิ้มพลางยักไหล่ "หรือว่าจะเป็นเขาคนเดียวที่ต่อยผมได้ โดยที่ผมไม่สามารถคืนสนองเขา? มิสแคทเธอรีน ความลำเอียงของคุณกำลังแสดงให้เห็นชัดนะ"

"เธอ"

แคทเธอรีนเดือดดาลเกินไปจะกล่าวต่อ เดคแลนได้ต่อยเขาจริง ๆ ก่อนหน้านี้แต่ก็แค่สะกิดเบา ๆ แดร์ริลถึงกับตบเขาลอยไป!

"แดร์ริล ไปพบฉันข้างนอกห้องเรียน" เธอขุ่นเคือง "เดียวนี้!"

ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม เธอจะต้องรักษาภาพพจน์ของคุณครูที่เคร่งครัด

แดร์ริลหัวเราะและเดินตามออกไปนอกห้อง

"แดร์ริล ฉันขอเตือนนาย นายจะไล่ไปทำร้ายใครไม่ได้ในเฮกเซด นายฟังชัดไหม?" เธอขู่

แดร์ริลพยักหน้ารับ "มิสแคทเธอรีนคุณก็เห็นอยู่กับตาตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมเป็นผู้ถูกระทำเขากล่าวหาผม แต่จะว่าไปกำลังภายในของคุณนั้นลดลงไปถึงสองขั้นในวันนี้ใช่ไหม?"

แดร์ริลสังเกตุเห็นตั้งแต่เธอเดินเข้าห้องมา เหมือนกับที่มีเขียนไว้ในคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ รังสีพลังของเธอไม่แข็งแกร่งเท่ากับเมื่อก่อน

อะไรนะ?

แคทเธอรีนมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ "ได้ยังไง... นายรู้ได้ยังไง?"