คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 32

หญิงสาวกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ "เขาบอกว่าเขาต้องการจะซื้อรถค่ะ"

เธอคิดว่าชายคนนี้เป็นพนักงานโรงงานข้าง ๆ เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นของเล่นของลิลี่แทน

"ฮ่าฮ่า ซื้อรถ?"

ชาร์ลหัวเราะและกล่าว "จะซื้อรถจากเรา? รถของพวกเราไม่ใช่ถูก ๆ นะ นายจ่ายไหวเหรอ?"

ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น หญิงสาวอีกคนก็เดินเข้ามาในโชว์รูม ลิลี่ถึงกับแปลกใจที่เห็นหญิงสาวคนนั้น นั่นคือเพื่อนสนิทของเธอ เฟบี้นั่นเอง

"ลิลี่เหรอ?" เฟบี้รีบวิ่งเข้ามาหาอย่างอารมณ์ดี เธอไม่คาดคิดว่าจะมาเจอลิลี่ที่นี่

ลิลี่หัวเราะและกล่าว "เฟบี้ บังเอิญมากเลยนะเนี่ย เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ?"

เฟบี้เสยผมของเธอและกล่าวเสียงหวาน "ช่วงหลังสามีของฉันค่อนข้างทำงานได้ดี เขาเลยซื้อรถใหม่ให้ฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อมารับมันนี่แหละ"

สามีของเฟบี้นั้นทำธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะซื้อรถใหม่ให้เธอ

ในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เฟบี้ก็เหลือบไปเห็นแดร์ริลพอดี เธอแปลกใจ "นี่ไม่ใช่ไอ้กระจอกไร้ค่าที่บ้านเธอเหรอ? เธอพาเขามาเอารถ..."

ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็เห็นความซับซ้อนที่แสดงออกมาทางสีหน้าของลิลี่ และเห็นชาร์ลผู้หล่อเหลาข้าง ๆ ลิลี่ เฟบี้เดาออกทันที ก่อนที่เธอจะหยุดพูด

เฟบี้ถามออกมา "นี่คือ..."

โดยไม่ต้องรอให้ลิลี่เปิดปาก ชาร์ลยื่นมือออกไปด้วยรอยยิ้ม "สวัสดี ผมคือ ชาร์ล ลุค ผู้จัดการระดับภูมิภาคของบริษัทยานยนต์ Audi คุณน้าซาแมนธาได้แนะนำผมให้รู้จักหนูน้อยลิลี่"

เมื่อได้ยินดังนั้น เฟบี้ก็เข้าใจในที่สุดว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น เธอจับมือของชาร์ลและตอบกลับ "ว้าว ผู้จัดการระดับภูมิภาค ถ้าอย่างนั้น รถที่ฉันเพิ่งซื้อไป คุณช่วยลดราคาให้หน่อยได้ไหมคะ? ยังไงฉันก็เป็นเพื่อนสนิทของลิลี่เลยนะ"

"แน่นอนครับ" ชาร์ลหัวเราะในเวลาเดียวกับที่เขาจ้องไปที่แดร์ริล

นายเห็นไหม?

แดร์ริลแสยะยิ้ม เขาไม่สนใจจะตอบสนองใด ๆ

ชาร์ลใช้โอกาสนี้ทับถมเขาซ้ำเข้าไปอีก เขากล่าวกับเฟบี้ "คุณเดาผิดแล้ว เราแค่บังเอิญพบกัน อีกอย่าง เขาบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อซื้อรถต่างหาก"

"ซื้อรถ? ฮ่าฮ่า นี่มันบ้าบอสิ้นดี!"

เฟบี้เริ่มหัวเราะอย่างหนักหน่วงและดังลั่น เธอกล่าว "แดร์ริล นายมีเงินพอซื้อรถเหรอ? โอ้ ฉันลืมไปเลย ลิลี่เคยให้เงินนายวันละ 200 เหรียญนี่นา หลังจากผ่านมาสามปี นายคงพอมีเงินเก็บบ้าง แต่ยังไงก็ตาม ถ้านายอยากจะซื้อ Audi นายคงมีเงินซื้อได้แค่ล้อรถสี่ล้อเท่านั้นแหละ ฮ่าฮ่า"

ทั้งสถานที่ โดยเฉพาะเหล่าพนักงานขายและพนักงานต้อนรับไม่สามารถหยุดหัวเราะได้และเริ่มนินทาพร้อมชี้มาที่แดร์ริล

เขาไม่แม้แต่มอบเงินทองให้ภรรยา แต่กระทั่งขอเงินเบี้ยเลี้ยงประจำวันกับเธอ? นี่มันผู้ชายแบบไหนกัน? เขามันหน้าด้านสิ้นดี

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขบขันของชาร์ลนั้นหนักขึ้นเรื่อย ๆ

แต่แดร์ริลกลับกล่าวอย่างสบายอารมณ์ "นายเป็นใคร ถึงมาบอกว่าฉันไม่มีปัญญาซื้อรถ?"