คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 292

เปรี้ยง!

แดร์ริลซัดฝ่ามือเข้าเต็มหน้าของหมอดูอย่างรุนแรง

"เ-ี่ย!"

หมอดูร้องออกมาในขณะที่กลิ้งไปไกลจากแรงปะทะ เขาตกลงกับพื้นด้วยความมึนงงพร้อมเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก

"คุณ..."

เขาชี้ไปที่แดร์ริลด้วยความโกรธแลัความกลัวหลังจากตั้งสติขึ้นมาจากความตกใจได้

"แดร์ริล นี่แกทำอะไร?" เคนท์ตะโกน "แกไปตีเขาทำไม? มารยาทของแกมีบ้างไหม?"

เมแกนเองก็ตื่นตระหนก "แดร์ริล นายทำแบบนั้นทำไม? คำพูดเขาไม่เข้าหูก็จริง แต่เขาเป็นคนที่น่าเคารพ นายทำการไม่เคารพเขาด้วยการตีเขาได้ยังไง"

"ใช่เลย!"

ฝูงชนเห็นด้วยและวิจารณ์แดร์ริล

"พวกฃนายไม่ควรทุบตีเหล่านักพรตเต๋าเพียงเพราะนายยังหนุ่มและแข็งแรงนะ"

"ใช่..."

แดร์ริลเมินทุกคนแล้วเดินไปหาหมอดูด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย เขาคว้าหนวดของชายคนนั้นแล้วยกเขาขึ้น

แคว๊ก!

แดร์ริลออกแรงดึงหนวดออกมา มันหลุดออกมาจากหมอดู

"เห็นไหม เขาแปะหนวด"

แดร์ริลโยนหนวดลงพื้นแล้วมองไปรอบ ๆ

หมอดูกระวนกระวาย "คุณผู้ชาย นี่มันเกินไปนะ ฉันจะสวมหนวดปลอมไม่ได้รึไง?"

"มีกฎบอกเหรอว่าหมอดูสวมหนวดปลอมไม่ได้?"

"เขาแค่ทนไม่ไหว ใช่ไหมล่ะ?"

แดร์ริลยังคงรอยยิ้มเย็นชาก่อนจะฉีกชุดของหมอดูโดยไร้คําพูด

แคว๊ก!

ชุดคลุมขาดออก และชุดภายในก็เผยออกมา ฝูงชนหัวเราะออกมาเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่ชายคนนั้นสวมอยู่ข้างใน

ช่างเป็นหมอดูที่ทันสมัย! เขาสวมแจ็คเก็ตของไนกี้และสวมกางเกงวอร์มอาดิดาส

ฮ่าฮ่า! ทันสมัยจริง ๆ !

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นอะไรแบบนี้ ฝูงชนระเบิดหัวเราะออกมา ทุกคนเห็นได้ว่าหมอดูคนนี้เป็นของปลอม

"แก..."

ใบหน้าของหมอดูแดงก่ำและเหงื่อของเขาก็ไหลออกมาพร้อมกับเลือด มันน่าอับอายมาก เขาชี้ไปที่แดร์ริล แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรออกมา

เมแกนกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด เธอทั้งโมโหและละอายใจในเวลาเดียวกัน

'เขาเป็นมิจฉาชีพ!' เธอกรีดร้องในใจ เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอจะเชื่อคำพูดของเขา

"แกกล้าโกหกฉันกลางที่สาธารณะได้ยังไง?! แกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร?" เมแกนตำหนิพร้อมหยิบมือถือของเธอออกมา เธอกำลังจะโทรหาลูกน้องของเธอเพื่อขอกำลังเสริม

เมแกนเกลียดพวกหลอกลวงที่สุด มันถือเป็นหายนะที่เขามาหลอกเธอ!

ชายคนนั้นกลัวมากแล้วขอร้องเคนท์อย่างหมดหวัง "นายน้อยฮูห์ ได้โปรดช่วยผมด้วย! ผมไม่อยากโดนจับ!"

'เ-ี่ยอะไรเนี่ย? ไอ้บ้านี่ไว้ใจไม่ได้และโง่บัดซบ! มันเรียกชื่อฉันออกมาทันทีเลย!'

เคนท์โมโห และเตะเขาอย่างรุนแรง "ไอ้เ-ี้ย! ฉันไม่รู้จักแก?!"

'ไอ้ไร้ประโยชน์นี่กำลังลากฉันไปซวยด้วยเพราะมันไม่อยากตกงาน!'

เมแกนโทรออกไปสองครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย

ลูกน้องของเธอที่สถานีกำลังอยู่ในหน้าที่อำนวยความสะดวกประชาชนเพราะว่านี่เป็นเทศกาลไหว้พระจันทร์

"ฉันจะปล่อยแกไปวันนี้ ฉันจะไม่ปราณีถ้าแกยังทำมันอีก" เมแกนโกรธมาก เธอโมโหสุด ๆ ที่ไม่สามารถติดต่อลูกน้องได้ "ไปให้พ้น"

ชายคนนั้นพยักหน้าแล้วรีบหนีไป ทิ้งร้านค้าของตัวเองไว้ด้านหลัง

ฝูงชนกระจายตัวออกไปเมื่อเหตุการณ์สงบลง

เมแกนเดินไปหาแดร์ริลอย่างอึดอัดใจ เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วกระซิบ "ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพวกปลอม"

เมแกนอยากจะขุดรูแล้วหมุดหนีไปด้วยซ้ำ เธอที่เป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนสอบสวนกลับตกหลุมพรางของมิจฉาชีพ?

นี่มันช่างน่าอับอายสิ้นดี